Achter de blokhut

This story is also available in English.

Ik heb dit verhaal oorspronkelijk geschreven als “Behind the cabin”, voor een schrijfwedstrijd met verplicht thema: “incest”. Mijn dank aan N.Y.X. Aion voor de Nederlandse vertaling!

De blokhut

Het werd al donker voordat we eindelijk het einde hadden bereikt van wat je met een beetje fantasie een modderpad kon noemen. Maar ook dat stopte hier. Een cirkel, nauwelijks groot genoeg om te keren, markeerde duidelijk het einde.

Ik stopte en zette de auto uit.
“Kids, ik denk dat we verder moeten lopen. Het zal maar een paar honderd meter zijn. Maar wel heuvel op. Neem allemaal wat bagage mee. Het zou fijn zijn als we alles in één keer meekrijgen.”
Aaron deed snel zijn gordel af en stapte uit. Ik zag in mijn achteruitkijkspiegeltje dat Rose zichzelf uitrekte en ook uitstapte.

Ik stapte zelf ook uit en liep naar de kofferbak.
“Rose, niet alleen je eigen spullen. Hier, draag dit ook.”
Ik gaf de lichtste tas, die met kussens en handdoeken, aan mijn jongste, terwijl ze haar kleine rugtas omhing. Ik wilde zelf de zwaarste rugtas pakken, maar Aaron was eerder.
“Die kan ik wel dragen, pap. Jij hebt de hele dag achter het stuur gezeten. Hier, neem deze maar.”
Zijn stem schoot even omhoog. Dat gebeurde nu bijna dagelijks.
Maar ik was inderdaad nogal moe. Dus ik nam het aanbod van Aaron tevreden aan.

We begonnen aan de klim op het zandpad, naar de top van de heuvel. Aaron liep voorop. Ik glimlachte bij het zien hoe volwassen hij begon te worden. Hij was nu 14, en zijn lichaam begon zich duidelijk te ontwikkelen. Niet langer een kind, maar ook nog geen man. Ik zag met hoeveel gemak hij de zware rugzak droeg. Hij was sterker dan ik dacht.
Rose liep vlak achter hem. Ik weet vrij zeker dat ze er spijt van had dat ze haar favoriete gele korte broek aangetrokken had, want de lokale vegetatie deed hard haar best om flinke schrammen op haar welgevormde, bruine benen achter te laten. Maar ze gaf geen kik. Ik had haar vanochtend gezegd dat ze iets met lange pijpen aan moest trekken. En als 11-jarige puber was het natuurlijk onmogelijk op ook maar op enige manier toe te geven dat haar vader gelijk had gehad.

Tijdens de steile klim dacht ik terug aan hoe we hier terecht gekomen waren, en ik zag echt uit naar de eerste echte vakantie alleen met mijn kinderen. Voorgaande jaren besteedde ik in mijn vakantie meer tijd aan mijn laptop en mijn telefoon dan aan mijn gezin. Mijn baas vond altijd wel een reden om me te bellen, en ik vond het altijd nodig om constant mijn mail in de gaten te houden. Er waren altijd wel kleine brandjes waarvan ik vond dat ik ze moest blussen. Zo bracht ik de helft van mijn tijd door met werken, en de andere helft met slapen. Amber, mijn vrouw, zorgde er altijd voor dat de kinderen het naar hun zin hadden, en dat ze me met rust lieten als ik weer eens aan het werk was.

Maar dit jaar was anders. Amber had een langverwachte promotie gemaakt. Daarmee kwamen nieuwe verantwoordelijkheden. En dat had zo zijn consequenties. Ik dacht terug aan het gesprek dat we enkele maanden geleden gehad hadden.
“Kyle,” had ze gezegd, “ik denk niet dat ik dit jaar mee kan op vakantie. Ik kan er geen tijd voor vrijmaken. Dus wat zullen we met de kinderen doen? Denk je dat ze het leuk vinden om naar jouw ouders te gaan?”
“Ik weet het niet, Amber…. Rose vindt het waarschijnlijk wel leuk. Maar Aaron?”
“Ik wil niet dat ze de hele dag om het huis heen hangen. Ze moeten er uit. Een echte vakantie. En wij hebben daar nu geen tijd voor. Dit jaar niet. Ik heb geen tijd en jij zit altijd op je laptop. Jij kan ze ook niet de vakantie geven die ze verdienen.”
Op dat moment wist ik wat de oplossing was.
“Weet je wat, Amber? Fuck de laptop. Fuck werk. Laat iemand anders maar stand-by dienst draaien dit jaar. Ik doe het al jaren achter elkaar. Ik neem gewoon een hele week écht vrij. Ik snap het als jij geen tijd vrij kan maken, zo kort na je promotie. Maar ik neem de kinderen mee op pad. En ik zorg dat ik er ben voor ze, elke dag, de hele dag.”

De kinderen hadden het een geweldig idee gevonden. Het was het idee van Rose om zo afgelegen te gaan zitten dat we geen telefoonbereik en wifi zouden hebben.
“Kan jij een hele week zonder Facebook?” had ik haar plagerig gevraagd.
“Als jij daardoor onbereikbaar bent voor je werk, is dat het wel waard.”

Na een lange zoektocht op internet hadden we uiteindelijk de perfecte plek gevonden. Een simpel hutje, diep in het bos, bij een meer. Helemaal voor ons alleen, de hele week. Een hele week geen werk, een meer om in te zwemmen, beboste heuvels voor lange wandelingen en een stapel kaarten voor ’s avonds. Meer hadden we toch niet nodig?
Toen het zover was, had ik tegen de kinderen gezegd dat ze hun eigen spullen in moesten pakken. Mijn vrouw had geprotesteerd, maar ik vertrouwde ze wel. Ze was te beschermend. Rose en Aaron waren heus wel oud genoeg om voor hun eigen spullen te zorgen. Ik glimlachte toen ik zag hoe trots ze waren toen ze hun tassen aan me kwamen laten zien, en ik zei dat ik ze op hun woord geloofde:
“Loop de lijst zelf nog maar een keer door en dan is het wel goed,” had ik tegen ze gezegd.

We bereikten de top van de heuvel, en eindelijk zagen we ons onderkomen voor de komende dagen in het echt. Het was nog idyllischer dan op de foto’s. Een simpel, klein houten huisje. Een grote veranda aan de voorkant die helemaal doorliep tot aan de rand van het meer. Het meer lag daar bewegingloos, donkerblauw onder de langzaam donker wordende lucht.
Ik haalde de sleutel uit mijn zak en deed de deur open. De kinderen volgden me naar binnen, terwijl ik zocht naar het lichtknopje. Het huis had een zonnepaneel op het dak. Het was een van de weinige moderne apparaten. Het zonnepaneel voedde een accu, die net genoeg stroom leverde voor een kleine koelkast en wat lampen.

De binnenkant van het hutje was verder heel eenvoudig ingericht. Links van de deur stond een houten tafel met vier houten stoelen. Daarachter was wat de eigenaar de keuken noemde: een eenvoudig fornuis, aangesloten op een grote butagastank. En een stenen keukenblad op de bovenkant van de koelkast.
Rechts stonden de bedden: een stapelbed en een gewoon bed. Op de website stond dat het een tweepersoonsbed was, maar dan moest je wel erg van elkaar houden. Mijn moeder zou het een twijfelaar hebben genoemd.

Ik verwachtte een strijd om het stapelbed. Aaron en Rose wilden altijd beide boven slapen. Maar tot mijn verbazing zag ik hoe ze elkaar even aankeken, waarna Aaron met een gespeeld beleef gebaar en de woorden “dames gaan voor” zijn rugzak op het onderste bed gooide.
“Bedank, broer. Dan doe ik de eerste keer de afwas.”
“Wauw, mijn complimenten,” zei ik. “Goed dat jullie zo met elkaar kunnen opschieten.”
Ze genoten zichtbaar van het compliment. Ik hoopte dat dit een voorbode was voor de rest van de week.

“Uhm, pap. Waarom is er geen wc?” vroeg Rose.
“Goeie vraag. Ik moet heel nodig.” zei Aaron.
Ik wees naar het hokje dat buiten naast de blokhut stond.
“Volgens de website is dat een latrine. Neem een zaklamp mee, het wordt nu snel donker.”
Aaron pakte de zaklamp en rende naar buiten. Ik lachte. Typisch Aaron, hij kan het uren ophouden, tot hij er aan denkt. Dan moet hij opeens meteen.
“Ja, maar wat dan met douchen, pap?” vroeg Rose. “We kunnen hier niet de hele week blijven zonder ons te wassen!”
“Die zou ook buiten moeten zijn. Een kleine douchecabine, met warm water op zonne-energie, dus kort douchen!”
Ik zag haar gezicht. Het idee dat ze niet uren onder de douche kon staan, zoals ze gewend was, stond haar duidelijk niet aan.
“Hé, jullie wilden terug naar de natuur. Weet je nog?”

De rest van de avond gebeurde er weinig. De kinderen hielpen met uitpakken, terwijl ik een eenvoudige maaltijd klaarmaakte. We aten en speelden een paar kaartspelletjes. Maar we waren allemaal moe van de lange dag reizen. Al gauw zaten we allemaal te gapen.
“Tijd om naar bed te gaan,” kondigde ik aan.
We visten alle drie onze pyjama’s uit onze bagage. Toen zag ik dat Rose verbaasd om zich heen keek.
“Pap, waar moet ik me omkleden?”
Ik keek ook om me heen. Er was geen enkele privacy in het huisje. Zelfs de ramen hadden geen gordijnen. We moesten zelf voor privacy zorgen.
“We moeten elkaar privacy gunnen. Er staan een paar comfortabele stoelen op de veranda. Die draaien we in de richting van het meer. Twee van ons gaan in de stoelen zitten, en beloven om niet te gluren. Dan kan de ander zich omkleden. Dan wisselen we tot iedereen omgekleed is.”

Niet lang nadat ik op bed ging liggen, vielen mijn ogen al dicht. Ik hoorde Aaron en Rose nog even fluisteren. Maar ik luisterde niet meer. Ik viel snel in slaap.

Kleine zwemmers

De volgende dag begon rustig. We ontbeten pas laat, omdat ik moest wachten tot iedereen, een voor een, was omgekleed, voordat ik het ontbijt klaar kon maken. Maar uiteindelijk hadden we allemaal een gebakken eitje. En ik had mijn koffie, de kinderen thee. En we zaten buiten op de veranda, in de zon. Genietend van het weer, het eten en het prachtige uitzicht op het meer en de bergen.

“Wat willen jullie vandaag doen?” onderbrak ik de stilte.
“Zwemmen!” riepen ze in koor. Dus dat was snel besloten.
“Ik vind het prima,” glimlachte ik. “Maar we moeten eerst de afwas doen, anders trekken we ongewenste gasten aan.”

“Papa, kan je even binnenkomen?”
Aaron en ik zaten in de stoelen over koetjes en kalfjes te praten, en Rose was zich binnen aan het omkleden. Ze klonk een beetje ongerust, dus ik sprong bijna uit de stoel om de meteen het huisje binnen te stormen. Net op tijd dacht ik aan haar privacy.
“Ik kom! Kan ik me al omdraaien en binnenkomen? Of moet ik nog even wachten?”
“Kom maar binnen, maar doe de deur achter je dicht.”

Ik glipte naar binnen, en snapte meteen wat haar probleem was. Ze droeg haar badpak. Hetzelfde als vorig jaar. Maar hij was toen al aan de kleine kant. Nu was ze er echt uitgegroeid. De stof zat enorm strak om haar lichaam. Haar rug stond krom, dat kon niet anders. Als ze rechtop zou gaan staan, zou de stof óf scheuren, óf in haar schouders snijden.
Ik keek strak naar haar gezicht want ik besefte me dat dit ook moest betekenen dat de stof aan de onderkant van haar badpak behoorlijk strak zou staan. Ik kon me er een voorstelling van maken. Het was voor haar al beschamend genoeg zonder dat ik naar haar schaamlipjes zou gaan staren.
“Mijn badpak is veel te klein, pap,” huilde ze bijna, “zo kan ik niet zwemmen!”
“Ik zie het, liefje. Maar waarom pak je je nieuwe badpak niet? Je hebt twee weken geleden een nieuwe gekocht met mama!”
“Ik weet het, maar die ben ik vergeten in te pakken. Ik heb gewoon het eerste badpak dat ik tegenkwam gepakt. Ik heb er niet bij nagedacht.”

Inwendig bood ik mijn excuses aan aan Amber. Ik had zo vaak gezegd dat ze de kinderen heus niet hoefde te helpen met inpakken. Ik bleef maar volhouden dat ze wat meer vertrouwen moest hebben in de kinderen. En zelfs tijdens ons vertrek had ik haar daar nog eens fijntjes aan herinnerd.
Ik stond te denken of ik mijn excuses echt aan zou bieden bij terugkomst, of dat ik de kinderen zou vragen om dit geheim te houden, zodat ik niet zou hoeven toegeven dat ze gelijk had gehad. Alweer.
Maar dat waren zorgen voor later. Nu had ik een probleem dat ik op moest zien te lossen. Rose was gek op zwemmen. Het was onmogelijk dat ze een week lang aan de rand van een prachtig meer zou gaan zitten zonder erin te kunnen springen. Ik moest snel iets verzinnen.

“Oké, je kan hier overduidelijk niet in zwemmen. Heb je iets anders bij je? Een korte broek met een T-shirt ofzo?”
“Je zei dat we zo min mogelijk mee moesten nemen, pap” zei ze beschuldigend. “Ik heb maar één set extra kleren. Als ik daarin ga zwemmen, worden ze nat. En de kleren die ik nu aan heb, had ik gisteren ook al aan. Die zijn vies. Dus na het zwemmen wil ik andere kleren aan.”
“Hmm, en wat dacht je van je bh met een slipje?”
Ik zag haar gezicht al betrekken. Ik zei er snel achteraan: “En begin nu niet dat we je niet in je ondergoed mogen zien. Ik bedoel, normaal gesproken misschien niet… maar in dit geval. En er is niet echt veel verschil tussen een bikini en een slipje met bh, toch?”
“Ik weet het, pap,” zei ze met blosjes op haar wangen, “maar dat kan ook niet. Je weet dat mama altijd zegt dat ik buitenshuis een bh moet dragen onder mijn kleren? En dat ik altijd zeg dat ik dat ongemakkelijk vind? Het jeukt. Dus ik dacht dat ik deze week, zonder mama, wel zonder kon. Dus ik heb geen bh bij me.”
Ik zag de tranen opkomen in haar ogen. Ik wilde haar omhelzen. Maar ik wist niet zeker of dat nu het beste was om te doen aangezien ze praktisch naakt was in dat veel te strakke badpak. Maar toen de eerste traan over haar wang rolde, nam mijn vaderlijke instinct het over, en ik nam haar in mijn armen.

Ze sloeg haar armen stevig om me heen. Na een tijdje veegde ze met haar hand in haar betraande ogen.
“En nu?”.
Ik haalde mijn schouders op.
“Ik heb geen idee, Rose. Ik weet dat je dolgraag wil zwemmen, en ik kan je moeilijk verbieden om het water in te gaan. Maar ik kan ook niet zeggen dat je topless moet gaan zwemmen, toch? Daar wordt je nu echt wel te oud voor. Misschien kunnen we een badpak gaan kopen, maar dat is minstens drie uur rijden. Heen en weer kost ons dat de hele dag. En het is ook nog een klein dorpje, dus ik weet niet eens zeker of ze daar badpakken verkopen.”
Ik dacht even na over het idee.
“Maar misschien moet ik maar tegen Aaron zeggen dat de plannen zijn veranderd.”

