De Zwarte Post BV

De Zwarte Post BV

(c) 2019 – 2023, door P.D. Vile
Verhaal codes: Mg, cons
Dit is een lang verhaal. Totaal 18 hoofdstukken en een epiloog. Verwacht niet direct vanaf het begin stomende seks. Eigenlijk gaat dit verhaal meer over verleiding. De heel gerichte en doelbewuste verleiding van een man, een verleiding die hij onmogelijk kan weerstaan.
Ik ben van plan de komende tijd elke paar dagen een aantal hoofdstukken te posten. Op dit moment is het verhaal dus nog niet compleet. Maar feedback is wel altijd welkom!

Hoofdstuk 1: De directiekamer

De knappe lange man, gekleed in smetteloos designerpak, stond voor het raam. Met zijn rug naar de vergadertafel gekeerd, keek hij uit over de skyline van de stad.
Zijn staf wachtte geduldig en in stilte. Alleen Harry, de persoonlijke secretaris van de CEO, krabbelde aantekeningen op een notitieblok. De man sprak langzaam en bedachtzaam.

“Geachte heer Meijer.
Als iemand de aantrekkingskracht van mooie vrouwen begrijpt, dan ben ik het wel. Het is als een natuurkracht, bijna onmogelijk te weerstaan. Ik zal nooit iemand veroordelen omdat hij toegeeft aan dat verlangen.
Maar juist voor een man in uw positie, is discretie van uiterst belang. En tot mijn spijt moet ik u erop wijzen dat u onlangs tijdens een buitenechtelijke affaire bent gefotografeerd. Voor het geval u het niet meer weet heb ik enkele voorbeelden van deze foto's toegevoegd, om uw geheugen op te frissen.
Ik kan u verzekeren dat ik het vreselijk zou vinden als deze foto's publiek zouden komen. Ik heb al een deel van de middelen van mijn bedrijf voor uw belang ingezet. Zoals u misschien heeft gemerkt, ben ik er tot nu toe in geslaagd om publicatie van deze foto's te voorkomen. En we zijn zelfs al dicht bij het opsporen van de bron.
Maar onze middelen zijn niet onbeperkt, en ik kan maar moeilijk rechtvaardigen om nog meer in uw belang in te zetten. Daarom wil ik u een voorstel doen. U bent natuurlijk op de hoogte van de aanstaande stemming over de verkoop van het Hoogland-gebouw aan Globalbank. Toevallig heeft een van onze klanten er groot belang bij dat dit voorstel wordt afgewezen, en zij hebben ons een mooie betaling beloofd als dat lukt. U heeft echter onlangs verklaard vóór te willen stemmen. Dat zou de deal laten slagen.
Ik hoop dat u begrijpt dat ik dit met tegenzin schrijf, maar de enige manier waarop wij nog meer middelen kunnen investeren in de bescherming van uw reputatie als trouwe echtgenoot, is als we de betaling van die klant krijgen. Het is nu dus uw eigen stem tijdens de raadsvergadering volgende week die uw lot bepaalt. Als u uw stem verandert in nee, dan kan ik u garanderen dat we de eigenaar van de foto's opsporen en ervoor zorgen dat ze verdwijnen.
Maar als u vóór stemt, punt punt punt, nou, laten we zeggen dat ik in dat geval alleen maar kan hópen dat deze foto's niet worden vrijgegeven. Het internet heeft de neiging dingen snel te verspreiden, en nooit te vergeten.
U kunt uw medewerking bevestigen door publiekelijk aan te kondigen dat u uw stem zult wijzigen. Hoe eerder we meer middelen voor u kunnen vrijmaken, des te kleiner het risico dat deze foto's uitlekken.
Vertrouwend op uw medewerking,
Hoogachtend,
Theo de Zwarte, directeur, De Zwarte Post BV”

De man draaide zich om en liet zijn blik over de vergadertafel dwalen. Hij zag hoe Harry de laatste woorden noteerde.
De toon en snelheid van zijn spraak veranderden. Hij was nu op en top zakenman, eraan gewend dat zijn opdrachten tot op de letter werden uitgevoerd.
“Verstuur het door alle gebruikelijke beveiligingslagen. Gebruik zijn privé email adres, zijn zakelijke email wordt door zijn secretaresse gelezen. Zijn vrouw kijkt nooit naar zijn privé mail. Verstuur het vanavond, tussen 7 en 8 uur, hij bekijkt zijn mail doorgaans na het avondeten, terwijl zij tv kijkt, dus dan ziet ze zijn eerste reactie niet. Oh, en stuur niet direct alle foto’s mee, bewaar een paar van de meer expliciete. Ik vrees dat meneer Meijer een paar extra aansporingen nodig heeft voordat hij buigt.”

De secretaris sloeg zijn notitieblok dicht en verliet de kamer. De lange man nam zijn plaats aan het hoofd van de tafel in, en keek naar zijn staf. Hij had geen notities, geen papieren, niets. Dat had hij niet nodig.
“Marina, hoe staan het ervoor met dossier Morriaan?”
De lange vrouw links van hem gaf antwoord:
“Waarschijnlijk kunnen we vanavond afronden. Lorinda is op dit moment op weg naar het hotel, en de opnameapparatuur is geïnstalleerd.”
“Aha, dat verklaart waarom ze niet hier is. Goed zo.”

Hij wende zich tot de volgende medewerker.
“Stefan, is er al nieuws rond dossier Noorman?”
“We zitten nog in de verkennende fase, meneer de Zwarte. Noorman is absoluut een homo, maar nog niet uit de kast. We zijn nu bezig zijn voorkeuren in beeld te krijgen. Het lijkt erop dat hij valt op stoere roodharige mannen.”
“Dat is jammer. Niemand van ons personeel voldoet aan dat plaatje.”
“Toch wel. Sjors zit nu op de zaak. We zijn nog bezig zijn normale bewegingspatronen in kaart te brengen, zodat we een goede tijd en plaats kunnen kiezen voor de eerste ontmoeting.”
“Sjors? Sjors is toch hetero?”
“Dat klopt, maar hij heeft laten vallen dat hij bi-schierig is. En toen ik het over Noorman had, bood hij zich aan. Hij zei, als ik ooit een pik zuig, dan die van deze man.”
Meneer de Zwarte grinnikte.
“Ja, ik heb de foto’s gezien. Noorman ziet er prima uit.”
Hij twijfelde er niet aan dat Sjors het waar zou maken. Hij was al een paar jaar bij het bedrijf en kende het klappen van de zweep. Als hij een missie accepteerde, dan maakte hij hem ook af.
“Vergeet niet om, nadat de missie is afgerond, aan Sjors te vragen of hij openstaat voor meer gay opdrachten, of dat hij liever een volledig hetero veldwerker wil blijven.”

Hoofdstuk 2: Dossier Bruinsma

Meneer de Zwarte besprak nog een paar dossiers met zijn senior staf en gaf wat tips en ideeën. En toen wendde hij zich met een bezorgde blik tot de man aan zijn rechterkant.
“Oké, tot slot jij, Arwin. Nog steeds geen voortgang met Bruinsma?”
“Nee, meneer de Zwarte. Hij is een harde noot om te kraken. Isabella haaft de opdracht nu ook teruggegeven.”
“Hmmm. Dat is nu dus al vier van onze vrouwelijke medewerksters en twee van de mannen, toch? Als dit niet zo’n goed betalend contract was, dan zou ik het allang hebben opgegeven.”
Stefan stak zijn hand op.
“Meneer de Zwarte, misschien moeten we overwegen om iets anders te doen dan onze normale aanpak? Ik heb een paar vrienden die ónder de tattoos zitten en erg groot zijn. Ik weet zeker dat zij …”

Meneer de Zwarte explodeerde zowat.
“Hoe vaak moet ik dit nog herhalen? Wij zijn geen criminele organisatie! Wij verleiden mensen, halen ze ertoe over om toe te geven aan hun diepste verlangens, en dan confronteren we ze met de consequenties. Maar we gebruiken geen dwang, geweld, of bedreigingen.”
“Het spijt me, meneer de Zwarte.”
Maar meneer de Zwarte kalmeerde snel.
“Het is wel goed. Je probeert te helpen. En je bent nog vrij nieuw. Maar die morele standaard is heel belangrijk voor mij, voor dit bedrijf, want anders komen we op een hellend vlak.”

Toen wendde hij zich weer tot Arwin.
“Dus, nog nieuwe ideeën?”
“Nou … niet echt. Maar nadat ik alle observatiebeelden die we hebben nog eens heb bekeken, denk ik dat ik het nu wel begrijp. Maar dat moet u echt zelf zien. Permissie om video te tonen?”

Meneer de Zwarte had een hekel aan techniek in zijn directiekamer, maar deze keer knikte hij zijn instemming. Arwin drukte op een knop, en een groot videoscherm daalde uit het plafond naar beneden.
Op het scherm waren beelden van het doelwit te zien. Meneer Bruinsma. Een man van voor in de dertig, die eruit zag alsof hij aantrekkelijk zou kunnen zijn als hij wat meer tijd in de sportschool en wat minder tijd in de kroeg zou doorbrengen.
De meeste beelden toonden hem terwijl hij liep, soms ook terwijl hij reed. Elke keer als hij zijn hoofd draaide, bevroor het beeld, zoomde in op zijn gezicht, dan weer uit, en dan weer in op waar hij naar leek te kijken.
Iedereen in de directiekamer keek in stilte. De video duurde misschien een minuut of vijf. Iedereen wist dat dit maar een fractie was van de beelden die ze hadden. Arwin had deze fragmenten gekozen om iets duidelijk te maken.

“En, zagen jullie wat ik zag?” vroeg Arwin.
Het bleef stil in de kamer.
Uiteindelijk sprak Marina, twijfelend.
“Ik zag het doelwit kijken naar vrouwen van alle leeftijden, en van divers uiterlijk. En ook mannen. Niet zoveel, maar toch. En ik zag ook een paar keer dat er niemand in zijn gezichtsveld was, dus dan keek hij waarschijnlijk naar het uitzicht of zo. Ik begrijp niet wat je ons duidelijk wil maken.”
Maar meneer de Zwarte keek nadenkend:
“Als je wil zeggen wat ik denk dat je wil zeggen, …”
Arwin keek naar hem en wachtte, maar meneer de Zwarte maakte zijn zin niet af. En dus deed Arwin het zelf:
“Ik wil zeggen dat ik denk dat het doelwit op kinderen valt.”

Er viel een stilte in de kamer. Arwin drukte op een andere knop, en dezelfde video speelde nogmaals af. Maar deze keer was er, elke keer als de blik van Bruinsma werd gevolgd, steeds een pijl of cirkel om duidelijk te maken dat er een kind in zijn blikveld was. Elke keer een meisje. Allemaal met lange, blonde haren. En allemaal zagen ze eruit alsof ze een jaar of tien waren.

Hoofdstuk 3: Omdenken

Meneer de Zwarte schraapte zijn keel.
“Goed, dat verklaart waarom we geen succes hadden. Stuur een bericht aan de afdeling onderzoek. Ik neem het ze niet kwalijk dat ze dit niet hebben opgemerkt, maar we moeten er wel van leren. We hadden ons een boel moeite en geld kunnen besparen als we dit eerder hadden gezien.”
Gerard stak zijn hand op.
“Ja, Gerard?”
“Betekent dit dat we de zaak moeten laten vallen?”
“Nou ja, we kunnen nog wel een onderzoeker op Bruinsma zetten. Nu we weten waar we naar op zoek zijn kunnen we misschien belastend bewijs van misstappen uit zijn verleden opgraven. Maar zo niet … onze beelden zijn niet belastend genoeg, en als hij tot nu toe voorzichtig is geweest, dan kunnen we niet afwachten in de hoop dat hij net nu in de fout gaat. Dus ja, ik ben bang dat we de cliënt moeten informeren dat het doelwit immuun is voor onze werkwijze.”