Ik stond op en liep naar de deur om Rose haar privacy te gunnen, zodat ze dit veel te kleine badpak weer uit kon trekken. Maar toen hoorde ik haar stemmetje wat timide achter me.
“Pap?”
“Ja, Rose?”
Ik draaide me weer in haar richting. Ze twijfelde, verlegen om hardop te zeggen wat ze dacht.
“Zeg het maar, liefje,” moedigde ik haar aan.
“Het zou wel erg egoïstisch zijn als ik jullie dag zo zou verpesten… door mijn fout… toch?”
Ik zuchtte.
“Als er een andere mogelijkheid was, zou ik het wel weten. Maar ik ken jou. Niet zwemmen is geen optie.”
Na een lange pauze, starend naar de grond, zei ze nauwelijks hoorbaar:
“Pap, je zei dat jij me niet kan zeggen om topless te zwemmen. Maar… wat als ik het uit mezelf doe? Als ik het zelf wil?”
“Maar dan… Rose, dan kunnen Aaon en ik…”
“Mijn borsten zien? Ja pap, dat snap ik. En ik vind het ook niet leuk. Maar ik vind het nog erger om niet te zwemmen, of om jullie hele dag te verpesten!”
“En er is ook nog bijna niks te zien,” zei ze er ongemakkelijk achteraan. “Ik heb nog nauwelijks borsten.”

Ik zag dat ze zichzelf moed inpraatte. En ze werd steeds enthousiaster.
“Ik weet het niet, Rose… Ik denk dat…”
“Ah toe, pap. Mag het? Alsjeblieft!”
Ik hoorde haar smekende stemmetje en ik zag haar betraande gezichtje. Mijn hart smolt.
“Oké, liefje. Maar laat me eerst even met je broer praten, goed? Wacht tot ik je roep.”
Ze knikte. Ze haakte haar vinger al onder het veel te strakke bandje van haar badpak, maar ze twijfelde. Ondanks dat ze net besloten had om topless te gaan zwemmen, voelde ze zich toch ongemakkelijk om zich uit te kleden met mij er nog bij.
Ik draaide me om en liep naar buiten, waarbij ik de deur zorgvuldig dicht deed.

“Aaron, luister goed. Rose heeft alleen maar een veel te klein badpak ingepakt, dat haar niet meer past. Ze kan deze week alleen in haar slipje zwemmen. Denk je dat je dat aankan? Zonder lullig te doen?”
Aaron keek me verbaasd aan. Hij nam zijn tijd en twijfelde toen hij eindelijk antwoord gaf.
“Ik begrijp het, pap. Ik beloof het. Ik zal haar niet plagen. Maar… denk je niet dat…”
Ik wachtte wel twintig seconden, maar hij leek zijn zin niet af te gaan maken. Mijn geduld raakte op.
“Kom op. We hebben niet de hele dag. Wat denk ik niet?”
“Denk je niet dat dat gek is? Ik bedoel, om haar … naakt te zien?”
“Ik begrijp je probleem, Aaron. Maar ten eerste is ze niet naakt maar topless. Ten tweede: ze is nog maar 11. Er is niet zoveel te zien. En ten derde: het is je zusje. Dus zie haar ook zo. En kijk niet op die manier naar haar. Maak er alsjeblieft geen groot punt van. Het is alleen maar gek als wij er gek over doen.”
Hij zuchtte. “Oké.”

Ik draaide mijn hoofd in de richting van het huisje en riep:
“Rose, het is goed. Als je klaar bent, kan je naar buiten komen.”

De deur ging open en toen ik Rose naar buiten zag komen, begreep ik hoe onbetekenend mijn woorden tegen Aaron waren geweest. Ik had Rose zelf al een jaar of zeven niet naakt gezien. En ze was erg veranderd. Ze was een echte schoonheid. Een ontluikende bloem.
Ik zag haar mooi gebruinde benen. Normaal gesproken zacht en perfect, nu met krassen en wondjes van de wandeling van gisteren door het struikgewas. Daarboven haar heupen, nog smal als van een kind. Haar kruis bedekt met haar witte meisjesslipje. Daarboven haar buikje, zo plat en hij leek zo zacht. Haar navel stak wat uit.
En daarboven … ik wist dat ik eigenlijk niet mocht kijken. Maar het lukte me niet om niet te kijken. Twee kleine bultjes, kleiner dan mandarijntjes, staken uit van haar meisjesachtige borstkas. Eindigend in kleine bruine aureolen met kleine puntige tepeltjes. Haar witte huid, contrasterend met de donkere huid van haar schouders, gaf duidelijk aan dat dit deel van haar lichaam maar zelden aan de buitenwereld getoond werd.

Ik zag dat Rose terugkeek. In mijn ooghoek zag ik dat Aaron haar ook ongegeneerd bekeek. Maar Rose keek naar mij. Ik moest stoppen met staren. Ik moest iets doen zodat dit allemaal normaal leek.
“Verdomme, Kyle,” dacht ik, “ze is je dochter! Hou jezelf in bedwang.”
Ik forceerde een glimlach en probeerde mijn stem onder controle te houden.
“Goed zo, ik zie dat jij klaar bent om te zwemmen. Spring er maar in als je zin hebt. Aaron, jij bent aan de beurt. Het huisje is vrij.”
Aaron rende het huisje in. Als hij hetzelfde dacht als ik, dan begreep ik dat hij even ergens moest zijn waar hij zijn zusje niet kon zien. Tenminste, niet tot hij zichzelf wat meer onder controle had.
Ik was blij dat Rose doorgelopen was naar het meer. Met haar buiten beeld, kon ik mezelf ook weer een beetje onder controle krijgen. Ik vocht tegen de verleiding om naar haar kont te kijken.

Aaron heeft een probleempje

Om mezelf bezig te houden, schoof ik een van de stoelen dichter naar het meer, en zette hem op een mooi, schaduwrijk plekje. Ik liep terug om mijn boek te pakken. Het begon warm te worden, en ik wilde ook graag mijn zwembroek aan gaan trekken, maar Aaron was nog steeds binnen. Hij nam er de tijd voor.
Met een zucht rekte ik mezelf uit op de stoel, pakte mijn boek, en begon te lezen. Ik was al op de derde bladzijde toen Aaron eindelijk naar buiten kwam. Nu hij in de puberteit was, begon zijn lichaam zich mooi te ontwikkelen. Hij was minstens twee keer zo gespierd als de vorige keer dat ik hem in boxershorts had gezien. Ik realiseerde me dat ik hem nooit meer gespeeld zou hoeven laten winnen met armpje drukken.
“Het huisje is van jou, pap, als je ook wat kleur wil op je melkwitte huid.”
“Top, ik smelt hier zowat met mijn lange mouwen.”
“Ja, sorry dat het zo lang duurde. Ik … uhmmmm. Ik kon mijn zwembroek niet vinden.”
Het was duidelijk een smoesje, maar ik liet het voor wat het was.
“Prima, joh. Ga maar lekker zwemmen. Veel plezier. En voorzichtig met Rose!”
Hij reageerde niet maar rende langs me heen en sprong in het meer. Ik wist dat het niet nodig was geweest om dat laatste eraan toe te voegen. Hoewel ze elkaar weleens plaagden zoals dat hoort tussen broers en zussen, hielden ze heel veel van elkaar. Ze zouden elkaar nooit kwetsen.

Ik trok me terug in het huisje, en zocht in mijn tas naar mijn eigen zwembroek. Maar een hele harde en boze schreeuw van Rose verstoorde mijn zoektocht.
“Pap! Paaaaaaaap!!! Doe iets! Aaron zit me aan te gapen!”
“Niet!” Dat was Aaron. “Ik doe niks. Jij zit me uit te dagen!”
Ik was al buiten.
“ALLEBEI, UIT HET WATER, NU! KOM HIER!” brulde ik.
Rose en Aaron kwamen uit het water en liepen naar me toe. Allebei met het idee dat ik ze gelijk zou geven. De duidelijke tent in Aarons zwembroek was niet te missen. Rose wees ernaar: “Zie je wel wat een viespeuk hij is?”
Aaron deed zijn hand voor zijn broek. Maar met zijn andere hand wees hij naar zijn zusje. Niet naar haar borst, maar lager.
“Kijk dan pap. Kijk dan hoe ze me uitdaagt!”
Ik keek, en zag meteen wat hij bedoelde. Het slipje van Rose was duidelijk niet gemaakt om mee te zwemmen. Nu hij nat was, was hij volledig doorzichtig geworden. Niet een beetje, maar bijna helemaal. Ik kon precies zien hoe glad en haarloos haar vulva was. Ik kon elk detail van haar kleine meisjesspleetje zien. Ik begreep nu precies Aarons probleem.

Ik ademde diep in en probeerde een oplossing te verzinnen. Aaron zou als eerste aan de beurt zijn, besloot ik.
“Oké, zitten, allebei. Luister, Aaron. Rose daagt je niet expres uit. Ze is haar badpak vergeten, dus dit is haar enige optie. Het is niet haar schuld dat een gewoon slipje doorzichtig wordt in het water.”
Ik keek naar Aaron terwijl ik tegen hem sprak, maar vanuit mijn ooghoek zag ik dat Rose ongemakkelijk haar hand voor haar kruis hield toen ze dit hoorde.
“Ik begrijp dat het voor jou net is alsof Rose je uitdaagt. Maar dat doet ze niet opzettelijk. Je bent je zus een excuus verschuldigd.”
Voordat hij antwoord kon geven, richtte ik me tot Rose. Ik had van Amber geleerd hoe effectief het kan zijn als je je kinderen even tijd geeft om over je woorden na te denken, terwijl je de ander toespreekt. Je laat zien dat je geen kant kiest.

“En jij, Rose. Ik weet dat je dit niet opzettelijk doet. Maar je moet je beseffen dat je een hele mooie jonge vrouw aan het worden bent. Aaron is bijna 15. Toen ik zo oud was als hij, kreeg ik al een stijve als iemand ‘tieten’ zei. Het is normaal dat Aarons lichaam zo reageert als hij zo’n mooi meisje als jij bijna naakt ziet. Sterker nog, als dat niet zou gebeuren, dan zou ik hem direct naar een dokter brengen. Hij is geen viespeuk. Hij heeft een lijf dat reageert zoals een jongenslijf hoort te reageren op een mooie en bijna blote vrouw.”
Ik zag de boosheid op haar gezicht plaatsmaken voor trots toen ik haar schoonheid benadrukte.
“Ik begrijp dat je schrok van Aarons erectie, maar hij kan er niks aan doen. Hij bedoelt er niks mee. Je bent je broer je excuses verschuldigd.”

Ik keek weer naar Aaron, die inmiddels klaar leek om te reageren.
“Je hebt gelijk, pap. Ik reageerde alsof Rose het expres deed, om te pesten. Ik was vergeten dat ze het niet expres deed, en dat het voor haar waarschijnlijk ook heel vervelend is. Sorry, ik had het niet moeten zeggen, Rose.”
En na een korte pauze: “En sorry voor…,” hij wees naar beneden, “… dit. Maar het klopt wat papa zegt. Ik heb het niet onder controle. Als jij zo… Als ik jou zo zie…”
Rose viel hem in de rede.
“Het is al goed, broer. Na de uitleg van papa begrijp ik hoe het werkt. Ik had het moeten weten. Ik heb al weleens gehoord dat dat bij jongens vanzelf gaat. En… ik denk… nou ja.. het is ook wel een beetje een compliment, toch? Het betekent dat je… dat je dit mooi vindt?”
Ze kromde haar rug een beetje terwijl ze het zei, en wees naar haar borst.
“Ja… ik denk het…” zei Aaron ongemakkelijk, terwijl hij haastig een andere kant opkeek.
“Nou dankjewel voor het compliment dan. En sorry dat ik je een viezerik noemde.”
Ze stonden allebei op en liepen naar elkaar toe voor een knuffel zoals ze gewend waren na een ruzie. Maar op het laatste moment hielden ze in en ze gaven elkaar uiteindelijk ongemakkelijk een handje. Waarschijnlijk een beter idee in dit geval.

“Alles weer goed?” vroeg ik. “Terug naar het meer?”
Aaron knikte, maar hij ging nog niet weg.
“Ja, alles weer goed,” zei Rose, “maar pap, je zei dat mijn slipje doorzichtig was geworden in het water. Hoe… hoe erg is het? Is er een spiegel?”
“Ik heb mijn scheerspiegeltje,” zei Aaron, en hij rende naar binnen om het uit zijn tas te halen.
“Het is echt erg,” zei ik. “Als je je slipje uit zou doen, zou het bijna geen verschil maken.”
Aaron gaf haar het spiegeltje en ze knikte.
“Ik zie het.”
Ze dacht even na. Daarna draaide ze zich abrupt in mijn richting.
“Pap, ik heb heel weinig kleren meegenomen. En dus ook weinig ondergoed. Als ik in deze zwem, en daarna andere aantrek, moet ik ze allebei wassen. Je zegt dat het bijna niet uitmaakt als… Mag ik hem uittrekken? Dat scheelt wassen.”

Ik besefte me dat dit Aarons probleem nog erger zou maken. Dus vroeg ik het aan hem.
“Aaron?”
Hij aarzelde even, en zei toen:
“Het zal verd… sorry. Ik bedoel, mijn erectie zal er zeker niet minder van worden… Maar als je dat niet erg vindt, dan vind ik het ook best.”
“Oké, dan,” zei ik, mijn keel schrapend, “toestemming verleend als je Aarons erectie kan verdragen, Rose.”
“Dankjewel, pap. Dankjewel, Aaron!”

Ik keek toe hoe ze haar slipje naar beneden deed. En ik besefte me al snel dat ik er naast zat. Het maakte wel degelijk verschil. Zonder slipje was ze nog veel opwindender. Het zag er dan misschien wel hetzelfde uit, maar nu was ze opzettelijk naakt. Nu wist ik, dat als ik haar daar aan zou raken, ik echt haar minderjarige kutje zou raken. Niet een nat slipje. Niet dat ik dat van plan was, natuurlijk. Maar toch.
Rose draaide zich om en liep in de richting van het meer. Ze boog voorover op een zonnig plekje om haar slipje te drogen te leggen. Ik slikte terwijl ik de twee perfecte witte billen zag. Ik zag hoe ze een klein beetje uit elkaar weken, zodat ik een stukje van haar roze kontgaatje kon zien. Daaronder zag ik haar schaamlipjes tussen haar benen.
“Verdomme, Kyle,” zei ik tegen mezelf. Ik voelde mijn pik trillen in mijn broek. Ik dwong mezelf een andere kant op te kijken. Ik zag naast me hoe mijn zoon met open mond naar zijn zusje staarde, de tent in zijn broek duidelijk zichtbaar. Ik vocht tegen de impuls om er iets van te zeggen. Ik wist dat ik geen recht van spreken had. Ik had geluk dat ik nog steeds een spijkerbroek aanhad, zodat niemand kon zien hoe mijn pik ook begon te groeien. Het zou oneerlijk zijn om Aaron erop aan te spreken. En het was een te gevoelig onderwerp voor een grapje.
In mijn ooghoek zag ik dat Rose onder water verdween. En eindelijk ontwaakte Aaron uit zijn trance. Hij keek mijn kant op en zag dat ik naar hem keek. Hij begon te blozen, maar ik besloot het te negeren.

“Je hebt duidelijk meer op je lever. Wat is er, zoon?”
Ik wachtte geduldig terwijl Aaron al zijn moed verzamelde. Maar er kwam niks. Hij opende een paar keer zijn mond, maar zei niks.
“Het is goed, Aaron. We zijn hier met zijn tweeën. Wat er ook is, ik zal je niet veroordelen, en niemand anders hoeft het ooit te weten.”
Eindelijk vond hij de moed om wat te zeggen.
“Pap, ik… ik masturbeer. Thuis, bedoel ik, niet hier. Maar normaal, thuis.”
“Natuurlijk jongen. Je bent 14. Alle jongens van jouw leeftijd masturberen. Hormonen…”
Aaron onderbrak mijn verklaring.
“Ik weet het. Laat me uitspreken. Ik bedoel te zeggen. Ik doe het vaak. Minstens twee keer per dag. Soms vaker.”
Ik wilde gaan zeggen dat dit ook vrij normaal was, maar ik zag aan zijn handgebaar dat ik nog moest wachten. Dus dat deed ik.

“En ik ben daaraan gewend geraakt, zo vaak. Maar gisteren kon het niet. We vertrokken al vroeg, en we zaten de hele dag in de auto. En in bed kon het ook niet, omdat we geen eigen slaapkamers hebben. Rose zou het zeker gemerkt hebben, en helemaal gek worden. En er is ook al geen badkamer. Ik heb nu al twee dagen niet gemasturbeerd. Ik word er gek van. En dan loopt Rose er ook nog eens zo bij! Ik wil niet op mijn zusje geilen, maar… Ik was al geil en toen kwam zij! En nu ben ik bang dat…”

Hij had zijn woorden in rap tempo uitgesproken, maar nu twijfelde hij. Hij durfde zijn zin niet af te maken.
“… bang dat je iets verkeerds doet als je niet klaarkomt?” vroeg ik.
Hij knikte en keek beduusd.
“Ik begrijp het,” zei ik. “Ik ben ook jong geweest. Ik weet hoe het is als je hormonen door je lijf gieren. Maar om eerlijk te zijn, je was behoorlijk lang bezig om je zwembroek aan te trekken. Ik dacht dat je die tijd gebruikt had om… om het een en ander te regelen?”

Ik zag een flauwe glimlach op Aarons gezicht. Het hielp hem duidelijk dat ik zijn probleem begreep.
“Dat was wel mijn plan, pap. Maar er was geen goeie plek. Ik weet wel dat niemand keek, maar het zou toch best gek zijn met de open ramen. Maar het grootste probleem is de rotzooi die ik zou maken. Stel je voor dat Rose dat ziet, en herkent wat het is.”
Ik knikte.
“Dus probeerde ik of het vanzelf over zou gaan. Ik wilde niet naar buiten komen met een stijve. Ik probeerde aan andere dingen te denken. Dat is waarom het zo lang duurde.”

Ik grinnikte en gaf mijn zoon daarna een knuffel, om hem te laten merken dat ik hem niet vreemd vond. En daarna werd ik serieus. Ik besefte me dat ik een oplossing moest vinden. Al was hij maar half zo geil als ik op zijn leeftijd, dan nog zou hij het nooit de hele week volhouden als hij niet kon ontladen.
Ik glimlachte toen de oplossing me te binnen schoot.
“Aaron, het bos begint direct achter het huisje. Er zijn genoeg plekken waar je je achter de bomen kan verbergen. Niemand die je daar ziet tenzij ze bewust naar je op zoek zijn. Denk je dat je daar kan masturberen?”
“Echt pap? Als ik nog langer moet wachten, dan kan ik het ook midden op de Dam in Amsterdam. Het zou me niks kunnen schelen. Al zouden er duizend mensen kijken.”
“Oké, de Dam is niet bepaald in de buurt, en we zijn hier maar met zijn drieën dus ik stel voor dat je het gewoon zonder publiek doet. Maar pas op voor slangen.”
Aaron hoorde hem al bijna niet meer. Hij was al onderweg naar zijn broodnodige verlichting.

Rose heeft hulp nodig

De rest van de dag verliep rustig. De kinderen zwommen in het meer, behalve toen ik ze riep voor de lunch. Ik wisselde mijn tijd af tussen mijn boek en met de kinderen spelen. Aaron verdween minstens vier keer tussen de bomen. Gelukkig vroeg Rose nergens naar. En ze zei ook niks over zijn regelmatige erecties. Ik hield mijn eigen erectie aardig onder controle, hoewel dat meer moeite kostte dan ik toe zou willen geven, en ik wenste dat ik mijn zwemshorts had ingepakt in plaats van mijn speedo.

Het zal ongeveer vier uur geweest zijn toen Rose me onderbrak bij het lezen.
“Pap, mag ik even wat vragen?”
Ik keek rond. Aaron oefende de vlinderslag. Ik wist dat hij volgend jaar graag in het wedstrijdteam wou zwemmen. Rose keek kalm. Geen tekenen van naderend onheil. Behalve de toon van Roses stem.
“Natuurlijk, liefje. Wat is er?”
Ze zei niks, maar wenkte me dichter naar het huisje.
“Ik weet wat Aaron doet achter het huisje, pap.”
“Oh.” Ik aarzelde en ging toen verder: “Het spijt me Rose, maar…”.
“Het is goed pap. Ik weet hoe … het werkt met jongens. Ik heb seksuele voorlichting gehad op school. Ik schrok vanochtend, omdat hij mijn broer is, en omdat het zo onverwacht was. Maar dat heb je uitgelegd. Ik snap het nu.”
“Heel goed. Dat is fijn. Maar waarom vertel je me dit dan?”
“Nou, het zit zo…” Ze zocht naar woorden. Ze voelde zich duidelijk nogal ongemakkelijk over wat ze wilde gaan zeggen.
“Het is goed, liefje. We zijn met zijn tweeën. Wat er ook is, ik zal je niet veroordelen. En niemand hoeft het ooit te weten.” Ik herhaalde de woorden die ik eerder tegen Aaron had gezegd.

“Oké,” fluisterde Rose. “Mijn probleem is dat ik nu ook opgewonden wordt, pap. Elke keer als ik de erectie van Aaron zie… denk ik aan… hoe hij eruit zal zien. En als hij dan achter het huisje verdwijnt, wil ik eigenlijk achter hem aansluipen om stiekem te kijken. Ik weet dat ik nog te jong ben. En ik weet dat hij mijn broer is, maar ik kan het niet helpen. Als ik aan zijn erectie denk, voel ik allemaal kriebels tussen mijn benen. Ik wil ook masturberen en een orgasme krijgen als ik hem zo zie.”

Ze wachtte even. En ik zat daar maar, ik keek dwars door haar heen, zo diep in gedachten was ik.
“Gaat het pap? Ben je niet boos?”
Ik schudde mijn hoofd.
“Niet boos, meisje. Ik moet even wennen aan het idee. Je bent 11. Ik had het moeten weten. Het is normaal. Maar in mijn hoofd ben je nog steeds mijn kleine meid. Mijn onschuldige kindje. Ik moet eraan wennen dat jij nu ook oud genoeg bent voor seksuele gevoelens, en om te masturberen. Het is normaal. Voel je er niet slecht over. Het is mijn probleem.”
“Oh, pap!” riep Rose uit, terwijl ze me een knuffel gaf. Ik kuste haar wang. Ik was me erg bewust van haar pronte borstjes tegen mijn borstkas, en van mijn snel groeiende erectie.
“Ik ben nog steeds je kleine meisje hoor. Je prinsesje. Ik word wel groter, maar ik blijf ook hetzelfde.”

Rose liet me los en ik hoopte dat ze de bult in mijn zwembroek niet zou zien.
“Dankjewel, Rose. Ik begrijp wat je wilt zeggen. Maar ik weet nog steeds niet helemaal goed waarom je het aan mij vertelt. Je weet wat Aaron doet, en waar. En je weet kennelijk ook hoe je moet masturberen. Je bent een slimme meid. Je moet toch ook op het idee gekomen zijn om hetzelfde te doen als Aaron? Uiteraard op een moment dat Aaron er niet is.”
“Ja, ik weet het. Maar ik kan het niet.”
“Je kan het niet? Waarom niet?”
“Ik… Ik kan het niet staand, pap. Of nou ja, ik kan het wel, maar… Weet je nog in april, toen ik in de douche gevallen was? Ik was niet over de zeep uitgegleden. Ik had gemasturbeerd. En tijdens mijn orgasme werden mijn benen slap. Altijd. Ik masturbeer altijd liggend. Of zittend. In een stoel waar ik niet vanaf kan glijden. Anders val ik.”
Ik knikte alleen maar. Haar orgasmes waren kennelijk net zo intens als die van haar moeder. Dat was op zich logisch.
“Ik wil niet in het bos gaan liggen. Met al die blaadjes, takjes, viezigheid, insecten. En als ik het in het huisje doe, ziet iemand het misschien.”
“En nu vraag je of ik het kan oplossen?”
“Nee, pap. Ik weet de oplossing. Maar ik heb je hulp nodig.”
“Alles voor jou, liefje. Wat wil je dat ik doe?”
“Je moet me vasthouden, zodat ik niet val of op de grond hoef te liggen. Ik wil samen met jou achter het huisje gaan. En dan ga ik op jouw schoot zitten, en kan jij mij vasthouden.”

“Rose! Dat kan toch niet…”
“Je zei alles, pap.”
“Ja, maar… dat niet. Nee, Rose. Dat zou…”
“Alsjeblieft?” Ik zag hoe er tranen op begonnen te komen bij Rose. “Alsjeblieft pap. Ik ben zo geil. Als ik het nu niet doe, dan lig ik straks geil in bed. Dat hoort Aaron vast! En dan weet hij wat ik doe. Hij is al zo opgewonden de hele dag, als hij mij hoort masturberen, dan… dan…”
Ze snikte. En ze keek me smekend aan.
Ik ben een zacht gekookt eitje. Dat zegt Amber altijd tegen me. Zeker met Rose. Ik kan nooit nee tegen haar zeggen. Zeker niet als ze zo verdrietig is als nu.
“Weet je heel zeker dat er geen andere manier is, Rose?”
“Echt pap. Ik weet dat het raar is voor jou. Maar voor mij ook hoor. Maar ik weet het anders echt niet.”
Ik zuchtte. Diep.
“Oké.”
Als ik gedacht had dat ze blij zou zijn, zat ik er naast. Ik zag opluchting, maar ook rillingen. Ze had duidelijk niet gelogen dat het voor haar ook niet makkelijk is.

Ik keek weer naar het meer. Aaron was nog steeds druk bezig met zijn training. Hij deed nu schoolslag. Ik had geen idee hoe lang dit zou duren. Ik hoopte niet te lang. Ik hoopte dat we terug zou zijn voordat Aaron merkte dat we allebei weg waren.
“Kom, Rose.”

Eenmaal achter het huisje zocht ik naar een plek die beschut genoeg was. Zodat Aaron ons niet meteen zou zien als hij naar ons kwam zoeken. Ik ging op het vochtige gras zitten, mijn rug tegen een oude eik. Ik besloot dat gekruiste benen het beste zou werken. Ik keek naar Rose die stond te wachten tot ik goed zat. Ik kon het niet laten haar lichaam te bewonderden, haar jeugdige, onschuldige schoonheid. Die twee kleine bobbels, beginnende borsten. Stonden haar tepels steviger naar voren dan eerder? Haar buik, haar benen, haar vulva, zo jong. Zo perfect glad. Haar spleetje, ongeopend, meisjesachtig. Het beeld van onschuld. Maar ik besefte me wat ze ging doen, en wat een schat er verborgen lag tussen deze lipjes.

“Oké, kom maar zitten.”
“Hou je me vast? Een hand op mijn schouder, de andere om mijn buik? Ik denk dat ik anders zelfs op je schoot nog omval.”
Ik hield haar vast op de manier die ze had aangegeven. Ik lette goed op dat mijn handen of vingers niet in de buurt van die schattige heuveltjes kwamen. Maar ik hield haar wel stevig vast. Ik voelde de zachtheid van haar huid. Ze voelde warm. Was dat alleen maar van de zon? Of ook van de opwinding? Ik wilde mijn vingers verplaatsen. Haar strelen. Maar ik hield me stil.
Rose leunde achterover tegen mijn borst. Haar hoofd achterover, tegen mijn rechterschouder en mijn kin. Ik voelde een nabijheid die ik niet meer gevoeld had sinds ze een kleuter was, en ze tussen ons in sliep als ze bang was van het onweer.
“Doe je ogen dicht, papa. Ik wil niet dat je kijkt.”
Ik had ze al dicht gedaan. Ik wilde niet kijken. Dit was al ongemakkelijk genoeg.

Een tijdje leek er niks te gebeuren. Maar toen hoorde ik haar diep inademen en ik voelde haar ook bewegen. Ik wist dat ze nu met een hand tussen haar beentjes ging. Of misschien met twee handen? Was haar andere hand op haar borst? Ik keek niet. Maar zelfs met mijn ogen dicht, zag ik, in mijn geest, hoe haar hand haar kleine borstjes streelde. Hoe haar vingers in haar gevoelige tepeltjes knepen. Ik zag een vinger in haar mond gaan, en dan terug naar haar borsten om haar natte speeksel op haar tepels te smeren.
Met gesloten ogen fantaseerde ik hoe haar andere hand over haar venusheuvel streek, en over haar spleetje. Ik verbeelde me hoe ze een vinger uit zou steken, en die tussen haar spleet zou duwen, ze langzaam uit elkaar duwend. Hoe zou dat eruit zien? Zouden haar binnenste schaamlipjes klein zijn? Of groot? Zou haar clitoris zichtbaar zijn? Of verborgen tussen de plooien van haar schaamlippen? En wat was ze nu aan het doen? Misschien had ze wel een vinger in haar kutje gestopt.
Ik ademde in en, hoewel bijna onmogelijk, dacht dat ik haar sappen kon ruiken.
Ik vroeg me af of ik door het sluiten van mijn ogen het mezelf niet juist nog moeilijker maakte.

De bewegingen van haar schouders verraadden dat, wat ze ook deed met haar hand, het langzaam steeds sneller ging. Ik hoorde ook haar ademhaling versnellen. Ze begon te hijgen. En het werd ook steeds luider.
“Hmmmm, Hnnnggg….,” hoorde ik eerst. Daarna veranderde het in “Ohhhhh, Jaaaaa, Ooohhhh, hmmmm, hmmmm!”
“Ssst…,” siste ik. “probeer wat stiller te zijn, Rose.”
Ik voelde hoe haar hoofd draaide en ze drukte haar mond en neus tegen mijn nek om haar geluid te smoren.
Terwijl ze meer en meer opgewonden raakte, begon haar lichaam ook meer en meer te trillen. Ik voelde het zweet dat op haar huid parelde. Mijn hand op haar buik voelde de samentrekkingen door haar lichaam gaan. Ik voelde hoe haar billetjes samenknepen tegen mijn kruis. Ik probeerde me te beheersen. Ik wilde geen erectie. Ik was bang dat Rose het zou merken, en gek zou worden. Maar het was te geil. De continue beweging van Roses billetjes tegen mijn manlijkheid waren teveel. Ik voelde hoe mijn zwembroek langzaam steeds strakker begon te staan, en hoe mijn pik vocht om uit de greep van het broekje te ontsnappen.