Met een simpel handgebaar ontbond meneer de Zwarte de vergadering. Iedereen stond op en verliet de vergaderzaal. Alleen één jonge vrouw bleef achter.
“Ja, Annabel?”
“Meneer, ik was laatst op het internet aan het zoeken naar obscure fetisjen …”
“Ja, ik weet nog dat ik je die opdracht heb gegeven.”
“Precies. En toen vond ik een verwijzing naar een wetenschappelijk onderzoek dat, vrij kort na publicatie, weer in werd getrokken. Niet omdat het onjuist bleek, maar omdat het als té taboe werd beschouwd om publiek te worden gemaakt.”
“Dus?”
“Het onderzoek ging over minderjarige kinderen met hoge seksuele aandrang. Een wetenschapper had ontdekt dat een klein percentage kinderen al op jonge leeftijd seksuele verlangens ontwikkelt. Zijn verder onderzoek onder een grote groep testpersonen bevestigde dit. En toen betoogde hij dat dit wellicht een manier kon zijn om mensen met pedoseksuele verlangens te helpen, en ik denk dat het dat idee is waardoor zijn onderzoek op een zwarte lijst is gezet.”

Meneer de Zwarte bleef lang stil. Annabel wachtte geduldig af. Ze wist wel beter dan haar baas op te jagen als hij nog nadacht.
Uiteindelijk reageerde hij.
“Dus dan is jouw idee om een van die seksueel vroegrijpe kinderen te vinden, en haar dan in te zetten om Bruinsma te verleiden? Ik moet toegeven dat alleen de gedachte me al angst aanjaagt. Maar ik moet ook aan het bedrijf denken. We hebben al veel in Bruinsma geïnvesteerd. Nu de opdracht teruggeven zou ons veel geld kosten.”
Hij zuchtte.
“Maar heb je dan enig idee hoe je zulke kinderen kan vinden?”
“Toevallig lijkt er zo een bij mij in de buurt te wonen. Ik heb mensen over haar horen praten. Kennelijk valt ze jongens lastig, en ze laat voortdurend haar onderbroekje aan mannen zien. Als ze al ondergoed draagt. Misschien kan ik eens met haar praten, kijken of ik erachter kom wat ze wil?”

Meneer de Zwarte werd weer stil. Hij nam de tijd voordat hij tot een besluit kwam.
“Goed. Je hebt toestemming om contact met het meisje op te nemen. Oefen geen druk op haar uit. Als je gevoel fout is, dan is het fout. Oh, en wees heel voorzichtig als je met haar praat, zorg ervoor dat ze niet in de problemen komt.”
Annabel knikte, en draaide zich toen om om de vergaderzaal te verlaten.
“Oh, nog één ding,” ondrebrak meneer de Zwarte haar, “Ik wil zelf met het kind praten, nadat jij haar hebt gesproken. Voordat er verder ook maar iets gebeurt.”
“Uiteraard, meneer de Zwarte.”

Annabel sloot de deur achter zich. Meneer de Zwarte zat nog lange tijd stil op zijn stoel. En toen sprak hij, wetend dat zijn secretaris luisterde.
“Harry, neem contact op met onze advocaat om te kijken hoe we het risico voor het bedrijf zo klein mogelijk houden, als we dit doorzetten.”

Hij zuchtte en begroef zijn hoofd in zijn handen.
“Wat ben ik toch voor monster, dat ik dit zelfs maar overweeg?”

Hoofdstuk 4: Het interview

Meneer de Zwarte zat op een van de lage stoelen in de ontvangstruimte. Een kort klopje op de deur, en toen kwam Annabel binnen, samen met een jong meisje. Ze had schouderlang, golvend zwart haar. Haar ogen waren blauw, haar huid mooi gebruind. Ze droeg een korte gele tanktop die haar middenrif bloot liet, en daaronder een kort blauw rokje.

Meneer de Zwarte kwam overeind en stak zijn hand uit.
“Goedemiddag, jongedame. Jij bent Lexi, neem ik aan? Welkom, fijn dat je kan komen. Ik ben meneer de Zwarte.”
“Ja, dat weet ik. Mevrouw Annabel vertelde het. Dag meneer de Zwarte.”
Ze schudde zijn hand. Haar handje voelde een beetje zweterig. Meneer de Zwarte bekeek haar gezicht. Hij zag een mengeling van angst en opwinding.
“Ga maar zitten. Wil je wat drinken?”
Harry kwam binnen, met een dienblad met glazen en diverse frisdranken. Lexi koos voor cola. Annabel en meneer de Zwarte pakten beide een glas water.
Nadat Harry weer wegging en de deur had gesloten, ging meneer de Zwarte terug naar zijn stoel. Annabel en Lexi namen plaats op de bank tegenover hem.

“Lexi, weet je wie wij zijn? Heeft Annabel uitgelegd wat we doen?”
“Ja, meneer. Mevrouw Annabel vertelde dat jullie voor iemand de perfecte persoon zoeken om seks spelletjes mee te doen, en dan sturen jullie die persoon naar ze toe zodat ze seks spelletjes kunnen doen. En daar maken jullie foto’s van, en dan moeten zij iets doen om die foto’s te krijgen.”
“Ja, daar komt het wel op neer. En heeft ze ook uitgelegd waarom jij hier bent?”
“Ze zei dat jullie iemand hebben gevonden die wil spelen met jonge meiden zoals ik. En jullie willen dat ik met hem speel, zodat jullie foto’s kunnen maken terwijl wij pret maken.”
“Klopt. En nu wil ik dat je helemaal eerlijk bent, Lexi. Ik wil weten of je dit echt helemaal zelf wil. Niet omdat Annabel het vraagt. Niet voor mij. Niet voor wie dan ook. Alleen voor jezelf.”
Haar hoofd knikte zo heftig op en neer dat hij bang was dat het eraf zou vallen.
“Oh ja, meneer de Zwarte. Papa en mama worden altijd boos als ik doktertje wil spelen met de oudere jongens in de buurt. Of als ik zo ga zitten.”
Ze ging in kleermakerszit zitten, en daardoor zag meneer de Zwarte nu dat ze geen onderbroek droeg. Hij had een direct uitzicht op haar totaal haarloze minderjarige kutje.
“Ik wil seks-dingen doen. Echt waar! Maar iedereen zegt steeds maar dat ik nog te jong ben. Dat ik moet wachten. Maar ik wil niet wachten!”

Meneer de Zwarte had geprobeerd zich erop voor te bereiden dat zoiets zou kunnen gebeuren, En toch werd hij erdoor overvallen. Hij huiverde. Maar het lukte wel om zijn instinctieve reactie om weg te kijken en het kind te zeggen zich aan te kleden te onderdrukken.
“Alstublieft, meneer de Zwarte, wat moet ik ervoor doen om deze baan te krijgen? Dit is een auditie, toch? Wilt u dat ik …”
Terwijl ze sprak was ze al bezig haar tanktop over haar hoofd te trekken. Meneer de Zwarte zag haar platte borst, versierd door twee puntige tepeltjes.
“Nee, Lexi, nee. Hou dat alsjeblieft aan. Dit is geen auditie. Ik wil je alleen maar een paar vragen stellen.”
Lexi trok haar tanktop weer omlaag. Ze leek teleurgesteld.
Annabel merkte het. Ze boog zich naar Lexi en fluisterde in haar oor:
“Weet je nog wat ik eerder zei, dat iedereen andere dingen wil? De meeste volwassenen willen seks-spelletjes doen met mensen van hun eigen leeftijd, niet met kinderen.”
Uiteraard wist Annabel heel goed dat meneer de Zwarte een heel strikt beleid had van geen seks met zijn personeel. Te veel kans dat daar later problemen van zouden komen. Maar dat leek haar moeilijker aan Lexi uit te leggen, dus liet ze dat deel maar weg.

Meneer de Zwarte was tot een besluit gekomen.
“Oké Lexi. Je hebt me overtuigd dat je dit echt graag wil. We gaan het doen. Je moet dan wel een pruik dragen, de man waar we jou mee willen laten spelen is dol op blonde meisjes.. We hebben hier een goede pruikenmaker, zij zorgt daarvoor.”
“Een blonde pruik? Cool!”
“En ik zal een paar van mijn vrouwelijke medewerkers vragen om je wat truken te leren om een man te verleiden, op een wat subtielere manier dan wat jij nu doet.”
Hij wees naar haar kruis, waar Lexi nu openlijk haar clitje zat te wrijven.
“Oh, sorry,” ze haalde haar hand weg, “dat was niet eens om u te verleiden. Niet nadat mevrouw Annabel uitlegde dat u niet houdt van seks-spelletjes met jonge meiden. Ik raakte gewoon opgewonden. Sorry.”
Meneer de Zwarte wilde het niet toegeven, maar hij was enorm opgelucht dat ze was gestopt zichzelf te vingeren. Het zien van een prepubertje die zo openlijk seksueel was, stoorde hem enorm.

“Oh, nog één ding. Als we jou eropuit sturen om Bruinsma te ontmoeten, dan moeten we er wel voor zorgen dat we mensen in de buurt hebben om het te stoppen en jou te redden als hij te ver wil gaan.”
“Stoppen? Redden? Te ver? Wat bedoelt u?”
“Nou, wat nou als hij bijvoorbeeld zijn penis in jouw vagina wil stoppen? Jij bent niet sterk genoeg om hem tegen te houden.”
Haar ogen werden groot van de opwinding.
“Oh, denkt u echt dat hij dat gaat doen, meneer de Zwarte? Gaat hij hem er echt in doen?”
Ze sprong overeind, sprong bij meneer de Zwart op schoot, en omarmde hem,
“Dat zou zo fijn zijn! Alstublieft, stop hem niet als dat gebeurt. Ik wil dat zo graag!”

Meneer de Zwarte slikte moeizaam. Hoe zeer hij zich ook had voorbereid, hier was hij niet klaar voor. Niet voor een tienjarige die niet gered wilde worden van een kindermisbruiker. En ook niet voor een tienjarige die haar naakte kutje op zijn schoot plantte.
Hij worstelde tegen de impuls om het meisje weg te duwen. Hij bleef zichzelf herinneren dat dit een normale reactie was voor een tienjarig meisje die zojuist een fantastisch kado had gekregen. En dat, kennelijk, dit meisje kindermisbruik als een fantastisch kado beschouwde.

“Ik weet niet of hij dat gaat doen. Eerlijk gezegd begrijp ik überhaupt niet wat hij wil. Maar als jij niet wil dat we hem stoppen als dat gebeurt, dan doen we dat niet. Ik gebruikte het alleen maar als voorbeeld. We bespreken alle mogelijkheden later wel. Waar het om gaat is dat we zeker willen weten dat jij veilig bent, oké?”
“Oké, meneer de Zwarte. Bedankt!”
Ze kuste hem vluchtig op zijn lippen en ging toen van zijn schoot af. Meneer de Zwarte zag dat ze een vochtige plek op zijn broek achterliet.
“Mevrouw Annabel zal je hier alles laten zien en je voorstellen aan de mensen die je gaan helpen, oké? Bedankt, Lexi. Het was fijn je te leren kennen.”
Annebel stond op en nam Lexi bij de hand.
“Oh, en Annabel. Goed werk!”
Annabel wist hoe zeldzaam complimenten van meneer de Zwarte waren. Ze glimlachte terwijl ze de zaal verliet.