En toen eindelijk, voelde ik Roses lichaam verstijven. Ze kromde haar rug. Ik voelde haar mond openen in mijn nek, maar er kwam geen geluid meer uit. Niet eens ademhaling. Ze was enkele seconden volkomen stil en gespannen, toen hoorde ik een gesmoorde kreet in mijn nek en haar lichaam verslapte terwijl ik een warme vloeistof mijn kruis in voelde lopen.
Haar hele lichaam werd volledig slap. Ze had gelijk gehad, als ik haar niet stevig had vastgehouden, was ze zeker gevallen. Ik opende mijn ogen om te kijken of ze niet was flauwgevallen. Dat was niet zo. Ze keek me recht in mijn ogen, en ik zag puur genot.
“Dankjewel, pap,” zuchtte ze, “dat had ik echt nodig.”
En toen kuste ze me op mijn wang.
“Je bent geweldig. Vind je het erg als ik even blijf zitten? Dat was een heel heftig orgasme, ik denk niet dat ik al kan staan.”
“Geen probleem,” zei ik. Ik kon die extra tijd wel gebruiken. Hopelijk was mijn pik dan weer een beetje terug naar normaal formaat voor ze opstond.
En dus zat ik daar, met gekruiste benen, tegen een boom… Met alleen mijn zwembroek aan, met op schoot mijn naakte, 11-jarige dochter, die nog gloeide van haar orgasme. En ik weet vrij zeker dat de natte plek in mijn zwembroek geen water uit het meer was. En ook geen voorvocht, tenminste, niet alles.

Maar toen stond Rose op.
“Oké, ik kan nu wel lopen. En ik denk dat ik het zo de rest van de dag wel uithoud. Dankjewel, pappie.”
Ik stond ook op om met haar terug te lopen naar het meer. Ik hoopte dat Aaron nog steeds met zijn training bezig was, en dat hij onze afwezigheid niet had opgemerkt.
“Laat mij maar eerst, pap. Ik denk dat jij nog maar even hier moet blijven om, uh…” en ze twijfelde, “… je eigen probleem op te lossen.”
Ik keek uit automatisme naar beneden. Was ik nog steeds stijf? Nee, dat was niet zo. Waarom dan?
“Wat bedoel je, Rose?”
“Pap, ik ben geen kind meer. Ik weet dingen. Ik ben misschien nog maar 11 en je dochter, maar ik zat net naakt op je schoot te masturberen. Als je daar niet opgewonden van raakt… Hoe zei je dat eerder vandaag? Dan moet je onmiddellijk naar een dokter? Dus, ik loop wel vast naar het meer. En jij blijft hier. Wacht tot ik uit het zicht ben, en dan kan je je aftrekken. Of hoe je het ook noemt.”
Ze wachtte niet op een antwoord. Ze draaide zich om en liep weg. En ik keek haar na, bewonderde haar gracieuze bewegingen en haar geweldige kontje.

Zodra ze om de hoek van het huisje was verdwenen, trok ik mijn zwembroek naar beneden. Mijn pik sprong tevoorschijn, alweer fier overeind. Ik pakte hem stevig vast en begon me af te trekken. Ik deed mijn ogen dicht en dacht aan het beeld van de nog kinderlijke borsten van Rose. En haar kutje… Zo perfect, nog haarloos. En de druppels vaginavocht die ik op haar schaamlipjes had zien zitten voor ze zich omdraaide en wegliep.
Binnen 30 seconden voelde ik mijn ballen samenspannen en een dikke straal sperma spoot door de lucht.

De wandeling

Het weer leek de volgende dag slechter. Het was droog, maar bewolkt en frisjes. Te koud om te zwemmen, maar een perfecte dag voor een lange wandeling. Rose knikte enthousiast toen ik met dat voorstel kwam. Aaron haalde zijn schouders op: “Ik heb toch niks beters te doen.”
Ik glimlachte. Ik wist dat hij vanzelf enthousiast zou worden zodra we de steilere stukken zouden bereiken. Hij hield van fysieke uitdagingen, zeker nu hij langzaam sterker begon te worden dan zijn vader. En Rose zou af en toe wel hulp nodig hebben. Dat mocht hij dan oplossen. Hij werd altijd heel meewerkend als hij de sterke, beschermende broer uit kon hangen.

Al snel waren we er allemaal klaar voor en we begonnen aan onze wandeling. Het ging precies zoals ik verwacht had. Allebei hadden ze iets met de natuur, dus ze liepen al snel naast elkaar, en wezen elkaar op insecten en vogels die ze hadden gespot. Toen het pad steiler werd, moest ik rustiger aan doen. Aaron hielp Rose regelmatig een handje en ook al hield Rose Aaron wat op, toch moesten ze nog regelmatig een paar minuten op mij wachten. Ik zag Aarons tevreden blik. Het was voor mij moeilijker om mijn ego opzij te zetten dan ik had gedacht.

Na ongeveer een uurtje klimmen, bereikten we een open plek bovenop een heuvel. We stopten, keken om ons heen, en genoten van het uitzicht. Het was nog steeds koud, maar de wolken waren voor het grootste deel verdwenen, zodat we een geweldig uitzicht hadden. We konden het meer zien, in de richting waar we vandaan gekomen waren. Met ons kleine huisje aan de rand ervan. Links van ons was een traag meanderende rivier. Rechts en voor ons was niks anders dan meer bos en heuvels. Zover we konden kijken. Ik hield mijn vinger tegen mijn lippen, en toen de kinderen even ophielden met hun geklets, genoot ik een moment van de perfecte stilte. Slechts af en toe onderbroken door het geluid van een vogel of het zoemen van een insect.

“Wow,” fluisterde Aaron uiteindelijk, “dit is fantastisch.”
Rose zei niks, maar ze knikte instemmend.
“Dat is de natuur, kids. Ik ben blij dat jullie er allebei van kunnen genieten.”
Aaron zuchtte en knikte. Ik gaf ons nog een paar minuten, maar verbrak daarna de magie.
“Tijd om te kiezen. Het pad splitst zich naar links en naar rechts. Of we kunnen nu terug gaan. Aaron, Rose, wat willen jullie?”
Teruggaan was geen optie. Daar waren we het snel over eens. Aaron had een voorkeur voor het pad naar rechts: dieper het bos in. Rose wilde naar links, afdalen en daarna de rivier volgen. De bal lag bij mij.
“Oké nu de wolken verdwenen zijn, zal het snel warmer worden. Rechts is meer schaduw, dus dat heeft mijn voorkeur.”

We vervolgden ons pad, de rivier achter ons latend, dieper het bos in. De bomen sloten zich om ons heen. We liepen volledig in de schaduw. Hoe dieper we het bos inliepen, hoe aangenamer het werd.
Afgezien van af en toe een gefluisterde opmerking, als we weer iets hadden gezien dat we met de anderen wilden delen, was het verder aangenaam stil in het bos. Ik raakte wat achterop, maar de kinderen wachtten op me.
“Wat is dat, pap?” vroeg Aaron, terwijl hij naar een boom voor ons wees.
“Ik denk dat het een bijennest is.”
“Zou het verlaten zijn?” fluisterde Rose.
“Kan, maar ik weet het niet. Het is in het midden van een warme dag. Misschien zitten de bijen in het nest om koel te blijven.”

En toen ging het opeens snel. Heel snel.
Rose deed een stap naar voren. Ze stapte op een dode tak op de grond. De tak brak onder haar gewicht. Dat geluid moet een paar bijen hebben opgeschrikt. Er kwamen er een paar uit het nest, al snel gevolgd door meer en meer. Ze vormden een soort defensie om het nest heen.
“Voorzichtig, Rose,” zei ik. “loop voorzichtig achteruit. Ze zijn in de verdediging.”
Rose deed voorzichtig een stap terug. En nog een, en nog een. En toen, bij de derde stap, struikelde ze, en viel achterover op de grond. Aaron sprong instinctief naar voren om haar op te vangen. De bijen zagen deze plotselinge beweging duidelijk als een vorm van agressie. Hun formatie veranderde, en terwijl hun geluid luider werd, begon de zwerm in de richting van Aaron te bewegen.
“Rennen!” riep ik, “Ren zo snel je kan!”
Ik zag hoe Aaron Rose overeind hielp, maar hij was te langzaam. Dus sprong ik tussen de kinderen en de bijen in en begon met mijn armen te zwaaien, om de bijen bij mijn kinderen vandaan te houden. Ik voelde hoe ik de bijen raakte in de lucht en ik voelde ook steken in mijn hand. Maar het lukte me om ze bij mijn kinderen vandaan te houden. En van mijn gezicht.
“Veilig!” hoorde ik mijn zoon achter me.
Ik bleef nog een paar seconden zwaaien met mijn armen. Daarna draaide ik me om en begon zo snel als ik kon te rennen. De bijen kwamen in het begin achter me aan. Ik voelde een paar scherpe steken in mijn nek, maar het agressieve gezoem achter me werd minder. Het steken stopte. En ik viel op de grond tussen de bladeren, naast mijn kinderen.

“Dankjewel, pap,” mompelde Aaron, die de hard huilende Rose stevig vasthield.
Ik keek naar mijn handen. Steken. Tientallen, zo niet meer.
“Pak de waterfles, Aaron. Je moet me helpen. Probeer zoveel mogelijk angels te verwijderen, en spoel het gif weg. Begin in mijn nek, daarna mijn handen. En hou een fles water over voor op de terugweg.”
Terwijl ik instructies gaf, verspreidde een verdovend gevoel zich langzaam van mijn nek naar mijn hoofd. Gelukkig ging Aaron meteen aan de slag, en niet lang daarna begon Rose met mijn linkerhand. Ik voelde Aarons lippen in mijn nek. Hij probeerde zoveel mogelijk gif uit te zuigen. Slimme jongen.
Het brandende gevoel in mijn nek werd niet meer erger, en Aaron begon aan mijn rechterhand. Maar mijn nek en hoofd waren nog steeds gevoelloos. Ik was moe. Ik wilde gewoon even liggen en slapen. Maar ik wist dat ik moest proberen wakker te blijven.

“Oké, goed genoeg,” zei ik tegen de kinderen. Ik moest in beweging komen. Ik wist dat, als ik langer zou blijven zitten, ik niet meer op zou kunnen staan.
“We moeten terug naar het huisje. Help me even met opstaan.”
Dat deden ze. En niet alleen dat. Aaron hield me vast, en droeg een groot deel van mijn gewicht, terwijl ik begon terug te strompelen. Ik wilde mijn dankbaarheid uitspreken. Maar mijn hersenen waren niet meer in staat tot het vormen van woorden. Ik moest me concentreren op het lopen. Blijven lopen. Linkervoet vooruit, rechtervoet neerzetten. Linkervoet. En nog een keer.
Eindelijk begon het bos te wijken. We bereikten de top van de heuvel waar we eerder gestopt waren. We moesten nog ver, maar gelukkig alleen nog maar naar beneden.

Ik voelde hoe Aaron me praktisch droeg. Hoe hij me gidste. Hij wist de weg. Ik hoefde niet op te letten. Ik moest alleen blijven bewegen. Ik sloot mijn ogen voor het felle zonlicht. Linkervoet. Rechtervoet. Ik voelde me duizelig. Mijn hoofd was licht. Het was alsof ik zweefde. En toen voelde ik een stomp tegen mijn hoofde, en ik hoorde Rose naar adem snakken… en toen niks meer.

What’s up, doc?

Ik opende mijn ogen. Ik probeerde me te focussen. Zoveel licht. Zoveel wit. Zo wazig.
En toen een gezicht. Aarons gezicht. En nog een, Rose. Uiteindelijk kon ik hun gezicht goed genoeg zien. Ik zag zorgen in hun gezichtsuitdrukking. Maar ook opluchting en blijdschap.
Ik keek om me heen. Ik lag in een bed in iets wat op een dokterskamer leek. Ik probeerde op te staan, maar Aaron hield me tegen.
“Wacht, pap. Blijf liggen. Hou je rustig. Rose, kan jij dokter Hannaby halen?”
Rose verdween uit beeld. Ik hoorde een deur open en dicht gaan.
“Wat is er gebeurd?” wilde ik zeggen. Maar mijn mond dacht daar anders over, en ik hoorde mezelf alleen maar mompelen.
“Shhh,” zei Aaron, terwijl hij zijn vinger tegen mijn lippen hield. “Wacht op de dokter, pap.”
Ik probeerde zijn hand weg te duwen, en toen merkte ik dat mijn handen volledig in verband gewikkeld waren. Mijn geheugen kwam langzaam terug. Iets met… bijen? Die me staken?
Oh, shit.

In ieder geval deden mijn ogen het weer. Ik zag de deur open gaan. Rose kwam terug, gevolgd door een man in de veertig, in een doktersjas.
“Welkom terug, meneer Jenkins. Was dat even schrikken!”
Terwijl hij sprak, duwde hij een naald in mijn arm. Ik voelde een koude vloeistof. Mijn hoofd werd snel helderder.
“Waar ben ik? Wat is er gebeurd?” Nu kwamen de woorden er wel goed uit.
“Nou laat ik zo beginnen, meneer, dat u trots kan zijn op uw kinderen. Je kan rustig stellen dat zij vandaag uw leven hebben gered.”

Ik kreeg eindelijk te horen wat er was gebeurd. De kinderen vertelden hoe ze me zo ongeveer de heuvel op hadden gesleept. Terwijl ze zagen dat ik steeds verder achteruit ging. Hoe ik flauw gevallen was, toen we de top hadden bereikt. En dat ze me niet meer wakker kregen. Dat ze me toen samen helemaal naar beneden hebben gedragen, naar het huisje en in de auto. Hoe Aaron vervolgens de lange, stoffige weg was afgereden, terwijl Rose steeds keek of ze al bereik had om een dokter te bellen. Dat ze toen hebben gewacht tot de dokter ons op was komen halen met zijn eigen auto.
“Ik durfde zelf niet verder te rijden, pap. We zaten nog op het modderpad, maar vlakbij de gewone weg. Daar is het veel drukker. Dat is veel te gevaarlijk.”

“Uw kinderen hebben alles perfect gedaan, meneer Jenkins. Dus ik kwam ze daar tegen, heb in de auto wat eerste hulp gegeven, en jullie toen hierheen gebracht, met mijn assistent. U bent enorm veel gestoken, meneer. En u blijkt nogal allergisch te zijn. Als uw kinderen het gif niet uit uw nek hadden gezogen….”
Hij schudde zijn hoofd.

“Maar uw handen zijn er nog steeds heel slecht aan toe. En we kunnen er niet zoveel aan doen. Behalve er zalf op smeren, en het verband steeds vervangen tot ze zijn geheeld. Uw dochter heeft zich vrijwillig aangemeld om te leren hoe ze uw handen moet reinigen, hoe ze er weer zalf op moet smeren, en hoe ze het verband weer aan moet brengen. Ze wordt uw persoonlijke verpleegster, de komende tijd.”
Hij keek op zijn horloge en pakte wat instrumenten.
“Oké, die injectie zal nu zijn werk wel gedaan hebben. Laten we eens kijken…”
Zijn stem werd zachter, terwijl hij me begon te onderzoeken. Hij checkte mijn hartslag, luisterde naar mijn longen, nam mijn temperatuur en wie weet wat allemaal meer.

“Prima!”
De dokter leek oprecht blij en een beetje verbaasd.
“Veel beter dan ik had gedacht. U herstelt snel. Uw handen hebben nog wel een paar dagen nodig. Maar verder bent u in orde. Ik denk dat ik u al wel kan laten gaan. Maar wat zijn uw verdere plannen? Heeft u hulp nodig?”
Ik keek naar de kinderen.
“Mijn plannen? Shit. Sorry, kids. Ik denk dat de vakantie voorbij is. We moeten…”
Maar op dat moment viel Rose me in de reden.
“Nee pap, alsjeblieft niet. Kunnen we niet terug naar de blokhut? Ik weet hoe ik voor je moet zorgen. Aaron en ik kunnen het huishouden doen. We hadden het zo leuk!”
“En bovendien,” vulde Aaron haar aan, “hoe was je van plan te gaan rijden met je handen in het verband?”
Ik keek naar mijn handen. Compleet in het verband. Hij had een sterk punt.

“Oké, jullie hebben me overtuigd. We kunnen blijven. Maar….” Ik stak gebiedend mijn handen op, voor ze konden juichen. “… Ik verwacht dat jullie je dan aan je belofte houden. Ik kan niks. Jullie moeten al het werk doen. En geen gemits en gemaar. Anders vind ik toch wel een manier om thuis te komen!”
“Ja, pap!” “Dankjewel, pap!” riepen de kinderen, terwijl Rose me een knuffel gaf en Aaron me op mijn schouder klopte.
“Misschien moet ik me er niet mee bemoeien. Maar ik denk dat dat een verstandige keuze is, meneer. Het zijn goede kinderen. Ik rij jullie graag terug naar jullie vakantieverblijf.”
Het was inderdaad zijn zaak niet, maar ik glimlachte, en knikte instemmend.

Ik vroeg me af waarom de doktersassistente ook meeging in de auto. Maar toen we bij het modderpad aankwamen, zag ik dat daar nog steeds onze auto stond. Aaron gaf de sleuteltjes aan de assistente zodat zij achter ons aan kon rijden. Aaron kletste voluit over hoe moeilijk het was geweest om daar te komen met de auto, helemaal zelf. Maar het was hem gelukt. Hij had gedaan wat nodig was, en was geslaagd. Ik was zo verdomd trots op hem. Op beide, zelfs.
We stapten uit de auto en Aaron en de dokter kwamen me ondersteunen voor het laatste steile stukje heuvelop. Ik wilde hun hulp weigeren, maar toen besefte ik me hoe moe ik was, en accepteerde hun hulp dankbaar.

Ze hielpen me in bed. Rose maakte mijn schoenveters los en deed mijn schoenen uit.
Ik deed mijn ogen dicht. Op de achtergrond hoorde ik de dokter praten met Aaron en Rose. Ik viel diep in slaap nog voor de dokter en zijn assistente het huisje hadden verlaten.

Zuster Rose en meneer Jenkins

Ik sliep de hele middag, avond en nacht. Ik werd niet eens wakker toen Rose mijn verband verschoonde, voor ze zelf naar bed ging.
De volgende ochtend voelde ik me weer fris. Mijn handen jeukten als een gek, maar verder voelde ik me verbazingwekkend goed. Ik glimlachte naar de kinderen. Ze waren opgewekt en druk bezig. Aaron was water aan het koken voor thee en koffie, en Rose was boterhammen aan het smeren.
“Goedemorgen, pap!”
“Goedemorgen. Ik weet niet zeker of ik dat gisteren al heb gezegd, maar ik ben heel trots op jullie allebei.”
“Ja, dat heb je gisteren al gezegd. Maar we dachten dat dat kwam door de morfine,” grapte Aaron, “Fijn dat je er nog steeds zo over denkt.”
We ontbeten. Rose moest me voeren, zoals ik haar gevoerd had toen ze klein was. Ik had helemaal niks aan mijn handen op dit moment. Ik kon niet eens een vork vasthouden. Of een koffiekopje. Dus daar moest Rose me ook mee helpen. En dat deed ze, zonder een druppel te morsen. En met eindeloos geduld.

“Oké, ik zal de borden afwassen,” zei Aaron na het ontbijt, “dan kan jij moet het verband om papa’s handen verschonen.”
Rose pakte voorzichtig mijn hand om het verband eraf te halen. Opeens trok ze een vies gezicht.
“Pap, je hebt nog steeds dezelfde vieze kleren aan als gisteren. Je stinkt. Je moet douchen.”
“Maar de dokter zei dat mijn verband droog moet blijven. Ik denk niet dat ik zo kan douchen.”
“Niet zelf misschien. Maar ik kan wel helpen. Je handen schoonmaken is waarschijnlijk zelfs makkelijker in de douche. Aaron, help even zoeken naar de handdoeken. Papa moet onder de douche.”
En zonder op antwoord te wachten, begon ze al de knoopjes van mijn blouse los te maken.

Niet veel later had ik alleen mijn onderbroek nog aan, en stonden Rose en ik in de kleine douche achter het huisje. Ik zag niet voor me hoe we daar samen in konden zonder dat Rose nat zou worden. Zij had blijkbaar hetzelfde idee maar kwam met een simpele oplossing. Ze begon haar eigen kleren uit te trekken. Ze begon ook haar onderbroekje omlaag te duwen.
“Rose, wat doe je…?”
Ze haalde haar schouders op.
“Ik wil niet dat mijn kleren nat worden. Niet genoeg reserve kleren. En je hebt me toch al naakt gezien, bij het zwemmen.”
Ik probeerde rustig te blijven ademhalen terwijl ze nonchalant uit haar onderbroek stapte, en haar gladde vulva weer aan me toonde.

En toen deed ze haar handen tussen het elastiek van mijn onderbroek.
“Nee wacht, wat…”
Rose zuchtte, een beetje geïrriteerd.
“Pap, ik moet je douchen. Weet je nog. Ik ben je verpleegster. Dus verman jezelf. Het is niet alsof ik nog nooit een…”
Haar stem stokte en haar ogen waren gefixeerd op mijn pik. Hij was nog steeds slap, doordat ik me probeerde te focussen op mest en wiskunde.
“… piemel heb gezien,” fluisterde Rose. “Wauw, de werkelijkheid is niet hetzelfde als het internet, zo te zien.”
Maar daarna ging ze rechtop staan, en concentreerde zich weer op haar taak.
“Oké, aan het werk. Zuster Rose en meneer Jenkins. Geef me je handen, pap. Zodat ik het verband kan verwijderen.”

Ik focuste op mijn handen. Ik probeerde niet te denken aan het feit dat Rose en ik allebei helemaal naakt waren. Ik voelde hoe Rose voorzichtig het verband van mijn handen wikkelde. En ik schrok toen ik mijn ernstig beschadigde huid zag. De pijnstillers die de dokter voor me had achter gelaten waren kennelijk een stuk sterker dan ik had gedacht. Mijn handen zagen er echt vreselijk uit. Ik was blij dat ik die verdovende middelen had.
Ik had gedacht dat Rose flauw zou vallen, of weg zou lopen, bij het zien van mijn handen. Maar dat deed ze niet. Ze glimlachte alleen maar.
“Het ziet er al een stuk beter uit,” mompelde ze tevreden, terwijl ze zorgvuldig de laatste stukjes gaas verwijderde.
Een stuk beter? Hoe heeft het er dan in vredesnaam gisteren uitgezien?

“Oké, tijd om de douche aan te zetten, pap.”
Rose zette de kraan aan, en we stapten onder de straal.
“Probeer je handen buiten de straal te houden, pap. Ik zal je eerst wassen en je handen als laatste reinigen.”
Ik draaide mijn rug naar haar toe, en ze zeepte mijn rug in en spoelde hem daarna weer af. Ze pakte meer zeep, en toen voelde ik haar handen op mijn billen. Ze smeerde de ene in, en daarna de andere. Vervolgens ging ze met haar vinger door mijn spleet.
“Je kan nu niet goed vegen, maar we willen geen ontsteking. Kan je voorover buigen?”
Ik zuchtte, maar ik wist dat ze gelijk had. Haar handen deden voorzichtig mijn billen uit elkaar, terwijl ze mijn kont waste met haar zachte, zeperige vingers. Ik kreunde, en mijn pik begon te groeien, terwijl haar vinger zachtjes tegen mijn gaatje duwde.

“Klaar. Nu de voorkant. Draai je maar om, pap.”
Ik twijfelde. Mijn pik was inmiddels op halve sterkte en ik wilde mijn jonge dochter niet laten schrikken.
“Kom op, pap. Schiet op, anders is het water op voor we klaar zijn.”
Ik zuchtte en draaide me om. Ik zag Roses ogen verbaasd naar beneden kijken. Daarna keek ze haastig weer naar mijn gezicht. Maar ze zei niks en begon mijn borstkas in te zepen.
Het hokje was klein. Rose was ontzettend dichtbij, en ik kon met geen mogelijkheid om haar naaktheid heen. De twee kleine bultjes op haar borstkas. Haar gladde huid. Haar vulva. Zo glad, zacht, haarloos… kinderlijk. En dan nog haar handen die me aan het inzepen waren. Het hielp allemaal niet. Mijn erectie nam alleen maar toe.
Rose was klaar met mijn borstkas, ze hurkte en ging verder met mijn benen. Haar handen op mijn dijen, bijna tegen mijn balzak aan, was alles wat er nodig was om tot een volledige erectie te komen.

Ik zag Rose naar mijn kruis kijken. Even twijfelde ze.
“Sorry, pap,” mompelde ze terwijl ze snel met haar handen op en neer over de volle lengte van mijn pik ging. De voorhuid bewoog daardoor naar achteren. En nog een keer.
“Schoon genoeg?” vroeg ze.
Ik vocht tegen de neiging om nee te zeggen. Om haar te vragen om door te gaan. Haar handen op mijn pik was een zeldzaam prettige ervaring. Het was zo’n taboe, zo verkeerd, maar tegelijk zo geil…
Voor Rose was het niet seksueel. Tenminste, dat hoopte ik. Maar ik durfde het niet te vragen. Ze waste me alleen maar. Maar ik kon nu enkel maar fantaseren over hoe fijn het zou zijn als ze door zou gaan. Mijn pik strelen tot ik zou klaarkomen. Tot ik haar zou onderspuiten met talloze slierten sperma.
“Ja, schoon genoeg. Dank je,” bracht ik moeizaam uit. Ik was teleurgesteld en opgelucht tegelijkertijd, toen ze weer overeind kwam. Ik probeerde niet naar haar naakte lichaam te kijken, probeerde me te focussen op haar gezicht. Had ik het mis, of waren haar wangen ongewoon rood?

“Oké, tijd voor je handen. Dit kan pijn doen, pap. Zet je schrap.”
Het deed inderdaad pijn. Heel veel. Alleen al het water op mijn handen veroorzaakte helse pijnen. En het werd nog erger toen Rose voorzichtig probeerde de viezigheid weg te wassen. Het gestolde bloed, de oude zalf. Ze deed het heel voorzichtig, maar toch had ik grote moeite om het niet uit te schreeuwen van de pijn.
Eindelijk, eindelijk was ze klaar met het wassen van mijn handen. Ze droogde ze af en deed er rijkelijk nieuwe zalf op. Daarna wikkelde ze vakkundig nieuw verband om mijn handen. Ik stond daar maar. Nog steeds naakt, maar mijn erectie was volledig verdwenen. Ik trilde. Ik had de muur nodig als steun.

Rose rende opeens weg en kwam terug met de pijnstillers.
“Stom, deze had ik je eerst moeten geven.”
“Het is goed, Rose. Je hebt het prima gedaan. Ik voelde bijna niks.”
“Dankjewel, pap.” Ze kuste mijn wang. “Maar je bent een slechte leugenaar.”
Ik glimlachte.

“Het wordt weer een hete dag, pap. Wil je een broek, of je zwembroek? En wel of geen T-shirt?”
“Alleen mijn zwembroek, liefje.”
Oh, wat was ik alweer moe.

Het lukte me om mijn benen op tijd op te tillen, zodat het niet nog lastiger werd voor Rose om me aan te kleden. Daarna waggelde ik naar de dichtstbijzijnde stoel. Rose rende het huisje in en kwam terug met mijn boek. Ze legde het naast me op het tafeltje. Ik keek uit over het meer. Aaron was al aan het zwemmen. Rose rende, nog net zo naakt als de dag dat ze werd geboren, naar het meer en sprong erin. Ik sloot mijn slaperige ogen en ik voelde hoe de pijn in mijn handen langzaam minder werd.

Plezier voor twee

“Pap?”
Het geluid van de stem van Rose drong langzaam tot me door. Langzaam werd ik wakker. Ik probeerde me vast te houden aan een vervliegende droom. Ik kon me de details niet meer herinneren, maar ik voelde me vrolijk en opgewonden toen ik wakker werd, dus het moet wel goed geweest zijn.
Ik zuchtte terwijl ik mijn ogen open deed. Rose stond naast mijn stoel. Nog steeds naakt, nog steeds prachtig. Zat ze in mijn droom? Ik hoopte van niet.
“Hoi Rose, hoe lang heb ik geslapen?”
Rose haalde haar schouders op. Ze keek demonstratief naar haar pols waar geen horloge te bekennen was.
“Geen idee, maar wel lang. Aaron is al twee keer achter het hutje geweest. Hij denkt nog steeds dat ik niet weet wat hij daar doet. Ik laat het maar zo. Waarom zou ik hem in verlegenheid brengen?”
Ze lachte.
“Maar ik weet het natuurlijk wel. En ik ben er inmiddels ook weer behoorlijk geil van geworden. Wil je me weer helpen, pappie? Zoals de vorige keer?”

Niet veel later zaten we weer op dezelfde plek als twee dagen eerder. Ik zat weer met gekruiste benen, met Rose op mijn schoot. Mijn ogen waren weer gesloten, en ik probeerde te negeren hoe zacht en warm ze aanvoelde. Ik probeerde er niet op te letten hoe subtiele bewegingen aangaven dat ze haar jonge kutje aan het verwennen was. Ik probeerde niet te luisteren naar haar steeds sneller wordende adem. Haar subtiele gekreun.
Maar in mijn hoofd zag ik alleen maar de sensuele zachtheid van haar huid. De onschuld van haar jonge borstjes. De geilheid van haar maagdelijke kutje. En toen dacht ik weer aan deze ochtend. Onder de douche. Hoe haar handen aanvoelden op mijn huid terwijl ze me waste. Hoe ik bijna, bijna, klodders kleverig sperma over haar heen had gespoten toen ze mijn pik schoonmaakte.
Ik probeerde me ertegen te verzetten. Maar het lukte niet. Ik kreeg een erectie. Een keiharde paal. Ze moet mijn erectie gevoeld hebben tegen haar bilspleet aan. Met alleen mijn zwembroek tussen ons in. Ze moet gevoeld hebben hoe hij pulseerde en bewoog, terwijl mijn pik zijn weg zocht in mijn strakke zwembroek. Maar ze kreunde alleen maar harder, en ik voelde hoe haar bewegingen steeds sneller werden. Ze kromde haar rug en een luide schreeuw ontsnapte haar toen ze een heftig orgasme bereikte. Twee, drie seconden lang was ze als een plank. Volmaakt stil. En daarna werd haar lichaam slap en zakte ze terug in mijn schoot.