Harry kwam binnen en gaf meneer de Zwarte een schone broek.
“Bedankt, Harry. Net zo attent als altijd. Wat denk jij, doen we hier goed aan?”
“Nou, op basis van wat ik heb gezien is dit meisje nog gretiger dan wie dan ook van ons personeel. Ik zie niet in hoe het slecht voor haar zou kunnen zijn, zolang we ervoor zorgen dat er mensen in de buurt zijn die haar kunnen beschermen als Bruinsma gewelddadig wordt.”
“Volgens ons onderzoek doet Bruinsma nog geen vlieg kwaad.”
“Klopt. Maar toch moeten we haar beschermen, voor het geval hij besluit alle bewijzen te wissen. Of gewoon ruiger wil dan zij.”
“Natuurlijk. Maar toch heb ik nog één zorg. Onze medewerkers weten allemaal wat we hier doen. Ze weten dat er foto’s van hen met onze doelwitten gelekt kunnen worden. Zij weet dat niet. En het zou haar leven ruïneren. Dat is mijn zorg. Wat als Bruinsma niet toegeeft?”
Harry grinnikte.
“Oh, kom op, Theo. Jij kent Bruinsma’s plek op de sociale ladder net zo goed als ik. En je weet dat hij makkelijk aan de eisen van onze klant kan voldoen, en nauwelijks risico loopt. Denk je nu echt dat hij de gok zou nemen dat er wellicht foto’s lekken waardoor hij als pedofiel en kindermisbruiker aan de schandpaal gaat?
Meneer de Zwarte knikte, langzaam.
“Tja, da’s waar, Harry. Bedankt. Maar toch, ik hou van deze hele zaak wel een slechte smaak in mijn mond.”

Harry opende zuchtend een kastje, nam twee glazen, en vulde ze met rijpe Scotch.
“Ik ook, Theo. Ik ook.”
Theo de Zwarte hief het glas dat Harry hem gaf.
“Laten we dan samen die slechte smaak wegspoelen, Harry. Proost.”

Hoofdstuk 5: De wielen van de bus

Gerard Bruinsma stapte op de bus. Zijn gebruikelijk vrijdagmiddagrit naar huis, na zijn bezoek aan zijn moeder. Achterin de bus vond hij een vrije plek.

Twee haltes verder kwam een jong meisje binnen. Gerard probeerde zijn blikken te verbergen. Ze was helemaal zijn type. Slank, gebruind, lange blonde haren. Ze droeg een roze T-shirt dat haar lijfje als een tweede huid omsloot, waardoor haar perfect platte borst goed tot zijn recht kwam. Op het shirt was een print van een teddybeer gedrukt, in zwarte lijnen.
Daaronder droeg ze een eenvoudig wit rokje, tot tussen haar knieën en haar heupen. Haar bruine benen zagen er glad en zacht uit.

Gerard kon zijn geluk niet op toen ze, nadat ze om zich heen keek op zoek naar een vrije plek, de stoel tegenover de zijne koos. Ze liet zich erop vallen, pakte haar telefoon uit haar handtasje, en verdween in het scherm.
Gerard kon zijn ogen niet van dit wondertje afhouden. Haar blauwe ogen pasten perfect bij haar lange blonde krullen. Haar borst was zo schattig plat. De huid op haar armen en benen zag er zo zacht uit.

Het meisje ging zo totaal in haar telefoon op, dat ze het niet eens merkte toen ze afwezig een been optrok. Maar Gerard zag het wel! Met één voet op de zitting, terwijl de andere daaronder bungelde, was haar rokje wat omhoog gekropen, zodat Gerard nu haar ondergoed kon zien.
Terwijl zij bezig was met een of ander spelletje op haar telefoon, nam Gerard haar schoonheid zo goed mogelijk in zich op, terwijl hij zijn best deed om zijn blikken niet op te laten vallen. Hij zag dat ze een effen wit onderbroekje droeg, met een getekende vrucht op de plek van haar venusheuvel. Een kers, met daarbij de tekst “My cherry”.
“Lieve hemel,” dacht Gerard, “denken ouders überhaupt nog wel na als ze hun kleine engeltjes aankleden?”
Hij keek opnieuw. Ze ging wat verzitten, waardoor hij het nu zelfs nog beter kon zien. Hij zag de binnenkant van haar dijen, helemaal tot de plek waar het katoen van haar onderbroekje begon. En hij zag door de stof heel vaag de vorm van haar labia.

Opeens liet het meisje haar telefoon zakken, en Gerard zag dat ze naar hem keek. Hij draaide snel zijn gezicht weg, deed alsof hij niet had gestaard, maar hij wist dat hij te laat was.
“Oeps, sorry meneer,” zei ze.
Gerard was direct verliefd op het geluid van haar stem. Zo lief, zo jong, zo onschuldig.
“Mama zegt altijd dat ik beter op moet letten hoe ik zit, maar ik vergeet het steeds. Ik hoop dat u het niet erg vond?”
Gerard wilde antwoorden, probeerde iets te zeggen. Maar zijn keel was zo droog dat hij alleen maar een krakend geluidje voortbracht,

En toen stond het meisje op, danste uit haar stoel.
“Dit is mijn halte. Dag, meneer!”
En toen was ze weg.

Terwijl de bus optrok en weer invoegde, besefte Gerard dat het ook zijn halte was.

Annabel wachtte Lexi al op bij de halte.
“Goed gedaan, Lexi! Uitstekend! Zag je hoe groot zijn ogen werden toen je je knie optrok?”
“Ja, zag ik. Maar ik snap nog steeds niet waarom ik van jou die onderbroek aan moest. Ik dacht dat hij het nog veel fijner zou vinden als hij mijn kutje kon zien?”
“Oh, dat zou hij zeker, Lexi. Maar dan zou hij het niet vertrouwen. Hij zou dan veel te voorzichtig worden. Wat hij wil, is verboden. En dus is hij altijd erg op zijn hoede. We willen dat hij jou ziet als een onschuldig, normaal kind, dat nog niet aan seks denkt. Dan zal hij minder voorzichtig worden, en dat is het moment dat jij dan toe kan slaan.”
“Oké, als jij het zegt. Jij doet dit als je werkt. Jij zal het wel het beste weten.”
“Inderdaad,” glimlachte Annabel, “dus dan zien we elkaar volgende week weer?”

Hoofdstuk 6: Rond en rond

Gerard Bruinsma kon het meisje maar niet uit zijn hoofd krijgen. Zoals ze eruit had gezien, op haar stoel, één been opgetrokken, haar onderbroekje zichtbaar. Haar haren, haar ogen, Haar platte borst. De contouren van haar spleetje.
Zijn vrouw had zich afgevraagd waarom hij opeens zoveel meer zin had in seks, en dus had hij een verhaaltje opgehangen over een nieuwe secretaresse op kantoor, met grote tieten en een ronde kont. Ze was erin getrapt, en nadat ze glimlachend iets had gezegd over buiten de deur honger krijgen maar wel thuiskomen voor het eten, had ze dankbaar zijn stampende pik aanvaard.
Gerard had zijn ogen gesloten, en terwijl hij de ene dikke sliert sperma na de andere in zijn vrouw spoot, zag hij voor zich alleen maar dat geheimzinnige meisje.

Er was een week voorbij gegaan, en Gerard kon zijn zenuwen niet in bedwang houden. Zou ze opnieuw op de bus zitten? Hij koos expres dezelfde plek als de week daarvoor, terwijl hij zichzelf inwendig voor gek verklaarde.
“Hoe groot is die kans nu helemaal?” vroeg hij zichzelf.

En toch kon hij het, twee haltes later, niet laten om nerveus naar de deuren van de bus te kijken. Zou ze er zijn? Zou ze opnieuw deze bus nemen?
Dat deed ze. Hij zag haar. Ze was er echt!
Net zo prachtig en schattig als hij zich haar herinnerde. Net zo mooi.
Deze keer droeg ze een wit, erg ruim vallend topje dat haar middenrif bloot liet, met daaronder een zwarte korte broek. Terwijl ze zijn kan top liep genoot hij van hoe strak haar buik was, van de vorm van haar navel.

Gerard hoopte dat ze weer de plek tegenover hem zou kiezen. Maar in plaats daarvan ging ze naast hem zitten.
“Hallo,” zei ze, “u was hier vorige week toch ook? Ik weet het nog. Oh, god, ik schaamde me zo voor wat ik had gedaan, dat u mijn onderbroek kon zien. Was u boos op me?”
Deze keer lukte het Gerard om te antwoorden:
“Nee, hoor. Ik vond het niet erg. Geen zorgen.”
Hij wilde er nog aan toevoegen dat ze hem juist blij had gemaakt. Dat ze mooi was. Maar die woorden leken niet gepast. Zelfs al bedoelde hij ze om haar zorgen weg te nemen, ze zouden zo gemakkelijk verkeerd begrepen kunnen worden. En dus zei hij verder maar niks.

“Oh, gelukkig. Bedankt, meneer! Oh, ik heet trouwens Lexi.”
Ze stak haar hand uit. Door de beweging verschoof de stof van haar topje, en opeens kon Gerard door de halsopening naar binnen kijken, waar hij een tepelhof en een tepeltje zag. Onbewust likte hij zijn lippen, maar toen herpakte hij zichzelf snel. Hij nam haar uitgestoken hand.
“Bruinsma. Gerard Bruinsma. Je mag me wel Gerard noemen.”
“Prettig kennis te maken meneer Brui … Gerard.”

En toen pakte ze haar telefoon, zette haar ellebogen op haar knieën, en begon te spelen. Doordat ze wat voorover leunde, viel haar topje naar voren, waardoor er een grote opening ontstond, waar Gerard makkelijk in kon kijken. Had ze dat zelf niet door?
Nou, Gerard ging het haar niet vertellen! Hij kon alleen maar staren naar het hem geboden prachtige uitzicht op twee tepeltjes, te midden van fraaie, ronde tepelhoven, op haar perfect platte, jonge borst. Hij likte zijn lippen, en probeerde zijn toenemende opwinding te verbergen, terwijl hij het beeld voor altijd in zijn geheugen verankerde.

En toen keek ze op, en ze zag waar hij naar staarde.
“Oh, mijn god,” was het enige dat Gerard kon denken, “ik ben zo enorm betrapt!”
Maar zij glimlachte alleen maar.
“Wat, waarom bent u zo geïnteresseerd in mijn stomme spelletje, meneer Gerard?”
“Het is … ik was niet … ik bedoel … ik was … Ja! Ja, het was inderdaad je spelletje, daar keek ik naar inderdaad,” stamelde hij, “Ik weet niet waarom, het trok gewoon mijn aandacht,denk ik.”
“Misschien moet ik dan het spel uitleggen, zodat u het beter kan volgen?”

Maar toen, voordat Gerard kon antwoorden, stond ze alweer op.
“Oh, wacht. We zijn alweer bij mijn halte. Nou, misschien volgende week dan?”
Gerard kwam ook overeind.
“Dit is ook mijn halte!”
“Echt waar? Oh, wauw. Wat een toeval.”

Ze stapten samen uit de bus. Terwijl ze liepen, begon Lexi te kletsen. Iets over naar deze buurt verhuizen, en over alleen thuis zijn omdat haar ouders nog aan het werk waren.
Haar woorden kwamen niet echt aan in Gerard’s brein. Het enige waar hij aan kon denken was die borst, die tepeltjes. Hij probeerde zich in te beelden hoe ze aan zouden voelen.

En toen sloeg zij linksaf waar hij naar rechts moest.
“Goed, dan leg ik volgende week mijn spelletje uit?” vroeg ze.
Gerard knikte alleen maar.

“Wauw!” riep Lexi uit, toen ze Annabel zag, “hij zat zowat over mijn borst te kwijlen. En ik heb nog niet eens tieten! Ik dacht dat ik tieten moest hebben om mannen gek te maken!”
“Zo werkt het bij de meeste mannen, Lexi. Maar niet bij Bruinsma. Hij valt op jonge meisjes. En hij is dol op hun platte borst.”
Ze stapten in de wachtende limo en bespraken de plannen voor de volgende weken, terwijl ze thuis werden gebracht.