Net als de keer ervoor probeerde ik mijn erectie te laten slinken, terwijl Rose aan het bijkomen was. Maar dit keer lukte het niet. De gedachte aan ons douchemomentje in de ochtend, haar vingers om mijn lul heen, het was te kort geleden. De herinnering was nog levendig. En nu zat ze op mijn schoot. Volledig naakt, bijkomend van haar orgasme. Ik kon het niet laten om mijn ogen open te doen en weer naar haar te kijken. Vanuit mijn positie, kon ik over haar borst kijken. Ik zag druppeltjes zweet glinsterend in de zon op haar gladde huid. Ik zag haar puntige tepels, volledig stijf. Ik zag haar hand, nog steeds in haar schoot, onder het vaginavocht.
In plaats van te verslappen, maakte mijn pik steeds opnieuw vreugdesprongetjes. Ik hoopte dat Rose het niet zou merken. Maar de derde keer dat hij een sprongetje maakte, giechelde ze, opende ze haar ogen en ze keek me recht aan.
“Dankjewel, pap. Dat had ik nodig.”
Ze knipoogde en glimlachte ondeugend.
“En jij hebt nu duidelijk ook wat tijd voor jezelf nodig. Dus ik zal je met rust laten.”
Ze stond op, keek iets te lang naar de bult in mijn zwembroek en draaide zich toen om om te vertrekken.

Plotseling stopte ze en draaide zich weer naar mij. Ik keek haar vragend aan. Ik kende die blik. Ze was duidelijk diep aan het nadenken.
“Sorry, pap. Dom van me.” zei ze uiteindelijk.
“Wat? Waarom?”
“Ik wilde je alleen laten. Net als de vorige keer. Zo dat je… je weet wel. Maar ik dacht niet aan je handen. Je kan niks zelf doen.”
Ik glimlachte. Ik had me dat ook al bedacht, maar ik had besloten om niks te zeggen.
“Dat is zo. Maar het is goed zo. Ik hoef niet.”
Rose keek naar de overduidelijke erectie in mijn zwembroek.
“Ik weet het,” zei ik snel, voordat ze iets kon zeggen, “dat wordt wel weer minder.”
Rose bleef een volle minuut staan denken. Daarna schudde ze haar hoofd.
“Nee pap, dat is niet goed. Je was geil vanochtend in de douche, en je kon er niks mee. Nu ben je weer geil, omdat je mij geholpen hebt. Het is eerlijker als ik jou nu ook help.”

En voor ik kon reageren, zat ze al op haar knieën voor me, en begon mijn zwembroek omlaag te trekken. Haar ogen werden groot toen mijn keiharde erectie tevoorschijn sprong. Hij kwam met een klap tegen mijn buik aan, voor hij weer naar beneden wees. Hij wees precies in de richting van haar lieve gezichtje.
Mijn verstand zei dat ik hier een eind aan moest maken. Maar mijn lichaam werkte niet mee. Ik keek omlaag en zag hoe Rose mijn pik van alle kanten bestudeerde, waarschijnlijk de eerste stijve lul die ze zag.
Eindelijk vond ik een paar woorden: “Rose, je moet niet…”
“Sssst, pappie. Niet zeggen. Ik weet dat het raar is. Masturberen op jouw schoot is ook raar. Maar ik had het nodig en je hebt me geholpen. En nu heb jij hulp nodig. Raar of niet, het is mijn beurt om jou te helpen.”
Aarzelend pakte mijn kleine meid mijn pik vast. Een golf van opwinding trok door mijn lichaam. Mijn pik maakte van enthousiasme weer een sprongetje.
“Zeg maar of ik het goed doe, oké?”

Rose trok langzaam mijn voorhuid terug en mijn eikel kwam in volle glorie tevoorschijn. Ze nam weer even haar tijd om hem te bestuderen. Toen bewoog ze haar hand terug, de huid gleed weer terug over mijn eikel. Maar niet voor lang. Eerst langzaam, maar toen steeds sneller, begon Rose haar hand op en neer te bewegen. Ik werd gek. Mijn weerstand was gebroken. Ik gaf me over. Ik keek naar mijn prachtige dochter. Ik had al eerder haar kleine borstjes en zachte huid bewonderd. Ik had zo graag gewild dat mijn handen niet in het verband zaten, want ik verlangde er enorm naar om haar tepels te voelen, en de warmte van haar blanke huid.
Mijn hoofd ontplofte bijna door de tegenstrijdige gevoelens. Het schuldgevoel, dat ik me liet aftrekken door een 11-jarige. En niet zomaar een 11-jarige, maar mijn eigen dochter. Maar daarnaast het heerlijke gevoel van haar zachte handen op mijn pik. De onschuldige schoonheid van haar onrijpe lichaam. En haar enthousiaste glimlach, elke keer als mijn pik een sprongetje maakte.

Het taboe maakte het schuldgevoel groter, maar ook het genot. Zoveel zelfs dat het niet lang duurde voor mijn orgasme op begon te komen. Snel, veel te snel, voelde ik mijn ballen samentrekken.
“Ik ga klaarkomen!” kondigde ik aan.
Ik had verwacht dat Rose aan de kant zou gaan. Maar dat had ik mis. Haar ogen werden groter, nieuwsgierig naar wat er komen ging. Ze ging door met aftrekken. En toen, met een harde kreun, kwam ik klaar. Ik voelde het sperma door mijn pik heen stromen, en in de lucht spuiten. De eerste straal landde recht in Roses gezicht. De tweede en derde vlogen naar haar borst, op haar kleine borstjes. De vierde, minder krachtig dan zijn voorgangers, landde op haar buik. En de laatste druppeltjes vielen voor me op de grond op de bladeren.

“Wauw!” hoorde ik mijn dochter roepen, “Dat was gaaf!”
Niet echt wat ik verwachte van een 11-jarige, die voor het eerst, en totaal onverwacht, een facial had ontvangen. Ik wilde er iets over zeggen, maar ik was nog te erg aan het hijgen.
“Je zag er zo gelukkig uit toen ik aan je zat, pappie! Zie ik er ook zo uit als ik met mezelf speel? En toen je… toen je… toen je klaarkwam… zo zeg je dat toch?... Toen alle sperma eruit spoot en op mij kwam… wauw!”
Ik glimlachte alleen maar bij het horen van haar spraakwaterval. Ik moest op adem komen, dus haar geklets kwam mij goed uit.
“Het is zo warm, en kleverig, en raar. Het voelt raar.”
Terwijl ze dat zei, ging ze met haar vingers door de sperma die over haar buik liep, en wreef ze het in haar huid. Ik stond versteld toen ik zag dat ze haar vinger onder haar neus hield en er aan rook. En toen stak ze haar vinger zelfs in haar mond om te proeven.
“Hmm, niet slecht,” zei ze, en toen proefde ze nog een druppel, “niet zo lekker als pizza, maar ik kan hier aan wennen.”
Ze was even stil, omdat ze geconcentreerd probeerde met haar vingers de sperma af te vegen, maar eigenlijk verspreidde ze het alleen maar over haar prachtige, kleine lijfje.

“Kunnen we dit nog eens doen, pap?”
Ik lachte om haar enthousiasme. Maar ik was ook opgelucht. Dit leek gelukkig helemaal niet op een traumatische ervaring voor haar. Was ze nu voor het leven getekend? Ze leek niet bang. Ze keek eerder blij. En misschien zelfs een beetje teleurgesteld, toen ze zag dat mijn pik langzaam steeds slapper werd.
“Sorry Rose. Mannen, zeker op mijn leeftijd, moeten even uitrusten na…”
Ik onderbrak mezelf, toen ik me besefte wat ik wilde gaan zeggen.
“Ik bedoel, nee. Nee, Rose. Dit gaan we niet nog eens doen. Het is fout.”
“Fout? Maar, waarom? Ik vind het leuk om te doen. Jij vind het ook fijn, toch? Je vond het toch wel fijn? Of niet?”
“Heel fijn, Rose. Maar we gaan het toch niet meer doen.”
“Waarom niet?”
“Je bent nog te jong, Rose.”
Boos stak ze haar vinger, die nog onder het sperma zat, onder mijn neus.
“Ik heb het net toch gedaan. Dat bewijst toch dat ik oud genoeg ben?”
Hoe kan je tegen zulke kinderlogica ingaan? Ik probeerde het over een andere boeg.
“Ik ben je vader. Je bent mijn dochter. Het is incest.”
“Ja, dat weet ik. Maar het is niet alsof we gaan trouwen. Of samen kinderen krijgen. Ik zit alleen maar een beetje aan je, zoals ik ook bij mezelf doe. En zoals jij het ook bij jezelf zou doen, als dat zou kunnen. We hebben gewoon lol samen. Wat is daar nou verkeerd aan?”
Ik zuchtte. Toen greep ik terug op een zinnetje waar ik zelf al sinds mijn puberteit een hekel aan had. En waarvan ik mezelf had voorgenomen het nooit tegen mijn eigen kinderen te zeggen:
“Omdat ik het zeg, Rose. Daarom. Je zal het later wel begrijpen.”
Ik geloofde het zelf niet. Haar woorden hadden een zaadje bij mij geplant, en ik vroeg me nu zelf af waarom ik er altijd vanuit gegaan was dat dit fout was.

Ik ging weer in mijn stoel zitten, en Rose rende weer naar het meer. Ze zwom met krachtige slagen naar haar broer toe. Eén keer kietelen was genoeg om zijn training in de war te schoppen. Al snel waren ze weer samen aan het spelen. Toen Aaron later uit het water ging, knipoogde Rose naar mij. Maar ze bleef in het water, tot Aaron weer terugkwam. Alles was weer normaal.
Behalve dat vervelende geknaag in mijn hersenen. Dat kleine hoekje in mijn brein, dat zei dat, als ik het lekker vond, en Rose er gelukkig van werd, dat het toch niet fout kan zijn?

Kinderen luisteren nooit

De volgende dag begon zoals de vorige. Dit keer was ik niet met mijn kleren aan in slaap gevallen. Rose had me in mijn pyjama geholpen, en die droeg ik nog bij het ontbijt.
“Pap,” zei Rose, tussen twee happen van de licht aangebrande maar toch nog lekkere omelet door, “gisteren ging het goed. Het verzorgen van je handen onder de douche. We doen het vandaag weer zo.”
Het was geen vraag. Het was een mededeling. Zuster Rose, die haar patiënt vertelde dat ze haar besluit genomen had. En vervolgens gaf diezelfde zuster me een nieuwe dosis pijnstillers.
“Het duurt dertig minuten voordat ze volledig effect hebben. Tegen die tijd staan we onder de douche.”

Ik had mezelf gezworen om standvastig te zijn onder de douche, wat er ook zou gebeuren. Het was gisteren allemaal veel te ver gegaan. Ik moest me beter beheersen. Maar of het toeval was of niet, toen Rose mijn rug waste, bleef ze maar tegen me aanstoten. Elke keer voelde ik haar mini-borstjes tegen me aan.
“Buig voorover,” zei Rose, terwijl ze er verdacht lang over deed om mijn billen te wassen. Ik kreunde ongewild, toen ze iets te hard tegen mijn gaatje duwde. En toen gebeurde het nog een keer, haar vinger gleed zelfs even naar binnen. Dit was geen ongelukje.

“Tijd voor de voorkant, pap.”
Ik draaide me om en ik zag hoe Rose haar lippen likte. Ik had verwacht dat ze, net als gisteren, eerst mijn gezicht en borst zou wassen en daarna mijn benen. Maar ik had het mis. Rose had andere plannen. Zodra ik me had omgedraaid, pakte ze mijn pik stevig vast met haar rechterhand, en begon me af te trekken. Met haar linkerhand voelde ze aan mijn ballen.
“Rose, nee. Ik heb het je uitgelegd.”
“Sssst, pappie. Ik vond het lekker gisteren. Ik wil het nog een keer. En ik zie dat jij het ook wil.”
Het stemmetje in mijn hoofd kwam weer terug. Zie je wel? Ze wil het zelf. Ze vindt het lekker. Vergeet dat het slecht is. Geniet ervan.
En ik genoot ervan. Verdorie, wat leerde ze snel. Ze had goed opgelet waar ik het meeste op reageerde gisteren, en nu deed ze alles wat ik gisteren het lekkerste vond.

Ik deed mijn ogen dicht, om vol te genieten. Maar ik deed ze toch maar weer open om van haar schoonheid te genieten. Zo puur. Zo… verkeerd. En toch voelde het ook zo goed.
“Oh, mijn God. Rose. Lieve Rose, je doet het zo lekker,” complimenteerde ik mijn dochter. Ze straalde, en voerde het tempo op. Met één hand masseerde ze mijn harde staaf. De andere hand zat in mijn bilspleet en een vinger duwde tegen mijn anus. Hij wilde naar binnen. Ik kreunde.
“Ja, Rose. Ja, duw hem naar binnen.”
Ik wist niet hoe ze wist dat sommige mannen anale stimulatie fijn vinden. En ik vroeg er maar niet naar. Ik genoot er gewoon alleen maar van… Hoe mijn dochters vinger langzaam maar zeker zijn weg vond in mijn kont, terwijl ze me ondertussen keihard aan het aftrekken was.
“Zo, pappie? Vind je het zo fijn? Voelt dit lekker?”
“Oh, God. God, ja. Ja, Rose, papa vindt het heerlijk. Zo goed! Ga door, alsjeblieft. Nog een klein beetje sneller. Ik kom bijna!”

Maar Rose ging niet door. Ze stopte opeens, vlak voor ik mijn hoogtepunt dacht te bereiken.
“Pap, er is nog iets wat ik wil proberen. Iets wat ik op internet heb gezien. Vind je dat erg?”
“Wat bedoel je, Rose?” vroeg ik heftig hijgend. Ik probeerde niet te laten merken hoe teleurgesteld ik was dat ik zo in mijn orgasme was blijven hangen.
“Dit.”
En voor ik het wist, zat ze op haar knieën op de natte vloer, pakte mijn pik met één hand, opende haar mond en sloot haar mond vervolgens om mijn eikel. En toen mijn pik haar mond binnenging, ging de hemel voor me open.

Natuurlijk was het geen geweldige pijpbeurt. Technisch gezien. Ik had ze beter gehad. Amber, mijn vrouw, is een echte seksverslaafde. Hoe druk ze ook is, het lukt haar altijd om me minstens één keer per dag te pijpen. Als we meer tijd hebben, doen we allerlei kinky dingen. Maar als we weinig tijd hebben, dan pijpt ze me altijd. Ze vindt mijn sperma heerlijk.
Rose had natuurlijk al die ervaring niet. Ze kokhalsde toen ze me per ongeluk te diep in haar keel nam. En ze verontschuldigde zich, toen ze merkte dat het pijn deed toen ze met haar tanden over mijn eikel ging. Ik legde haar uit hoe ze haar tanden kon bedekken met haar lippen. Haar hoofd bewoog enthousiast op en neer, en ik legde haar uit hoe ze haar tong kon gebruiken, en hoe ze kon afwisselen met zuigen, en hoe ze haar handen kon laten helpen aan de basis van mijn pik.
Maar eigenlijk was dat gebrek aan ervaring juist wat het zo ongelooflijk geil maakte. Dit meisje was zo onervaren, en duidelijk veel te jong, maar ze deed zo haar best om na te doen wat ze op internet had gezien. Of wat ze had gehoord van vrienden.
Ik keek omlaag en zag hoe mijn dikke pik tussen haar opgerekte lipjes verdween. Ze keek omhoog, met in haar ogen een grote vraag:
“Doe ik het zo goed, pappie?”

Ik kon geen antwoord geven op deze stille vraag. Ik kon alleen maar kreunen en hijgen. En met mijn heupen bewegen. Ik wist niet dat een pijpbeurt zo lekker kon zijn. En ik wist niet dat ik zo snel naar een orgasme kon komen.
Maar het gebeurde. Toen ik mijn orgasme op voelde komen, nam mijn instinctieve geilheid het volledig over van mijn verstand. In plaats van mijn dochter te waarschuwen, in plaats van mijn pik uit haar mond te halen, kreunde ik en duwde ik mijn pik juist dieper. Ik duwde mijn incestueuze pik diep in haar onervaren mond, en precies op dat moment spoot ik de eerste dikke straal diep in haar keel. Rose kokhalsde en worstelde om het onder controle te krijgen. Haar ogen vulden zich met tranen, doordat ze zo onverwacht ruw werd binnengedrongen in haar mond. Ik trok me snel iets terug, maar liet mijn pik in haar mond, terwijl ik maar bleef spuiten.

Ik had verwacht dat ze het uit zou spugen. Maar ik had het mis. Ik zag hoe haar keel bewegingen maakte om alles door te slikken. Slechts een enkele druppel zat uiteindelijk in haar mondhoek. Ze veegde hem vlug met een vinger terug in haar mond. En toen glimlachte ze naar me, de mooiste, dankbaarste lach die ik ooit had gezien.
“Dank je, pappie! Ik kan hier echt wel aan wennen! Zoals ik gisteren al zei.”
“Sorry dat ik een beetje ruw was toen ik klaarkwam, liefje. Het was zo onverwacht. Maar ik had…”
Ze duwde een vinger tegen mijn lippen.
“Het is goed hoor, pap. Ik schrok even, maar het was helemaal niet erg. Je verloor je controle. Dat heb ik ook als ik klaarkom. Het is een teken dat het fijn is als je je controle verliest. Ik heb je dat fijne gevoel gegeven! Ik wist niet dat ik dat kon. Nu weet ik het. En ik vind het heerlijk!”

Niet veel later waren mijn handen weer netjes verbonden. We waren allebei afgedroogd en aangekleed.
Toen we uit het douchehokje kwamen, zagen we Aaron. Hij zat op een stoel op de veranda. Hij keek naar het meer. Hij hoorde dat we dichterbij kwamen, maar hij keek niet om. Hij bleef voor zich uit staren. En toen hij begon hij te praten, trilde zijn stem van emotie.
“Zo, dat duurde nogal lang. En ik hoorde vreemde geluiden. Dus ik dacht, ik ga maar even kijken, om te zien of alles goed gaat. Om te kijken of jullie misschien hulp nodig hadden.”
Hij pauzeerde. Een dreigende stilte.
Toen, opeens, keek hij onze kant op. Het vuur spoot uit zijn ogen. Zijn vinger wees beschuldigend naar mij, terwijl hij al zijn emotie eruit gooide:
“KON JE NIET NADENKEN, PAP? HOE LANG IS DIT AL BEZIG?”

Betrapt

Ik had bijna de hele ochtend nodig om Aaron ervan te overtuigen dat ik geen zieke kindermisbruiker was. Dat alles voor mij ook onverwacht was, net als voor Rose. Dat het, op de een of andere manier, gewoon gebeurd was. En dat we het allebei prettig vonden, en helemaal niet erg.

“Oké, dus nog even samengevat,” zuchtte Aaron, “jij hebt pap gepijpt omdat je dat wilde, nadat je hem gisteren al afgetrokken had. En dat deed je omdat hij geil geworden was nadat jij op zijn schoot had gemasturbeerd, en hij het zelf niet kan. En jij was zelf geil omdat je wist dat ik me achter het huisje had staan aftrekken?”
“Keer op keer,” voegde Rose er subtiel aan toe.
“Dus je zegt dat het eigenlijk mijn fout is dat dit is gebeurd?”
“Nou, jij werd geil omdat je mij naakt gezien had. Dus op die manier is het weer mijn schuld.”
“En ik heb niet gecontroleerd of je alles had ingepakt. Zoals mama had gevraagd. Dus het is mijn schuld.”
Een lange stilte werd uiteindelijk verbroken door Aaron.
“Dus het is een beetje de schuld van ons allemaal?”

“Nee, niet van ons allemaal,” zei Rose, “van niemand. Schuld heb je als er iets slechts gebeurt. Maar er is niks slechts gebeurd.”
Aaron keek haar vragend aan.
“Ik bedoel, ik weet dat iedereen vindt dat ik te jong ben voor seks. Maar hoe kan het dan dat ik dit zo lekker vind? Ik vind het heerlijk om pap klaar te laten komen. En zijn sperma vind ik ook lekker. Het is… het is een soort spelletje. Maar het leukste spelletje dat ik ooit heb gedaan. En ik wil het vaker doen.”
Ze twijfelde even, en voegde er toen aan toe: “Als jij het goed vindt natuurlijk, pap. Als ik aan vanochtend denk, dan besef ik nu dat het niet goed was om het gewoon te doen, zonder te vragen. Ik had het moeten vragen. Maar ik wist dat je nee zou zeggen, en ik wilde het zo graag. En ik wist bijna zeker dat jij het ook graag wilde, en dat je alleen maar nee zou zeggen omdat je vond dat dat moest. Maar dat is geen excuus. Sorry, pap.”
“Het is al goed hoor, meisje. Ik vergeef het je.”

Ik dacht even na. Ik dacht terug aan toen ik Amber net had leren kennen. Ze was de meest seks beluste meid die ik ooit had ontmoet. Hoe vaak we ook seks hadden, ze wilde altijd meer. En hoewel werk en gezin ons vele kansen hadden ontnomen, wist ik zeker dat haar lust nooit had afgenomen. We hadden minder mogelijkheden, en soms was ze zelfs zo gefrustreerd geraakt dat ons huwelijk op het spel kwam te staan, tot we ons schema zo hadden in kunnen richten dat we meer gelegenheid hadden.
Was lust genetisch bepaald?

“Maar kunnen we het dan nog een keer doen? Pap? Mag ik?”
Ja, kennelijk was lust genetisch bepaald. Rose was ook hyperseksueel. Ik dacht aan hoe gefrustreerd Amber kon zijn na een paar dagen zonder seks. Als dat voor Rose ook zo werkte, kon het onze vakantie flink verpesten, of erger. En ik zou liegen als ik zei dat ik er niet van had genoten.
Maar voordat ik haar toestemming kon geven, moest ik nog een hindernis nemen.
“Nou, ten eerste, het was ook slecht van ons allebei dat we het achter Aarons rug gedaan hebben. We hadden hem deze schok kunnen besparen. En we moeten ook zijn wensen respecteren. Als hij wil dat we stoppen, stoppen we. En ten tweede, als Aaron het al goed vindt, ik ben veel ouder dan hij. Ik heb niet hetzelfde uithoudingsvermogen. Ik heb tijd nodig om bij te komen. Dus je moet wachten.”
Rose keek naar Aaron, en wachtte op zijn toestemming, terwijl ik aan het praten was. Maar toen ik over mijn uithoudingsvermogen begon, zag ik hoe haar gezicht veranderde. Ze had een nieuwe ingeving.
Oh-oh.

“Wauw, dat brengt me op een idee. Ik kan jou ook helpen, Aaron. Jij moet ook klaarkomen. Ik vind het leuk om papa te helpen. Het is vast ook fantastisch om jou te helpen. Mag ik je aftrekken, alsjeblieft? En eraan zuigen? En je sperma proeven? Mag ik je alsjeblieft klaar laten komen? En papa ook, als hij weer kan?”
Ik zag dat Aarons gezicht knalrood werd bij dit onverwachte verzoek. Maar ik zag ook de ongecontroleerde reactie in zijn zwembroek. En Rose zag het ook.
“Oh, hij wordt al groot. Betekent dat dat ik je mag helpen?”
Eén van haar handen bewoog al in de richting van haar broers erectie, maar ze stopte.
Ik zag hoe Aaron worstelde met zijn tegenstrijdige gevoelens.

Uiteindelijk nam hij een besluit.
“Oké, goed dan. Als je het echt wil, kunnen we het proberen. Maar beloof me dat je stopt als ik het niet fijn vind.”
“Ja!” was Roses enige reactie, terwijl ze voorover boog en Aaron op zijn wangen zoende.
“Maar… doe je het wel voorzichtig?” vroeg Aaron blozend. “Je bent… je bent mijn eerste…”
“Oh, gaaf! En jij bent mijn tweede. Papa was mijn eerste. Dit is LEUK!”
Ze trok zich niks aan van zijn verlegenheid. Voor haar was het allemaal lol en spelletjes. Kon seks zo zijn voor alle kinderen? Dat we het allemaal eigenlijk van nature fijn vinden, maar dat onze maatschappij er een taboe van maakt? Iets dat we moeten beperken tot een zekere leeftijd en slechts één partner?

Aaron, die duidelijk nog niet helemaal op zijn gemak was, stond op om naar de achterkant van het huisje te lopen. Rose sprong op, nam hem bij de hand en liep mee. Maar toen, net toen ik mijn ogen dicht wilde doen om net te doen alsof dit allemaal niet was gebeurd, stopte ze.
“Aaron, dit is voor ons allebei nieuw. Ben je niet bang dat we het fout doen?”
“Huh?” Die gedachte was duidelijk nieuw voor hem. Om eerlijk te zijn, vroeg ik me af of hij sowieso nog wel helder kon denken, nu hij op het punt stond om zijn eerste pijpbeurt te krijgen. En nog wel van zijn geile, kleine zusje wiens kleine tietjes en kale kutje hem al dagen het hoofd op hol brachten.
“Ik denk dat we papa moeten vragen om mee te komen, zodat hij aanwijzingen kan geven. Hij heeft mij ook al een paar dingen geleerd. Pap, kom je ook?”

Ik deed mijn mond open, maar er kwamen geen woorden uit. Hoe moest ik reageren? Ik wilde natuurlijk weigeren, maar na alles wat er al was gebeurd, hoe kon ik dat uitleggen? Ik kon toch moeilijk uitleggen dat het verkeerd was om als vader toe te kijken hoe zijn puberzoon en prepuber-dochter samen seks hadden, en zelfs om tips te geven, zonder de discussie weer te beginnen dat alles wat we al gedaan hadden eigenlijk fout was? En was het eigenlijk wel fout, of had ik altijd het verkeerde beeld van goed en fout gehad? Ik wist het niet meer. Al mijn zekerheden waren verdwenen.

Ik zag de geile blik op Aarons gezicht. En de vastberadenheid van Rose. Niks zou ze meer tegenhouden, de enige keuze die ik nog moest maken, was of ik erbij wilde zijn. Om het ze goed te leren, en om misschien wat invloed uit te kunnen oefenen. Of om ze nu alleen weg te laten gaan en het in het geheim te laten gebeuren.
Ik zuchtte.
“Oké, ik ga mee. En ik begin meteen met een tip: nu we allemaal betrokken zijn, is er geen reden voor geheimhouding meer. Dus we hoeven niet meer achter het huisje. Het is hier veel comfortabeler.”
Ik maakte een ruim gebaar naar de stoelen hier, en de bedden binnen.

Aaron zei niks. Het ging hem allemaal veel te snel. Hij was nog met zijn gedachten bij wat er allemaal ging gebeuren, nog niet met praktische zaken zoals: waar.
Rose was het tegenovergestelde. Ze wist precies wat ze wilde. En ook wanneer: nu. Dus toen Aaron niet reageerde, pakte ze een stoel, schoof hem voor zijn voeten en ging zitten. Haar gezicht nu ter hoogte van zijn kruis.
“En, ga je hem omlaag doen,” vroeg ze toen, met een betekenisvolle blik op de tent in zijn zwembroek, “of zal ik het doen?”
“Maar… maar…,” stamelde Aaron, “dan zie je me…”
“Naakt? Ja, dat is wel een beetje de bedoeling. Ik kan je niet klaar laten komen als je je broek aanhoudt. En als die van jou net zo mooi is als die van papa, dan wil ik hem graag zien. En je kijkt de hele dag naar mij! Eerlijk is eerlijk.”
“Ja, maar…” kreunde Aaron, “en papa dan?”
“Jullie zijn allebei mannen, dus wat dan nog? En je hebt hem vanmorgen al gezien. Kom op, broer, ga het nu niet verpesten.”
“Als het voor jou makkelijker is,” bood ik aan, “dan kan ik wel ergens anders heen gaan en niet kijken?”
Aaron dacht er even over na. Maar daarna raapte hij zichzelf bij elkaar.
“Nee, Rose heeft gelijk. Ik moet me niet zo aanstellen. Ik heb haar gezien. Ik heb jou gezien… deels in ieder geval… Hij zat in haar mond. Laten we het maar gewoon doen.”
Hij deed zijn handen tussen de band van zijn zwembroek, en twijfelde toen toch weer even. Rose, ongeduldig als ze was, pakte de zwembroek bij de pijpen en rukte hem naar beneden.

Ik hoorde haar diep inademen door haar tanden terwijl Aarons erectie tevoorschijn sprong. En ik kon het haar niet kwalijk nemen. Ik voel me niet aangetrokken tot mannen, maar ik herken wel een mooie pik als ik er een zie. En Aarons pik zag er geweldig uit.
Ongeveer net zo lang als de mijne, misschien net iets korter, maar niet veel. Veel dunner, dat wel, en fier omhoog. Hard als een paal. Zijn voorhuid bedekte niet zijn hele eikel. En ik zag de donkerrode huid, al een beetje vochtig zijn van het voorvocht.
Rose begon rustig. Ik voelde dat, nu we het er allemaal over eens waren en het allemaal open en bloot was, ze meer tijd kon nemen. Ze bestudeerde de erectie van haar broer aandachtig. Ze bewoog haar hoofd om hem van alle kanten te kunnen bekijken. En toen, heel voorzichtig, pakte ze zijn pik bij de basis en begon te voelen.
“Hmmmm, hij voelt heerlijk. Je pik voelt lekker, broer.”
“Beter dan… dan die van pap?” vroeg Aaron tussen het kreunen en hijgen door.
Rose dacht even na.
“Nee, niet beter. Niet slechter. Anders. Ik vind het heerlijk om hem te voelen. Ik vind papa’s pik ook heerlijk. Ze zijn allebei mooi op hun eigen manier. Begrijp je wat ik bedoel?”

Aaron gaf geen antwoord. Rose had inmiddels besloten dat ze lang genoeg rustig aan gedaan had, en ze had nu zijn voorhuid stevig beet en begon hem stevig af te trekken. Haar andere hand hield zijn balzak vast. Haar vingers speelden met de balletjes die erin zaten.
Het resultaat kwam al snel. Tot grote verbazing van Rose, maar niet tot de mijne en waarschijnlijk ook niet tot die van Aaron, waren er maar een paar flinke halen nodig, en toen begon Aaron al hard te kreunen.
“Ooohhh….”
Zijn pik trilde en pulseerde, en golf na golf spoot uit zijn pik. Op Roses borst, haar kleine heuveltjes bedekkend met zijn sperma.

Rose bleef op en neer gaan, tot Aarons pik stopte met spuiten. Toen, aarzelend, liet ze zijn uitgeputte pik los. Ze ging met haar handen naar haar borst, waar grote klodders sperma langzaam hun weg naar beneden zochten op haar prachtige lichaam. Maar ze gaf ze geen kans. Met duidelijk plezier smeerde mijn jonge dochter mijn zoons incestueuze sperma over haar lichaam. Ze besteedde extra aandacht aan die kleine heuveltjes, die ooit borsten zouden worden. Ik zag hoe haar tepels reageerden op de aanraking. En ik voelde hoe mijn pik, ondanks de vrij recente pijpbeurt, ook reageerde.