Hoofdstuk 7: Spelletjes

Gerard was er de hele dag niet bij geweest op kantoor. Hij wist nu al dat hij maandag al het werk van vandaag zou moeten weggooien en overdoen. Maar hij kon zich gewoon niet concentreren.
En het bezoekje aan zijn moeder … nou, hij zou haar morgen wel bellen, sorry zeggen dat hij zo afwezig was geweest, en haar vragen om nog eens uit te leggen wat tante Julia deze keer nu weer had gedaan. Niet dat het hem interesseerde, maar zij wilde dat hij naar haar verhalen luisterde, en hij voelde het als zijn plicht om zijn moeder gelukkig te maken.
Normaal, althans. Nu niet. Nu wilde hij maar één ding: op de bus stappen en Lexi weer zien.

Gerard maakte haast een sprongetje van blijdschap toen hij haar de bus binnen zag komen. Ze keek om zich heen, op zoek naar hem, en liep toen direct naar zijn plek en koos weer de stoel naast de zijne.
Deze keer droeg ze een zomerjurkje met een blauw-wit patroon. Een blauwe riem bond de stof samen rond haar middel, en de jurk kwam tot net boven haar knieën.
In gedachten berispte Gerard zichzelf omdat hij teleurgesteld was dat ze niet iets spannenders droeg

“Goedemiddag, meneer Gerard!” zei ze, met haar heerlijke stem, “Wil je nog steeds graag meer over mijn spelletje leren?”
Gerard knikte maar. Het spel maakte hem in het echt niets uit, maar hij kon uiteraard niet toegeven dat hij vorige week eigenlijk in haar topje had zitten kijken, en niet naar haar telefoon zoals zij had aangenomen.

En dus startte ze het spel, en legde alle vreemde en ingewikkelde regels uit. Gerard deed alsof wat ze vertelde hem boeide, terwijl hij in het echt gewoon zat te genieten van haar stem. En zo af en toe boog ze zich naar hem toe, om een bepaald detail op het scherm aan te wijzen, en dan voelde hij haar lijfje tegen het zijne.
Hij voelde hoe zijn pik zich begon te roeren in zijn broek. Dit meisje was zo lief. Zo schattig. Zo onschuldig, en puur, en zacht, en warm, en …
Hij zuchtte.

Ze hoorde hem zuchten.
“Ja, het is ook inderdaad wel een boel zo ineens. Ik had best lang nodig om het allemaal te leren.”
Ze giechelde, en in Gerards oren klonk dat als het gezang van engelen.
“En we zijn alweer bijna bij onze halte, en ik heb nog niet eens uitgelegd hoe je moet levelen.”
Ze aarzelde. Ze keek in de verte, alsof ze een moeilijke keuze overwoog. Gerard maakte gebruik van de gelegenheid om de mooie rondingen van haar gezicht te bewonderen. Haar grote, ronde lippen. Haar Griekse neusje. Haar iets afstaande oren.

En toen stelde ze voor:
“Hé, meneer Gerard, ik heb een idee. Ik heb toch niks te doen en er is verder niemand thuis. Waarom kom je niet met me mee naar huis, dan kan ik daar de rest van de regels uitleggen.”
Gerard verslikte zich haast. Nodigde ze hem nu bij haar thuis uit? Alleen zij en hij?
Hij had al zo vele jaren over dit soort scenario’s gefantaseerd. En dan altijd zichzelf verteld dat dat nooit zou gebeuren.
Was dit de keer dat … ?
“Nee, sukkel,” verweet zij zichzelf in gedachten, “ze denkt gewoon dat ik dat spel wil leren. Ze is te jong en te onschuldig om het gevaar te beseffen.”
En dus knikte hij.
“Ja, Lexi. Dat is een prima idee!”

Ze stapten uit de bus. Toen ze bij de kruising kwamen waar ze vorige week verschillende kanten op waren gegaan, pakte Lexi Gerard’s hand om hem de goede kant op te leiden. Ook al was het een onschuldig gebaar, Gerard voelde vonken door zijn lijf schieten door die aanraking.
Ze gingen een flatgebouw binnen en namen de lift naar de vierde. Toen leidde ze hem naar een van de deuren, haalde een sleutel uit haar tasje, en liet hem binnen.

Lexi sloot de deur en wees Gerard toen de weg naar haar kamer. Een typische meidenkamer. Veel tinten roze, regenbogen, en eenhoorns, maar ook een paar posters van boy bands. Een bureau met schoolboeken en een laptop in de hoek, een bed met verbleekte roze dekens langs de muur. Een klein tweezits bankje langs de andere muur, tegenover een klein tv-toestel.
“Is het oké als ik deze jurk uitdoe?” vroeg Lexi, “hij kriebelt nogal en zit niet heel prettig, ik doe hem altijd direct uit als ik thuiskom.”
“Geen probleem,” antwoordde Gerard, “wil je dat ik me …”
Hij kon zijn aanbod om zich om te draaien niet eens afmaken. Lexi tilde zonder omhaal haar jurk over haar hoofd en liet hem op de vloer vallen.

Gerard’s mond viel open. Zijn ogen puilden uit.
Daar stond ze, een visioen van pure schoonheid. Het was alsof hij was gestorven en nu in de hemel was. Zijn eigen, persoonlijke hemel. Zijn ogen vonden direct haar borst, die schattige tepelhoven, en de twee kleine, puntige tepetltjes. En toen dwaalden ze af, langs haar platte buik, naar haar onderbroekje. Ze droeg een eenvoudige, roze onderbroek. Deze zat ruim genoeg dat de contour van haar spleetje zich niet aftekende, maar dat was ook niet nodig. Zijn fantasie draaide al overuren om zich haar helemaal bloot voor te stellen.

Ze liet zichzelf achteloos op het bankje vallen en klopte op de zitting naast haar.
“Kom, meneer Gerard. Ga zitten, dan kan ik uitleggen hoe levelen werkt.”
Ze had haar telefoon al in haar hand.
“Wacht, ga je niet … blijf je zo?”
Gerard hoorde hoe onvast zijn stem was. Zijn keel was kurkdroog.
Lexi giechelde alleen maar.
“Oh, dat. Sorry, misschien had ik dat moeten zeggen. Mijn ouders en ik zijn nudisten. Normaal ben ik thuis helemaal bloot. Maar ik wil je niet in verlegenheid brengen, dus ik hou mijn onderbroek aan.”
Gerard knikte alleen maar. Het kon maar met moeite ademhalen. Zijn gedachten werden steeds warriger. Hij kon nu alleen nog maar denken aan het beeld van dit kleine engeltje, rond te paraderen in dit flatje, gekleed in niets anders dan haar schoonheid.
“Papa zegt altijd dat ik ook mijn tepels moet bedekken als er bezoek is, maar ik snap echt niet waarom. Ik heb nog geen borsten! Het is precies hetzelfde als wat jongens hebben!”
Ze kneep haar tepels samen om te laten zien wat ze bedoelde. Gerard voelde hoe een druppel kwijl uit zijn mond viel, zich langs zijn kin naar beneden baande, en toen viel en op de vloer landde. Lexi leek het niet te merken.

Met een ongeduldige blik pakte Lexi Gerard bij de arm en trok hem naast zich op de bank. Gehoorzaam ging hij zitten. Het bankje was maar nét breed genoeg voor twee. Hij voelde hoe haar warme, soepele, blote lijfje tegen het zijne drukte.
Gerard wist dat, als hij dit meisje wilde aanranden, hij dat nu gewoon kon doen. Er was niemand in de buurt en hij was veel sterker. Maar geweld was voor hem een afknapper. Zelfs in zijn ziekste fantasieën waren de meisjes altijd gewillig en gretig. Helemaal niet zoals in het echt. Ze was veilig bij hem.
Maar alleen al het gevoel van haar warmte zo dichtbij hem, het zien van haar blote huid, maakte hem harder dan hij ooit geweest was. Zijn pik deed pijn, gevuld met bloed, maar met niet genoeg ruimte om te groeien in zijn strakke broek. Hij was helemaal bezweet. Hij stak een vinger in zijn kraag en trok hem een stukje opzij.

“Oh, sorry,” zei Lexi, die de verkeerde conclusie leek te trekken, “het is voor jou ook vast niet prettig in dat strakke pak. Papa wil altijd direct uit zijn pak als hij thuiskomt van werk. Hier, ik help wel even.”
Ze hielp Gerard zijn jasje uit te trekken. Daarna maakten haar onervaren vingers de knoop van Gerard’s stropdas los, en opende ze de bovenste twee knoopjes van zijn overhemd. Daarna ging ze naar zijn broek en maakte zijn riem en het knoopje van de broek los.
“Daar, dat is vast fijner. Dat is wat papa altijd doet als we bezoek hebben. Anders doet hij natuurlijk gewoon alles uit.”

Gerard’s hoofd tolde. Hij had geen idee meer wat er allemaal gebeurde, hij tilde gewoon gehoorzaam zijn armen op toen Lexi hem uit zijn jasje hielp, en liet ook toe toen zij hem nog wat verder uitkleedde.
Het was allemaal zo terloops voor haar. Voor hem was het een levenslange droom die uitkwam. Ze leek het niet eens te merken als haar borst, haar tepels, zijn blote armen raakten. Of als haar hand over zijn kruis veegde. Voelde ze het kloppen van zijn harde paal niet? Had ze niet in de gaten wat ze met hem deed?
Toen ging ze weer naast hem zitten, op dat krappe bankje. Haar naakte lijfje, stevig tegen zijn zij gedrukt. Door de dunne stof van zijn overhemd voelde hij hoe warm ze was, hoe zacht. Zijn arm paste niet eens tussen ze in, dus hij moest hem wel achter haar rug leggen, in een soort halve omarming. De huid op haar rug voelde zacht, en glad, en warm, en uitnodigend.

De hele tijd kwebbelde ze over haar spel. Ze legde alle regels uit. En niets daarvan kwam binnen in Gerard’s brein. Het enige waar hij aan dacht was het gevoel van dit bijna naakte minderjarige meisje tegen hem aangedrukt, van hoe ze haar warmte met hem deelde.
Eindelijk was haar uitleg klaar. En toen startte ze het spel, zodat ze al spelend kon uitleggen wat er op het scherm gebeurde. Gerard had totaal geen oog voor haar telefoon. Hij zag alleen haar huid, haar borst, haar tepels. De vorm van haar benen, de plek waar ze elkaar ontmoetten, het roze onderbroekje dat haar laatste nog verborgen schat bedekte.
Hij voelde hoe het voorvocht uit zijn pik stroomde en zijn ondergoed bevuilde. Misschien zelfs doorlekte in zijn broek. Hij maakte zich er niet druk over hoe hij dat aan zijn vrouw zou uitleggen. Niet nu. Nu genoot hij gewoon van haar nabijheid, van haar schoonheid, van haar jeugd.

En toen keek Lexi op, naar de klok aan de muur.
“Oh, het wordt al laat. Mijn ouders komen bijna thuis. Je kan maar beter gaan, ik mag eigenlijk geen onbekenden binnenlaten als ik alleen ben.”
Ze stond op en gaf Gerard zijn jasje aan.
“Al ben jij natuurlijk geen onbekende. Niet voor mij, althans. Jij bent meneer Gerard.”
Ze giechelde.

Gerard knikte enkel. Hij had het gevoel dat hij iets moest zeggen, maar, zoals zo vaak als dit voorlijke jonge meisje in zijn buurt was, zijn keel was te droog en zijn brein te warrig.
“Kom je volgende week weer, meneer Gerard?” vroeg ze hem toen, “Dan zet ik de Playstation klaar, ik heb een multi-player versie van het spel en dan kunnen we samen spelen. Zou dat niet leuk zijn?”
“Ja. Ja, dat zou heerlijk zijn,” piepte hij.

Gerard verliet het flatje en ging naar huis. Hoewel hij al twintig jaar in deze buurt woonde, slaagde hij erin om twee keer te verdwalen voordat hij eindelijk thuis was.