Toen Aaron bijgekomen was, was het enige wat nog herinnerde aan zijn orgasme het glimmende lichaam van Rose, alsof ze ingesmeerd was met olie.
Ondanks dat ze zichzelf duidelijk vermaakt had, keek ze toch een beetje beschuldigend en pruilend tegelijkertijd.
“Waarom kwam je zo snel klaar? Ik wilde het in mijn mond! Ik wilde het proeven!”
Ik zag Aaron ineen krimpen bij deze onverwachte aanval van zijn zus. En ik kwam meteen tussenbeide.
“Hij is nog jong. Hij is constant geil. En hij heeft je al de hele week naakt gezien. Hij heeft ook gezien hoe je een pijpbeurt gaf en nu kreeg hij, denk ik,” en ik keek vragend naar Aaron, “zijn eerste aftrekbeurt. Van een prachtige meid. Op zijn leeftijd, met zoveel stimulatie, gaat het altijd snel. Maar het goede nieuws is, dat hij snel weer een nieuwe erectie kan krijgen, en weer klaar kan komen. Gewoon even wachten en dan kan je het proeven.”
Aaron knikte, en Rose glimlachte van oor tot oor bij het vooruitzicht. Ik schudde mijn hoofd, vanwege de onmogelijkheid van de situatie. Mijn 11-jarige dochter die zich druk maakt dat mijn 14 jaar oude zoon op haar borst klaarkomt in plaats van in haar mond. En dat ze daarna zo vrolijk wordt van het idee dat ze een herkansing krijgt… Als iemand me dit een week geleden had voorspeld, had ik ze voor gek verklaard.

“En nu ben ik geil!” riep Rose uit. Het leek erop dat ze alle schroom van haar had afgeworpen op het moment dat we afgesproken hadden om niks meer te verbergen. “Ik moet mezelf vingeren. Pap, kan jij me weer vasthouden?”
“Uhmmm,” ik keek naar het bed terwijl ik dat zei.
“Ik weet het pap. Ik kan het nu gewoon in bed doen. Maar ik vind het zo lekker om tegen jou aan te zitten als ik klaarkom.”
Ik weet achteraf niet hoe ik op het idee kwam voor mijn reactie. Waarschijnlijk speelden de sterke pijnstillers die ik net had ingenomen een rol, en de krankzinnigheid van de situatie. En deels ook het feit dat ik geloof dat seks gaat om nemen en geven. Ik liet in elk geval ook alle remmingen varen.
“Natuurlijk mag dat. Maar ik heb een nog beter idee. Jij hebt mij nu al twee keer klaar laten komen. En ik jou nog nooit. Dat is niet eerlijk, toch? Dus, als je het goed vindt, mag ik je jouw volgende orgasme geven?”
“Maar pap, je handen zitten in het verband. Dat is hoe het allemaal begonnen is, weetje nog? Je kan jezelf niet eens aftrekken. Dus hoe wil je mij dan vingeren?”
“Wie heeft het over vingeren?” reageerde ik.
Ik keek Rose aan, stak mijn tong uit en draaide er een rondje mee. Ik glimlachte toen ik haar van kleur zag verschieten. Kennelijk waren nog niet alle remmingen verdwenen.
“Maar pap!”
Ik haalde mijn schouders op.
“Oké, als je het niet wilt…”

Ik ging naar binnen en ging op bed liggen.
“Jij hebt de controle, meisje. Ga op mijn gezicht zitten. Je kan stoppen wanneer je wilt. Maar ik beloof je, als je me mijn gang laat gaan, dan wil je niet meer dat ik stop.”
Rose twijfelde even. Maar toen ging ze toch, met gespreide beentjes, op me zitten. Ik zag nu haar jonge kutje voor het eerst van heel dichtbij. Ik zag haar zachte lippen in hun volle, haarloze glorie. Ik zag haar spleetje, enigszins geopend. Ik zag het kleine knopje bovenin haar spleetje en de kleine opening aan de andere kant. En dat alles bedekt met haar eigen vocht. Ze was al heel erg nat.
Ik genoot van de zoete geur van haar jeugdige lichaamssappen. En toen tilde ik mijn hoofd een klein beetje op, stak mijn tong uit en terwijl ik voor het eerst proefde van mijn dochters nectar, trilde zij over haar hele lichaam door het contact tussen mijn tong en haar schaamlipjes.

“Iets lager, meisje, anders verrek ik mijn nek,” fluisterde ik, en ze gehoorzaamde. Daardoor kon ik ontspannen met mijn hoofd in het kussen blijven liggen. Ik stak mijn tong weer uit, duwde tegen haar buitenste schaamlippen, haar haarloze kutje, die tot dan toe alleen nog maar beroerd was door haar eigen vingers.
Ik voelde hoe haar lippen weken, en ruimte gaven om binnen te dringen. Ik likte over de hele lengte van haar kleine spleet. Ik begon onderaan. Ik raakte lichtjes haar ingang, zonder druk. Daarna langzaam omhoog tot ik het kleine knopje voelde, waarvan ik wist dat het haar enorm genot kan schenken. Ze trilde en hijgde terwijl ik haar clitoris zachtjes omsloot met mijn mond, en ermee speelde met mijn tong.
“Hou me vast, Aaron. Ik kom bijna en ik wil niet op papa vallen.”
Aaron ging naast het bed staan en pakte Rose stevig vast onder haar schouders. Dat was voor mij het teken. Ik oefende meer druk uit op haar clitoris met mijn tong en zoog erop. Ze ging steeds sneller ademhalen en maakte ongecontroleerde bewegingen, dus ik wist dat ik goed bezig was. Dus likte ik enthousiast door.
Al snel schreeuwde ze het uit van genot. Ik voelde sap over mijn gezicht stromen. Niet alleen mijn tong, maar mijn hele kin zat onder haar vocht.
Heel even voelde ik haar volle gewicht op mijn gezicht zakken, maar toen greep Aaron haar snel steviger beet, en tilde haar weer omhoog. Haar lichaam hing, volledig slap, in zijn sterke armen. Mijn dochter was helemaal van de kaart nadat ze voor het eerst in haar leven oraal bevredigd was.

“Wauw,” was alles wat ze uit kon brengen toen ze eindelijk weer haar ogen open deed.
Ik glimlachte. Amber hield van cunnilingus. Ze had me alle trucjes geleerd. Alles wat zij fijn vind. En nu kon ik ze met plezier toepassen op onze dochter.
“Wil je meer?” vroeg ik simpelweg.
Ze knikte enthousiast, en gaf Aaron een teken om haar weer los te laten zodat ze weer op mijn gezicht kon gaan zitten. Ik verspilde geen tijd. Ik besloot dit keer haar clitoris volledig te negeren en me te focussen op haar neukgaatje. Dus ik ging met mijn tong een paar keer langs de volle lengte van haar gleuf, maar stopte de laatste keer meteen aan het begin, recht voor haar kleine gaatje. Ik oefende een beetje druk uit.
De spieren om haar strakke kutje boden flink weerstand. Maar ik gebruik mijn tong vaak, daar zorgt Amber wel voor. Doordat ik bleef duwen, gaf haar kutje langzaam maar zeker toe en begon zich te openen. Eerst kon er maar een millimeter van mijn tong naar binnen. Maar ik duwde door en langzaam, nadat het eerste stukje binnen was, kon ik iets verder binnendringen. Ik wachtte even, liet mijn dochter wennen aan het gevoel dat er iemand anders in haar zat. Het was alleen maar het puntje van mijn tong, maar het was voor haar de eerste keer en ik wilde haar niet afschrikken. Ik wilde dat het fijn was voor haar.

Opeens voelde ik handen op mijn broek. Mijn knoop werd losgemaakt, mijn rits ging naar beneden en twee zachte handen, Roses zachte handen, raakten voorzichtig mijn harde pik aan.
Ze pakte de rand van mijn onderbroek en ik tilde mijn bekken op om het haar makkelijker te maken. Al snel sprong mijn erectie tevoorschijn. Ik realiseerde me dat dit de eerste keer was dat Aaron echt mijn erectie kon zien. Maar het kon me allemaal al niet zoveel meer schelen. Zeker niet toen Rose haar handen om mijn pik deed en op en neer begon te gaan.
Ik reageerde door mijn tong zo diep mogelijk in haar kutje te steken. Ik was niet heel erg verbaasd dat ik geen maagdenvlies voelde. Misschien had ze die gebroken met vingeren, of met de steel van een haarborstel. Hoe dan ook, ik was aangenaam verrast hoe diep ik naar binnen kon. Ik voelde hoe ze even stilviel, door de golf van genot die door haar lichaam ging. Maar al snel ging ze weer verder met aftrekken.

Het was klote dat ik mijn handen niet kon gebruiken. Maar gelukkig had ik een helpende hand beschikbaar.
“Aaron, kan jij met je vinger over haar clitje gaan? Dat kleine knopje hier?”
Ik tikte haar clitoris aan met mijn tong om hem aan te wijzen, voordat ik mijn aandacht weer richtte op haar maagdelijke neukgaatje.
Aaron had geen verdere aanmoediging nodig. Ik voelde zijn vingers langs mijn kin gaan, toen hij zijn zusjes liefdesknopje begon te bewerken.
“Hmmm, ja. Zo lekker. Een beetje naar links. Ja, daar! Harder, harder. Nee, niet zo hard. Ja zo!”
Rose gaf duidelijke aanwijzingen aan Aaron, en hij leerde snel. Al gauw werd ze stiller. Haar ademhaling versnelde. Haar handen waren gestopt met hun werkje toen ze Aaron aanwijzingen gaf. Maar nu Aaron en ik allebei ons best deden om haar te laten genieten, begon zij ook weer mijn pik te bewerken.

En toen hoorde ik een onverwacht slurpend geluid, en ik hoorde tegelijkertijd Aaron kreunen. Ik hoefde niet eens te kijken om te weten wat er gebeurde, maar ik deed het toch. Ik zag Aarons dunne, lange pik bijna helemaal verdwijnen in Roses mond, en daarna weer naar buiten komen en weer naar binnen gaan… Het was ongelooflijk erotisch. Het taboe maakte het alleen maar geiler. Het inspireerde mij om nog sneller en harder Roses strakke kutje binnen te dringen met mijn tong. En ik voelde hoe ook Aarons vinger versnelde. Zijn andere arm zat om haar bovenlichaam, om haar de steun te geven die ze ongetwijfeld snel nodig zou hebben.

Ik probeerde mijn orgasme zo lang mogelijk uit te stellen. En door de recente pijpbeurt hield ik het langer vol dan ik gedacht had. Zo lang zelfs, dat Aaron eerder was dan ik.
“Oooh, oooohhhh. Ja! Ik kom, ik kom, Rose!”
Hij waarschuwde haar en wilde zich terugtrekken, maar daar moest zij niks van weten. Met één hand liet ze mijn pik los en sloeg haar arm om Aarons kont en trok hem hard naar zich toe. Zijn stijve pik diep in haar mond. Ik zag Aaron verstijven en Roses keel bewegen toen ze een paar keer slikte. Slechts een enkele druppel van Aarons sperma ontsnapte aan haar mond, en droop langzaam naar haar kin.

Ik wachtte tot Aaron klaar was en zijn verslappende, slijmerige pik uit haar gewillige mond haalde. Maar toen ging ik weer gauw verder met waar ik mee bezig was. Ik duwde mijn tong weer naar binnen, keer op keer. Ik neukte mijn jonge dochter met mijn tong, terwijl Aaron weer verder ging met het strelen van haar clitoris.
Al snel voelde ik haar lichaam verstijven. Maar haar handen gingen gewoon door. Ze waren druk in de weer met mijn pik, die echt op springen stond. En toen, terwijl een nieuwe golf van haar zoete nectar over mijn gezicht vloeide, voelde ik mijn ballen samentrekken. Zelfs tijdens haar orgasme stopte Rose niet met aftrekken. Ze bleef vol overgave doorgaan. En ze werd beloond door golven sperma die de lucht invlogen, en tenslotte landden op mijn buik.

Beide kinderen vielen naast me neer op het bed. Het was nauwelijks ruim genoeg voor twee, laat staan voor drie. Maar we vonden het niet erg. Zo lagen we een tijdje, deels op elkaar, genietend.
Uiteindelijk was het Rose die de stilte verbrak:
“Dit is de beste vakantie ooit!”
“En we hebben zelfs nog vier dagen!” voegde Aaron eraan toe.
Ik grinnikte en viel voldaan in slaap.

Huiswaarts

Het voelde raar om weer kleren te dragen. We hadden ze de rest van de vakantie maar uitgelaten. Maar nu, terwijl we terug naar huis reden, moesten we wel.
Ik keek in het achteruitkijkspiegeltje. Ik had de kinderen gewaarschuwd dat we al snel weer op drukkere wegen terecht zouden komen, en dus met minder privacy. Dus ik was niet verbaasd om te zien dat Rose Aaron nog snel een keer pijpte.
“Pas op voor de bekleding, kinderen!” waarschuwde ik.
Aaron grinnikte. “Maak je geen zorgen, pap. Rose verspilt nooit een druppel!”
En toen verdwenen zijn handen onder haar shirt, en hadden ze geen van beide nog aandacht meer voor mij.
Ik neuriede een liedje en concentreerde me weer op de weg.

“Ik kom!” hoorde ik Aaron roepen achter me.
Ik keek weer even in het spiegeltje en zag zijn gezicht vertrekken. Een paar seconden later zat Rose weer rechtop en likte haar lippen.
“Hmmm, heerlijk. Ik ga dit missen als we weer thuis zijn.”
“Ja, ik ook,” zei Aaron.
Hij deed zijn gulp weer dicht vlak voor we de oprit van de snelweg opreden.
“Ik wou dat er een manier was waarop we dit kunnen blijven doen. Wat vind jij, pap?”

Ik dacht aan mijn vrouw, Amber. En aan haar onverzadigbare lust. Aan de keren dat ze vertelde dat ze er spijt van had dat ze niet jonger begonnen was, na haar eerste ervaring op haar 13e. En aan de rollenspellen die ze altijd wil spelen waarin ze me ‘papa’ noemt, en ik haar ‘kleine meid’ moet noemen.
En aan die paar keren, onlangs, waarin ze tijdens haar orgasme Aaron riep in plaats van mijn naam. Ik weet niet eens of ze zich dat realiseerde, en ik heb het nooit tegen haar gezegd. Ik had het geprobeerd te negeren, maar nu…
“Pap!” riep Rose ongeduldig, “Ik vroeg je iets. Ga jij het missen?”
“Weet je kinderen? Ik denk dat het wel goed gaat komen.”

EINDE

Achter de blokhut

Contents

De blokhut

Kleine zwemmers

Aaron heeft een probleempje

Rose heeft hulp nodig

De wandeling

What’s up, doc?

Zuster Rose en meneer Jenkins

Plezier voor twee

Kinderen luisteren nooit

Betrapt

Huiswaarts

Navigation menu

Achter de blokhut

De blokhut

Kleine zwemmers

Aaron heeft een probleempje

Rose heeft hulp nodig

De wandeling

What’s up, doc?

Zuster Rose en meneer Jenkins

Plezier voor twee

Kinderen luisteren nooit

Betrapt

Huiswaarts

Navigation menu

Search