Intussen kwam in het flatje Annabel binnen door een verborgen deur, en ze prees Lexi voor hoe goed ze het had gedaan. Lexi glimlachte van oor tot oor, en hield niet op te praten over hoe geweldig het was geweest.
“Wauw, Annabel, zag je zijn gezicht toen ik mijn jurk uitdeed? Ik dacht echt dat zijn kaak op de grond zou donderen! En toen, hoe hij zat te kwijlen toen ik in mijn tepels kneep! Volgens mij wilde hij dat ontzettend graag zelf doen!”
Annabel glimlachte over Lexi’s ongebreidelde enthousiasme.
“Ja, Lexi, ik heb het allemaal gezien. Ik heb je verteld dat we hier overal camera’s hebben, weet je nog?”
Lexi leek niet eens te horen wat Annabel zei.
“En toen ik zijn knopen losmaakte. Ik voelde zijn pik door zijn broek heen! Hij was superhard, en ik voelde hem een paar keer schokken en bewegen!”
“Je moet het een penis noemen, Lexi. Dan klinkt je onschuldiger.”
“Ja, ja, weet ik, maar hij is er nu niet. Oh, en zag je hoe nat zijn broek was toen hij wegging? Denk je dat hij al was klaargekomen?”
“Nee, ik denk dat dat voorvocht was. Weet je nog, waar we het vorige week over hadden? Hoe dan ook, volgens mij staat de limo beneden al klaar, en ik wil nog de plannen voor volgende week met je doornemen. Je hebt het goed gedaan, Lexi! Dit gaat prima!”

Hoofdstuk 8: Spelen!

“Wauw, dat was geweldig!”
Gloria zuchtte tevreden terwijl Gerard van haar af rolde.
“Ik denk dat ik die Lexi toch maar eens een bedankje moet sturen.”
“Lexi?” Gerard verbleekte, “Hoe weet jij …?”
“Ja, natuurlijk. Lexi, dat nieuwe grietje op kantoor. Je riep zonet haar naam toen je klaarkwam.”
“Oh. Oh, nee. Oh, het spijt me zo, Gloria.”
“Het geeft niet, Gerard. Je hebt me deze week elke avond geneukt. Dat is zes keer meer dan normaal. Zolang het mijn kut is die je bewerkt met die heerlijke harde pik van je, maakt het me niet uit dat je aan haar tieten denkt.”
“Oh. Oké, fijn dat je niet jaloers bent.”
“Niet jaloers? Oh, begrijp me niet verkeerd, meneer Gerard Bruinsma. Ik ben erg jaloers. Als ik er ooit achter kom dat je haar aanraakt, al is het maar met één enkele vinger, dan ben je een dode man.”

Gerard slikte moeizaam toen hij terugdacht aan zijn gesprek met Gloria van de afgelopen nacht. Hij had Lexi’s naam gekreund. Zijn hart had een paar slagen gemist toen ze hem daarop wees. Gelukkig was zijn vrouw ervan overtuigd dat Lexi een of ander rondborstig hittepetitje op kantoor was. Als ze alleen maar zou vermoeden dat de vrouw waar hij zo over droomt in het echt een tienjarig meisje was, dan zou de dood waarschijnlijk het beste lot zijn waar hij nog op kon hopen.

Hij wist dat het verstandiger zou zijn om het contact te verbreken. Hij wist dat hij veel te vaak aan haar dacht. Hij bleef maar fouten maken op zijn werk. Zelfs zijn moeder had hem eerder weggestuurd.
“Ik weet niet waar je zit met je gedachten, schat, maar je hoofd is duidelijk niet hier. Ik vertel volgende week wel over je oom Paul.”

Nadat zijn moeder hem had weggestuurd had hij makkelijk een eerdere bus kunnen halen. En toch, toen hij zag dat de bus de halte naderde was hij blijven zitten en niet opgestapt.
De hele week had hij de herinneringen herbeleefd. Aan Lexi’s zachte en warme huid tegen zijn arm. Aan haar tepels die over zijn shirt veegden. Aan haar handen op zijn riem.
Hij kón gewoon haar aanbod om dat spel te spelen niet afslaan – wat dat spel dan ook was. Hij had nog steeds geen flauw idee van de regels, en hij had geen idee wat hij zou zeggen als ze dat straks merkte. Hij wist dat ze té veel invloed op zijn leven kreeg.

Hij wist dat het fout was. Hij wist dat het gevaarlijk was. Hij wist dat hij het niet moest doen. Maar hij moest wel. Hij kon niet anders.
“Alleen deze ene keer,” mompelde hij, “Nog één keer. Alleen vandaag. Vanaf volgende week neem ik een andere bus.”
Hij wist dat hij loog.

En dus wachtte hij nog een half uur langer, tot hij eindelijk op zijn normale bus kon stappen. En toen wachtte hij in angstige spanning tot ze twee haltes verder waren, waar hij Lexi zag instappen.
Ze droeg een strak, wit T-shirt, met een abstract zwart patroon erop. Daaronder droeg ze een spijkerbroek die vlak onder de knieën was afgeknipt. Hij glimlachte toen ze nast hem ging zitten en direct begon te praten.
“De Playstation staat al klaar, meneer Gerard! Oh, ik heb er zo’n zin in om met je te spelen. Het lijkt me heerlijk als ik je straks te pakken neem! Of denk je dat je me aankan?”
Gerard keek alleen maar naar haar blije gezichtje, luisterde naar haar gebabbel, en genoot ervan om zo dicht bij haar te zijn.

Zodra de deur van haar kamertje dicht was, trok ze haar kleren uit.
“Ik wilde deze zo graag uitdoen! Het is de hele dag al warm, en ik werd maar heter en heter.”
Hij zag hoe ze eerst haar broek op de vloer liet vallen, toen ook haar shirt. Haar lijfje leek nog lieflijker, nog sexyer, nog uitnodigender en verleidelijker dan vorige week.
Haar middel werd nauw omsloten door een wit onderbroekje. Dat zag er erg strak uit, alsof het te klein was, en de stof te dun. Daardoor was de vorm van haar schaamlipjes zichtbaar door de stof. Gerard slikte bij het zien van dit prachtige uitzicht op de contour van haar spleetje. Hij voelde dat zijn hoofd begon te zweten.

Lexi keek naar hem, en leek het te merken.
“Oh, jé, wat onbeleefd van mij. Je bent vast ook heet. We zijn nudisten, weet je nog? Ik vind het echt niet erg als jij ook wat uittrekt, meneer Gerard. Ik heb het allemaal al vaker gezien.”
Hij slikte moeizaam. Opnieuw kon hij geen woord uitbrengen, en dus knikte hij alleen maar. Maar het lukte hem niet om te bewegen.
Dit kwam niet eens in de buurt van wat hij had gefantaseerd. Niet in de buurt van zelfs zijn wildste dromen. Het was beter, zo veel beter!
“Wil je anders dat ik help? Papa laat mama hem soms helpen na een lange dag op zijn werk. Jij zal ook wel moe zijn?”

Lexi ging dichter bij Gerard staan, zodat ze hem uit zijn jasje kon helpen. Daarna maakte ze zijn stropdas los en deed hem af. Ze moest op haar tenen gaan staan om bij de bovenste knoopjes van zijn overhemd te komen, die ze een voor een losmaakte. Ze trok het overhemd uit zijn broek, en trok hem toen over zijn armen en van hem af.
Ze ging een stapje naar achteren. Ze bekeek Gerard’s nogal mollige borst. Naar zijn veel te dikke buik.
“Wauw, je hebt een boel haar, meneer Gerard. Dat ziet er echt mannelijk uit!”
Annabel had haar gezegd dat ze iets liefs moest zeggen, zodat Gerard zou denken dat ze hem er goed uit vond zien. Ze had niet verwacht dat ze zo diep zou moeten graven.

Gerard was nog steeds niet in staat om een woord te zeggen, om wat dan ook te doen. Hij accepteerde gewoon, zwijgend en gehoorzaam, dat dit prachtige en bijna blote meisje zijn riem losmaakte, de knoop en rits losmaakte, en toen zijn broek over zijn heupen naar beneden trok.
Ze boog zich voorover om zijn veters los te maken, waardoor Gerard werd getrakteerd op een heerlijk uitzicht op haar billen, met moeite bedekt door haar te kleine onderbroekje.
Lexi trok Gerard’s schoenen uit, en hielp hem toen uit zijn broek te stappen. Daarna ging ze weer staan. Haar blik viel op zijn saaie witte onderbroek, maar ook op de enorme bult die zich daarin aftekende. Ze was blij dat Annabel haar hierop had voorbereid, en dat ze een paar keer had geoefend met enkele van de mannelijke medewerkers van De Zwarte Post BV. Nu was ze in staat om het gewoon te negeren. Om te doen alsof ze niks bijzonders zag.

“Oh, men…” ze herstelde zichzelf, “Oh, Gerard, nog één vraagje, als je het niet erg vindt. Deze onderbroek is eigenlijk te klein, hij snijdt de hele tijd in mijn huid. Vind je het erg als ik hem uit doe?”
Ze zag Gerard’s pik schokken en trillen in zijn strakke onderbroek. Maar hij zei niets.. Hij stond daar maar. Mond open. Ogen als schoteltjes. Een straaltje kwijl over zijn kin.
Aangezien ze geen bezwaar hoorde, trok ze haar onderbroekje naar beneden en stapte er uit.

Gerard kon zijn geluk niet geloven. Zo’n heerlijk, sexy, lief, onschuldig meisje. Opgegroeid als nudist, zodat ze zonder aarzelen zich voor hem uitkleedde.
Hij staarde naar de zachte en gladde huid op haar haarloze venusheuvel, naar het rechte verticale streepje van haar gesloten kutje. Zijn pik trilde en schokte in een worsteling om vrij te komen uit de strakke omhulling van zijn onderbroek.

En toen draaide ze hem haar rug toe en boog voorover, om de spelcomputer die daar stond aan te zetten. Hij zag haar billen. Zag hoe ze een beetje van elkaar weken doordat ze voorover boog, waardoor hij haar bilnaad en haar rimpelige sterretje kon zien. En daaronder de plooien van haar kutje, en de ingang van haar maagdelijke holletje.
Hij voelde dat zijn pik groeide, nog groter en harder dan hij ooit was geweest. Zijn voorvocht stroomde, bevuilde zijn onderbroek. Er was geen enkele rationele gedachte meer in Gerard’s hoofd, het enige waar hij nog aan kon denken was hoe mooi dit verboden fruit was, zo dichtbij, zo beschikbaar.

Lexi kwam overeind en draaide zich weer om. Ze zag hoe Gerard’s pik schokte en worstelde om meer ruimte te krijgen. Ze zag de snelgroeiende natte plek. Maar ze viel niet uit haar rol van onschuldige jonge maagd.
“Oh, wacht, misschien wil jij ook je onderbroek uit? Anders zou het niet eerlijk zijn. Hier, ik help wel!”
Ze wachtte geen antwoord af. Ze hurkte vóór Gerard, pakte de zoom van zijn onderbroek, en trok hem naar beneden.

Ze hapte bijna naar lucht toen Gerard’s pik uit zijn nauwe omhulling tevoorschijn sprong.
Na het zien van zijn mollige mannenborstjes, zijn veel te dikke buik, en zijn melkwitte harige benen, had ze zich al op de volgende teleurstelling voorbereid. Mara ze had het mis. Verborgen in die saaie onderbroek had Gerard een gereedschap dat ruim achttien centimeter lang was, zo’n vijf centimeter doorsnee, en die trots recht overeind stond, keihard, en kaarsrecht. Ze zag de aderen in de huid, zag hem schokken als er meer bloed naar zijn orgaan werd gepompt. Hij was besneden, dus ze kon de rode, bijna paarse eikel goed zien. Ze zag een druppel vloeistof groeien bij de punt. Ze had bijna haar lippen afgelikt, maar herinnerde zich net op tijd haar rol en ging verder met het script dat ze voor dit scenario had geoefend.

“Oh, wauw, je penis is helemaal groot en hard. Ik heb al veel penissen gezien op de naaktcamping, maar altijd zacht en bungelig. De penis van papa wordt soms groot en hard als papa en mama knuffelen, maar dan gaan ze altijd snel naar de slaapkamer, en ze willen me nooit vertellen waarom.”
“Dat is omdat …” kraakte Gerard, maar toen hield zijn stem er weer mee op. Niet dat hij wist wat hij eigenlijk had willen zeggen.

Aarzelend stak Lexi haar hand uit. Ze fluisterde, waarbij ze haar best deed om zo onschuldig en zo naïef te klinken als ze maar kon.
“Mag ik … mag ik hem aanraken, Gerard? Mag ik je penis aanraken? Om te voelen hoe hard hij is?”
Gerard wilde ja zeggen. Wilde nee zeggen. Wilde het meisje op haar bed smijten en haar beffen. Wilde wegrennen en nooit meer terugkomen. Wilde iets slims zeggen, iets over dat dit fout was, iets over geheim houden. Wilde dat ze zijn pik zou voelen. Wilde het niet.
Zijn bewustzijn sloot kort door al deze tegenstrijdige gedachten. Zijn onderbewuste nam het over. Dat liet hem knikken. Liet hem een stap naar haar toe zetten, zodat ze er goed bij kon.

Voorzichtig legde Lexi een handje op de onderkant van Gerard’s pik. Toen haalde ze de andere erbij. Ze kneep een beetje, probeerde voorzichtig of ze zijn rechte hardheid kon buigen. En toen, net op het moment dat ze op en neer begon te vegen, hoorde ze Gerard een haast dierlijke grom uitstoten.
Ze keek op, zag hoe zijn gezicht vertrok in een grimas van genot en pijn en lust. En toen voelde ze een warme kleverige lading op haar gezicht spatten. De volgende straal landde op haar borst, en toen volgden er nog zes kleinere straaltjes. De laatste twee bereikten haar niet meer, gingen verloren op de vloer.

Ze zag Gerard daar staan. Huiveringen en rillingen over zijn hele lijf. Zijn ogen waren in de verte gericht, hij was zich niet bewust van waar hij was.
En toen trok een schok door zijn lichaam. Zijn blik werd weer helder. Hij keek om zich heen, zag waar hij was. Hij zag het jonge meisje, bloot, gehurkt vóór hem, haar gezicht en borst helemaal ónder zijn plakkerige sperma.
“Oh god!” zei hij, “Oh god, god, god, oh god, wat heb ik gedaan! Wat heb ik godverdomme net gedaan. Oh nee, oh nee, oh lieve god, nee!”
En voordat Lexi iets kon zeggen, greep hij zijn broek en overhemd en rende haar kamer uit. Hij was nog aan het worstelen om in zijn broek te komen, zijn overhemd tegen zijn zweterige blote borst geklemd, toen hij het flatje ontvluchtte.

“Gefeliciteerd, Lexi. Goed gedaan!” zei Annabel, toen ze door de verborgen deur tevoorschijn kwam.
“Ik ben ervan overtuigd dat we genoeg foto’s en video’s hebben. Je kan ermee stoppen als je wil.”
“Stoppen? Nu? Ben je verdorie gek geworden? Heb je zijn pik gezien! Ik was zo teleurgesteld dat’ie zijn kwakkie zo snel spoot. Daar wil ik echt nog wel meer van!”
Annabel had even de neiging om iets te zeggen over Lexi’s gevloek. Maar toen bedacht ze dat dat nogal hypocriet zou zijn in het licht van wat ze Lexi hielp te doen.
En dus knikte ze alleen maar.
“Tja, het is vast wel handig om meer foto’s te hebben, en vooral explicietere foto’s. Maar vergeet niet dat je op elk moment kan stoppen, oke? Ga nu maar snel douchen. Ik bestel de limo en regel een schoonmaakploeg om het huis weer op te knappen. En om … dat te verbranden.”
Ze wees naar de drijfnatte onderbroek, die Gerard in de kinderkamer had laten liggen.

Hoofdstuk 9: Schuldgevoel

Gerard Bruinsma was de hele week niet van de bank afgekomen. Hij had geen woord tegen zijn vrouw gezegd. Hij had zijn kantoor gemeld om zich ziek te melden, en daarna zijn telefoon uitgezet. Hij had mechanisch opgegeten wat zijn vrouw hem gaf, had geslapen op de bank waar hij zat, en had verder niets gedaan.
Hij piekerde. Zijn gedachten tolden.

Wat had hij dit onschuldige meisje aangedaan? Zou ze het ooit kunnen verwerken? Ermee leren omgaan? Had hij haar leven geruïneerd?
Zou ze het vertellen? Zou ze hem kunnen identificeren. Had hij zijn eigen leven ook verwoest?
En dan nog … was het niet verdiend als zijn leven verwoest werd?

Zijn gedachten bleven maar in hetzelfde rondje malen. Totdat, op vrijdag, Gerda hem bijna letterlijk uit zijn gepieker en van de bank af schopte.
“Oké, nu is het klaar. Ik heb het de hele week geaccepteerd, maar nu niet meer. Ik heb vorige week je moeder ook al teleurgesteld aan de telefoon gehad. Het maakt me niet uit dat je spijbelt van je werk, maar je gaat niet[/i] je moeder overslaan. Jij weet net zo goed als ik dat als jij nu niet gaat, ze [i]mij gaat lastigvallen met al het nieuws uit jouw familie. En ik zweer je, als ik ook nog maar één keer naar haar eindeloze gewauwel over tante Dien en oom Willem moet luisteren, dan ga ik bij je weg. Of ik vermoord haar. Misschien wel allebei.”
“Dus je komt nú met je luie reet van die bank af, Gerard Bruinsma. Je gaat op bezoek bij je moeder. En je gaat naar haar geratel luisteren, of in elk geval goed genoeg doen alsof dat ik geen last van haar krijg.”

“Goed, bedankt,” zei Annabel, en stak toen de telefoon weg.
“Hij is bij de bushalte, maar niet ingestapt, Lexi.”
“Oh? Waarom niet?”
Het meisje klonk teleurgesteld.
“We houden hem al de hele week in de gaten. Hij barst van het schuldgevoel nu hij jou heeft ondergespoten. Ik denk dat hij probeert jou te ontlopen.”
“Denk je dat hij dan de volgende neemt? Zal ik ook de volgende nemen?”
Annabel overwoog snel de mogelijkheden.
“Nee, neem maar gewoon dezelfde als anders. Volg je normale patroon. Snel, de bus is er al bijna. Ik bel je wel als je zit, dan neem ik wat scenario’s met je door.”

Gerard had zijn normale bus laten lopen en de volgende genomen. En toch hield hij zijn adem in toen de bus stopte bij de halte waar Lexi altijd instapte. Hij slaakte een zucht van opluchting toen hij haar niet zag. Hij was er niet klaar voor haar onder ogen te komen. Nog niet. Waarschijnlijk nooit.
Bij zijn eigen halte stapte hij uit, en begon nar huis te sloffen. Tot hij opeens een hand rond zijn middel voelde, en een stem hoorde.
“Wacht! Wacht, meneer Gerard. Ik ben het.”

Zijn hart miste twee slagen. Hij voelde een rilling langs zijn ruggengraat. Zij was het.
Daar stond Lexi, glimlachend van oor tot oor, alsof er niks was gebeurd. Alsof hij haar niet vorige week had bedolven onder zijn perverse sperma, en daarna zonder zelfs maar een woord was gevlucht. Alsof hij dit onschuldige lieve meisje niet had blootgesteld aan zijn vreselijke perversie.
Ze droeg een strak, paars T-shirt, en een nogal kort geel rokje. Gerard kon het niet helpen, zelfs nu nog bewonderde hij haar slanke vorm en haar mooie gezichtje.
“Ik zag je niet op de bus, dus ik dacht dat je hem misschien had gemist. En dus heb ik hier op je gewacht, en daar ben je! We zijn er vorige week helemaal niet meer aan toe te komen om ons spelletje te spelen!”

Ze liep intussen naar haar flat, terwijl ze hem meetrok. In eerste instantie volgde Gerard haar mechanisch, tot hij abrupt bleef staan.
“No! Nee, Lexi! We moeten dit niet doen!” riep hij uit.
En toen keek hij verschrikt om zich heen, om te kijken of iemand het had gehoord. Hij trok haar in de schaduw van een gebouw en fluisterde toen:
“Het spijt me, Lexi, maar ik kan niet meer bij je op bezoek komen.”
Een traantje welde op in haar oog. Annabel had haar dit laten oefenen voor een van de scenario’s van de derde week, en dat kwam nu goed van pas.
“Maar … waarom niet, meneer Gerard? Ik snap het niet?”
“Gewoon, om toch, oké?” antwoordde hij, bruusker dan hij wilde.

Hij wilde weglopen, maar ze verstrakte haar grip op zijn hand en slaagde erin hem tegen te houden.
Ze sniffelde, en zei toen gehoorzaam:
“Nou, als u het spel niet wil spelen, dan snap ik dat wel. Dat is toch meer iets voor meisjes. Maar … wilt u me alstublieft één ding uitleggen, meneer Gerard?”
“Wat dan?”
“Vorige week. Toen … dat … gebeurde. Wat jij deed. Wat je deed voordat je … voordat je wegging. Wat was dat? Wat gebeurde er? En waarom?”

Gerard wist niet wat te zeggen. Moest hij het uitleggen? De waarheid vertellen? Zou dat haar traumatiseren? Was dat gevaarlijk voor hemzelf? Of kon hij beter liegen. Maar dan … vanaf welke leeftijd krijgen ze tegenwoordig seksuele voorlichting? Hij zou zo enorm de sigaar kunnen zijn. Misschien kon hij maar het beste gewoon weigeren?

Maar toen hoorde hij haar volgende woorden.
“Ik was zo in de war, vorige week. En ik wilde het graag begrijpen, snap je? Ik wilde het al haast aan papa vragen, maar ik was bang dat hij dan boos zou worden omdat ik niemand binnen mag laten als ik alleen ben.”
Ze wachtte even, zodat ze zeker wist dat Gerard deze woorden had verwerkt, voordat ze de genadeklap uitdeelde.
“Maar als je het echt niet wil, …” ze zuchtte, “dan moet ik het misschien maar aan mama vragen en hopen dat ze het niet aan papa vertelt.”
“Nee, nee!” flapte Gerard er gehaast uit, “Het is al goed, Lexi. Ik zal het uitleggen. Maar … niet hier. Hier kunnen we er niet over praten. Ergens waar we niet gestoord worden?”
“Mijn huis?” stelde Lexi voor, “Of we kunnen naar jouw huis, als je dat liever wil?”
“Nee, het is wel goed. We gaan naar jouw huis. Maar wil je me alsjeblieft beloven dat je deze keer je kleren aanhoudt?”
Lexi keek niet-begrijpend. Maar toen haalde ze haar schouders op:
“Sure, wat jij wil. Beloofd.”

Ze kwamen het flatje binnen, en Lexi wilde al naar haar kamer gaan, maar op een of andere manier wilde Gerard daar niet zijn. Het voelde als een terugkeer naar de plaats delict. En hij wist niet of hij zou kunnen omgaan met de associaties die die kamer bij hem zou oproepen.
“Misschien de zitkamer?” stelde hij voor, “zodat we in de makkelijke stoelen kunnen zitten?”
“Oké,” zei Lexi, terwijl ze in gedachten Annabel een compliment maakte. Lexi had haar niet geloofd, en had zelf de zitkamer willen voorstellen, maar Annabel had gezegd dat ze haar maar moest vertrouwen, dat Gerard dat zelf zou voorstellen.

Gerard koos snel een stoel. Hij durfde de bank niet te riskeren. Hij wilde er zeker van zijn dat Lexi niet naast hem, tegen hem aan, zou komen zitten.
Lexi liet zichzelf vallen op de grote leren bank tegenover zijn stoel. Zodra ze zat schopte ze haar schoenen uit, trok haar benen op, en ging toen in kleermakerszit zitten.
Gerard’s ogen puilden uit. Bloed schoot naar zijn pik. In een oogwenk was hij weer keihard.
Onder haar rokje, haar erg korte rokje, droeg ze niets. Dus nu ze in kleermakerszit zat keek Gerard recht in haar minderjarige kutje. De buitenste labia weken een beetje, zodat hij de plooien ertussen kon zien. Het puntje waar de kleine lipjes samenkwamen, en waar hij haar clitje wist te zitten. En, iets lager, een kleine donkere cirkel. De toegang tot haar meest verboden vrucht.

Tot nu toe had hij de herinneringen op afstand kunnen houden. Had hij de ervaring van vorige week niet herbeleefd. De sensatie van haar naakte lijfje te zien. Haar tepeltjes, haar venusheuvel, haar spleetje. Haar rug, haar kont, de subtiele manier waarop haar billen van elkaar weken toen ze zich voorover boog. Het gevoel van haar handjes op zijn kloppende roede, hoe zacht ze waren geweest, hoe warm. En dan, het gevoel van puur geluk toen hij zijn sperma lanceerde. Het verdorven plaatje van haar gezicht en haar lijfje, ónder het sperma. Zijn sperma.
En nu kwam dat allemaal terug. Zodra hij haar jonge kutje weer zag, beleefde hij het allemaal opnieuw. Hij voelde zijn pik schokken, zijn ballen samenknijpen. En toen kreunde Gerard, en kwam klaar in zijn broek.

Hoofdstuk 10: Bekentenis

Bijna sloeg Gerard weer op de vlucht, net als de week daarvoor. Maar hij herinnerde zich dat Lexi dan haar moeder zou vragen wat er gebeurd was. Hij zou de lul zijn. Hij zou echt zo ontzettend de lul zijn.
En dus vocht hij zijn vluchtinstinct terug. Hij bleef zitten. Probeerde iets slims te bedenken wat hij zou kunnen zeggen. Probeerde zich te herinneren hoe zijn mond ook alweer werkte, hoe hij woorden moest vormen.

En toen giechelde Lexi.
“Oh, kijk, is het nu weer gebeurd?”
Gerard kon niks beters bedenken dan knikken, en dus knikte hij.
“Waarom? Hoe komt het? En wat is het precies?”
Eindelijk slaagde Gerard erin om woorden te produceren.
“Je … je zei … je hebt het beloofd. Je hebt het beloofd! Je had beloofd dat je je kleren aan zou houden.”
Een verbaasde blik trok over Lexi’s gezicht. Ze keek naar beneden, zag haar shirt, haar rok. En toen, opeens, zag hij het begrip op haar gezicht.

“Oh, je bedoelt dit?”
Ze tilde haar rokje op, en wees op haar nu nóg beter zichtbare venusheuvel en kutje. Gerard voelde hoe zijn pik weer begon te groeien, zelfs nog voordat hij helemaal slap was geworden.
“Oh, het spijt me echt, meneer Gerard! Ik had hem uitgedaan na school. Het was vandaag zo warm, en hij zat echt onprettig en kriebelig. En dat was ik dus een beetje vergeten. Zal ik hem weer aandoen?”
Ze rommelde wat in haar rugzak, tot ze er een verkreukeld onderbroekje uit tevoorschijn toverde.
Gerard schudde vermoeid zijn hoofd.
“Laat maar, het is nu toch al gebeurd.”

Maar toen stond Lexi ineens op. Ze wees naar Gerard’s broek, waar de natte plek zich langzaam verspreidde en groeide.
“Alsjeblieft, meneer Gerard, kan je gaan staan? Anders komen er vlekken op mama’s favoriete stoel. Kan je jezelf schoon maken?”
Gerard kwam snel overeind. Net op tijd. Hij had zoveel gespoten, dat zijn broek doorweekt was. Hij kon niet meer gaan zitten zonder vlekken te maken. En zelfs staan was niet veilig, hij voelde dat een eerste dappere druppel al was begonnen aan de weg naar beneden.
Lexi stak haar hand uit.
“Kom, mee, ik wijs je de badkamer en dan help ik je.”

Lexi draaide de kraan alvast open. Ze wist dat het een tijdje duurde voordat het water warm werd. Toen draaide ze zich naar Gerard.
“Oké, tijd om deze uit te doen,” zei ze, en begon aan zijn riem te prutsen.
Ze genoot ervan hoe hij daar maar stond. Hij was zo hulpeloos, zo de weg kwijt. Zolang zij de leiding maar nam vond hij alles goed, ze kon doen wat ze maar wou. Ze had nooit geweten hoe goed het voelt om zoveel macht te hebben over iemand. En dat alles alleen maar door haar jonge kutje en tepels te laten zien.
Ze voelde hoe plakkerig zijn broek al was toen ze zijn gulp opende. Ze deed een stapje naar achteren.
“Sorry, Gerard. Ik weet dat ik het beloofd heb. Maar ik ben bang dat ik zo vlekken in mijn kleren krijg. Mag ik ze toch uitdoen? Dan doe ik ze later wel weer aan, als jij dat wil.”
Gerard knikte en kraakte iets over te laat en toch niet meer uitmaken. Lexi luisterde niet echt, ze tilde haar shirt over har hoofd, liet haar rokje vallen, en werkte daarna weer verder aan Gerard’s vieze broek.

Gerard stond daar maar, en liet toe hoe de nu weer totaal naakte kleine feeks hem zijn broek uittrok, daarna zijn onderbroek. Ze keek naar zijn overhemd, haalde haar schouders op, en trok hem die toen ook uit. Ze legde niet uit waarom dat nodig zou zijn, en hij maakte geen bezwaar.
Toen ze beide helemaal bloot waren, pakte ze een zacht doekje, hield het onder de lauwe kraan, en veegde daarmee toen alle spermavlekken van Gerard’s lijf. Ze begon bij zijn buik, daarna zijn heupen. Ze veegde een keertje over zijn kruis, spoelde het doekje goed uit, en veegde daarna nogmaals over zijn kruis. Nog niet alle sperma was weg, maar nadat ze het doekje opnieuw spoelde maakte ze nu eerst zijn benen schoon, inclusief die ene ondernemende druppel die intussen al tot halverwege zijn kuiten was toen ze hem onderschepte.

Ze spoelde het doekje nog eens uit, en keerde toen terug naar Gerard’s kruis. Zijn pik was al half hard geworden toen ze eerst zichzelf en daarna hem had uitgekleed, en was dat nog steeds.
Lexi was vooral gek van de prachtige paal van deze man als hij helemaal stijf was. Maar ze merkte nu dat ze zelfs al opgewonden werd als ze zijn pik in de huidige staat zag. Hij was nog altijd zo’n dertien centimeter lang, en ze moest zich inhouden om niet de hele naar het patroon van zijn aderen op zijn pik te staren.

Nu hij verder overal schoon was, vouwde ze haar doekje voorzichtig rond zijn half-harde staaf, en wreef zachtjes om het kleverige mengsel van voorvocht en sperma weg te halen. Ze spoelde nogmaals, keerde toen terug, tilde zijn pik met twee vingers op, zodat ze Gerard’s balzak en de onderkant van zijn penis schoon kon maken. Daarna wikkelde ze het doekje rond zijn penis, en wreef over de lengte op en neer, op en neer.
Ze voelde zijn mannelijkheid groeien en groeien. Door de dunne stof van het doekje heen voelde ze zijn bloed pulseren. Ze bewoog nog een paar keer vaker op en neer, totdat het echt niet meer mogelijk was om het nog op schoonmaken te laten lijken.

“Kijk eens. Weer helemaal schoon.”
Ze ging op de rand van het bad zitten, terwijl ze probeerde niet te laten merken hoe ze naar Gerard’s keiharde en erg mooie pik keek. En toen klopte met haar handje naast haar, als uitnodiging aan Gerard om ook te gaan zitten.
“Goed, kan je dan nu uitleggen wat dit allemaal is?”

Het was Gerard gelukt om een beetje te kalmeren. Hij was wel opgewonden geraakt toen Lexi hem waste, maar na de ontlading van zijn eerdere orgasme kon hij nu wel helderder blijven denken.
Hij had niet verwacht dat ze haar vraag zou vergeten, en hij had intussen zijn antwoord klaar. Hij had besloten om bij de waarheid te blijven.
En dus legde hij uit hoe mooi hij Lexi vond. Dat ze zó mooi was dat hij opgewonden werd van het zien van haar speciale delen, haar tepeltjes en spleetje en billen, die normaal bedekt zijn. En dat daarom zijn penis zo groot en hard werd.
Ze luisterde rustig, knikte af en toe, viel hem niet de rede. En dus ging hij verder met zijn uitleg. Dat, toen ze vorige week zijn penis aanraakte, de opwinding zo groot werd dat hij een orgasme had. En dat het witte spul dat eruit kwam sperma was. Spul waar vrouwen zwanger van kunnen worden als het in hun vagina komt, maar dat verder geen kwaad kan. En dat vandaag, toen hij Lexi’s blote kutje zag, hij daar weer aan terugdacht, en dat dat zo fijn voelde dat hij weer een orgasme kreeg, enkel door de fijne herinnering.

Lexi knikte.
“Dus, dat orgasme … dat betekent dat het echt fijn voelde, toch? Dat ik je een fijn gevoel gaf?”
Hij knikte.
“Maar waarom ging je dan zo snel weg? En waarom wilde je vandaag niet komen? Hou je er niet van als het fijn voelt?”
“Dat is omdat je nog te jong bent, Lexi. Volwassenen horen dit soort dingen niet met kinderen te doen. Je moet eerst groter worden. Ik schaamde me voor mezelf. En ik was daarna ook bang voor wat het met jou zou doen.”
“Wat het met mij zou doen? … Hmmm, ik denk dat ik het wel leuk vond. Het was grappig om je penis te voelen. Het voelde … kweenie, ik zou hem nog eens moeten voelen, langer, om het goed te beschrijven. En daarna, toen het sperma eruit kwam … ik schrok eerst wel, maar het was ook wel geinig. Ik kreeg een druppel in mijn mond en het smaakte niet eens slecht. En nu ik weet dat het was omdat ik jou een fijn gevoel gaf, maakt het me ook blij. Je hoeft je er echt niet voor te schamen.”
“Gelukkig maar, dat jij er blij van bent. Maar toch was het fout. Ik was fout, en ik had het niet moeten laten gebeuren.”

Lexi was een tijdje stil. Ze leek diep in gedachten.
“Maar, meneer Gerard? Wat als ik … als ik het zelf graag weer wil doen?”
Zijn pik schokte onwillekeurig, en groeide een beetje.
“Dat zou fout zijn. Je bent te jong. Dan zou ik misbruik van je maken.”
“Hoe kan jij misbruik maken als ik het zelf vraag? Als ik het wil?”
Gerard wilde iets zeggen, maar kon de woorden niet vinden.
En toen zag hij hoe Lexi haar handje om zijn pik vouwde. Voelde hoe haar warme vingers er zachtjes in knepen.
“Zie je? Niemand dwingt me! Ik wil dit zelf!”

Gerard’s weerstand smolt. Hij zette zijn handen naast zich op de rand van het bad, leunde een stukje achterover, en sloot zijn ogen, terwijl hij toeliet hoe het meisje zijn half harde lul verkende. Bloed stroomde naar beneden, en zijn pik groeide.
“Hmmm,” kirde kleine Lexi, “Het voelt fijn om hem zo vast te houden. Hij voelt hard en zacht tegelijk En warm. Volgens mij voel ik zelfs je bloed stromen. En … nu ik weet dat jij dit fijn vindt, voelt het zelfs nog beter. Het is fijn om iemand een fijn gevoel te geven.”

Ze bewoog haar hand onderzoekend langs zijn gehele lengte. Hij voelde zo heerlijk lang, dik, en hard. Ze kon niet wachten om hem diep in haar te voelen, maar ze wist dat het juist mis zou gaan als ze het zou overhaasten. En dus voelde ze alleen maar een beetje, en vroeg toen met haar onschuldigste stemmetje:
“Meneer Gerard, waarom doet hij nu dat orgasme ding niet?”

Gerard opende zijn ogen en keek het onschuldige schatje aan. Hij legde uit dat een man meer stimulatie nodig heeft voor een tweede orgasme. En hij legde uit hoe een vrouw haar handen kan gebruiken om een man een nóg fijner gevoel te geven, zodat hij daar komt.

Ze was een snelle leerling. Gelukkig had Gerard zich weel helemaal laten meeslepen, anders had hij zich misschien afgevraagd hoe ze het zó snel kon leren, Zich afgevraagd of dit echt haar eerste keer was. Maar hij verkeerde weer in een roes, leefde zijn droom, en trapte met beide benen in de rol die ze speelde.
Kort na de uitleg leunde Gerard opnieuw achterover, sloot zijn ogen, en genoot van Lexi’s behendige vingers om zijn pik. Zo af en toe deed hij even zijn ogen open om te kijken, om te zien dat het nog altijd hetzelfde jonge, platborstige, tienjarige sekspopje was die nu op haar knieën voor hem zat, zijn pik aan het bewerken als een beroepshoer. Hij zag de brede glimlach op haar gezicht, de geconcentreerde blik in haar ogen, en hij zag hoe haar vuist zijn pik pompte, terwijl haar andere hand zijn voorvocht over zijn kloppende staaf uitsmeerde.

De combinatie van haar voortdurende wrijven, het gevoel van haar zachte handjes op zijn pik, haar schoonheid, het extra taboe omdat ze nog zo jong was, en het simpele feit dat ze de pure personificatie was van zijn levenslange onmogelijke droom, had een sterk effect. Al snel, veel sneller dan Gerard had gehoopt, voelde hij weer een orgasme opkomen.
“Hier komt het, Lexi!” hijgde hij, “Ik kom klaar!”

Lexi glimlachte, richtte zijn mannelijkheid recht op haar jonge gezichtje, en bleef pompen. Ze had haar ogen wijd open, ze wilde hier geen seconde van missen.
Hij gromde van plezier, en toen barstte zijn orgasme los. De eerste straal sperma belande midden op Lexi’s gezicht. Ze sperde haar mond open, en een deel van de tweede straal kwam op haar tong. Ze sloot haar mond en proefde de smaak, terwijl de derde en vierde straal op haar platte borst spatten, en toen deed ze snel haar mond weer open en sloot hem om de eikel om ervoor te zorgen dat de laatste stralen allemaal veilig in haar mond kwamen.

Terwijl hij zat bij te komen, giechelde Lexi, en glimlachte toen.
“Het spijt me dat ik hem in mijn mond deed, meneer Gerard. Dat had ik misschien niet moeten doen. Maar ik vond de smaak best lekker en ik wilde niet dat er nog meer zou morsen.”
Gerard kon niks zeggen. Hij zat nog bij te komen van een heftig orgasme. En hij werd veel te veel afgeleid toen hij zag hoe Lexi het sperma dat op haar borst was geland over haar hele lijfje uitsmeerde, over haar tepeltjes masseerde, en toen zelfs wat op een vinger deed, die ze daarna diep in haar onrijpe kutje stak.

“Kunnen we dit volgende week weer doen, meneer Gerard? Dit is echt een tof spel!”
Gerard knikte alleen maar.
Lexi sprong bij hem op schoot en gaf hem een innige knuffel.
“Oh, super! Bedankt, meneer Gerard!”
En toen kuste ze hem op zijn mond.

Toen Gerard het flatgebouw verliet, voelde hij nog altijd de indruk van haar lippen op de zijne. Van haar armen op zijn rug. Van haar platte borst, stevig tegen de zijne gedrukt. Van haar naakte kruis bovenop zijn plakkerige slappe pik. En hij proefde nog altijd het mengsel van zijn sperma en Lexi’s lippen op zijn lippen.

Hoofdstuk 11: Ten onder

“Je bent laat! Waar was je? Ik heb zelfs je moeder gebeld om te vragen of je langer was gebleven, maar ze zei dat jij op je normale tijd was weggegaan!”
“Oh, het spijt me, schat,” antwoordde Gerard, “Nadat ik van de bus kwam heb ik besloten een wandeling door het park te maken. Ik had je even een berichtje moeten sturen.”
“Ja, dat had je zeker. Ik was …”
Gloria onderbrak zichzelf.
“Wacht, wat is er gebeurd? Je bent weer vrolijk. Ik snap er niks van. Ik bedoel, … Ik ben er blij mee, daar niet van. Maar ik snap het niet.”

Gerard kende zijn vrouw. Hij had deze vraag verwacht. Hij was erop voorbereid.
“Ja, sorry van de afgelopen week. Er was iets gebeurd op kantoor en daar voelde ik me enorm schuldig over. Maar ik heb dat nu kunnen verwerken, en door die wandeling in het park is mijn kop nu weer helder. Het is weg, ik ben weer mezelf.”
Gloria omarmde hem.
“Geweldig, Gerard. Wat een opluchting! Ik heb me zó zorgen gemaakt!”

Ze drukte haar voluptueuze boezem tegen zijn borst, sloot haar lippen om de zijne, probeerde met haar hongerige tong zijn mond binnen te dringen, maar Gerard duwde haar weg.
“Nog niet, schat. Er is vandaag te veel gebeurd in mijn kop. Maar morgen sta ik weer voor je klaar, oké?”
Ze glimlachte sluw.
“Zelfs niet als je aan Lexi denkt?”
“Dat hittepetitje van kantoor? Nee, zelfs zij krijgt me nu niet hard. Sorry, schat.”
“Is wel goed. Als je me maar belooft dat je het de rest van de week inhaalt.”

Gerard deed wat hij beloofd had, zodat Gloria geen enkele reden had om te klagen. Zijn libido was weer super. Alleen al het noemen van Lexi’s naam had hem in een oogwenk hard. En dus zorgde ze ervoor dat ze elke avond die naam noemde.
Gloria was met Gerard getrouwd omdat ze hield van hem om hoe hij was, zijn persoonlijkheid. Maar zijn heerlijke gereedschap was een prettige bonus, en een goede compensatie voor zijn uiterlijk. En nog beter was hoe bedreven hij erin was om die pik, maar ook zijn handen en tong, te gebruiken. Wie dat nieuwe grietje van kantoor ook was, ze had absoluut een grote impuls gegeven aan Gloria’s seksleven.

En Gerard was gewoon blij. Elke nacht, als hij in en uit de strakke kut van zijn vrouw ramde, sloot hij zijn ogen en fantaseerde dat het Lexi’s nog veel strakkere kutje was. Als hij Gloria’s enorme borsten masseerde, stelde hij zich voor dat het Lexi’s perfect platte tepelhoven waren. En als hij alweer een lading kleverig sperma diep in zijn vrouw spoot, herinnerde hij zich hoe het er uit had gezien toen Lexi haar jonge lippen om zijn eikel sloot en alles dronk dat hij haar gaf.
Zijn vrouw bleef herhalen hoe dankbaar ze was dat “die Lexi” hem zoveel energie en verlangen gaf. Hij zweeg wijselijk over wie ze eigenlijk was.

En toen was het weer vrijdag, en hij kon er niet op wachten om haar weer te zien. Hij worstelde zich door de dag. Geduldig luisterde hij naar het eindeloze gekwebbel van zijn moeder. Hij wilde een smoes verzinnen, zodat hij eerder weg kon gaan. Maar dan zou hij evengoed nog op Lexi moeten wachten. Het had geen zin om zijn moeder nog gefrustreerder te maken dan ze altijd al was. En dus knikte en hm-hmmde hij braaf, terwijl ze meer doorging en doorging over familieleden die hij niet eens kende, en vooral ook niet wilde kennen.

Maar hij had nog wel een dilemma. Hij had het altijd belangrijk gevonden om zijn vriendinnen, en later zijn vrouw, meer te geven dan hij kreeg. Zijn lijf was nooit zijn sterke kant geweest, dus hij begreep dat de enige manier om meiden te scoren was ervoor te zorgen dat ze zich herinnerden, en hopelijk ook hun vriendinnen vertelden, hoe goed hij was in bed. En over de grootte van zijn gereedschap, het enige goede aan zijn lijf.
Daardoor had hij zich schuldig gevoeld omdat hij van Lexi alleen plezier had ontvangen. Hij vond dat hij haar ook moest verwennen. Haar ook laten klaarkomen. En, eerlijk gezegd, hij stierf ook zowat van nieuwsgierigheid. Hoe zouden haar tepeltjes aanvoelen? Was haar venusheuvel echt zo zacht en glad als die eruitzag? En … hoe zou ze smaken?
Maar kon hij dat zomaar aanbieden? Tot nu toe had zij steeds de leiding gehad. Als dit ooit uitkwam, als hij voor de rechter zou komen, dan was zijn misdaad dat hij de verleiding niet had kunnen weerstaan. Op een of andere manier voelde het verkeerd om voor te stellen om verder te gaan. Of, nu ja, nog verkeerder.

Hij was er nog altijd niet uit toen Lexi op de bus stapte. Vrolijk als altijd. Ze huppelde door het gangpad, tot ze Gerard zag. Ze koos de stoel tegenover hem.
Ze droeg een ruim geel topje, dat haar schouders en middenrif bloot liet, en een bijpassend kort geel rokje. Toen ze zat keek ze haastig om zich heen om te zien of er niemand keek. Toen giechelde ze, legde een vinger op haar lippen, en tilde toen één been op, zodat Gerard onder haar rokje haar blote kutje kon zien. Hij hapte naar adem, en voelde zijn pik overeind komen. Lexi liet haar been snel weer zakken. Ze boog zich voorover, legde haar hand losjes op Gerard’s kruis om te voelen wat voor effect ze had bereikt, en fluisterde:
“Ik dacht al wel dat je mijn verrassing zou waarderen.”

Het lukte Gerard om niet ter plekke klaar te komen, maar met moeite. Lexi zag hem worstelen, en dus stond ze op, ging naast hem zitten, sloeg haar arm om zijn rug, en kroop dicht tegen hem aan. Voor een voorbijganger zag het eruit als een totaal onschuldige vader en dochter, samen op de bus.
Tenzij die voorbijganger hoorde waar ze het over hadden.

“En, meneer Gerard, heb je er al zin in om nog meer te spelen?”
Hij knikte enkel, terwijl hij haar in gedachten smeekte om zachter te praten.
“Ik heb ook nagedacht over wat we kunnen spelen. Je orgasme komt altijd heel snel, en we hebben veel meer tijd voordat papa en mama thuiskomen.”
Gerard voelde zijn pik schokken. Was dit het moment waarop hij kon voorstellen dat hij haar kon verwennen? Maar zijn mond weigerde weer eens dienst, zoals zo vaak als dit vrijpostige meisje in de buurt was.
“Dus toen dacht ik, misschien,” gelukkig ging het meisje nu over op een geheimzinnige fluistertoon, “misschien, als ik met jouw speciale delen heb gespeeld, kan ik je laten zien hoe ik met de mijne speel? Dat doe ik best vaak, weet je. Mama zegt dat alle meisjes dat doen, maar ook dat ik er niet over mag praten. Dat snap ik dus niet. Als alle meisjes het doen, waarom dan zo geheimzinnig? Het voelt zó fijn als ik met mezelf speel. Als mama het me niet had verboden, dan zou ik het waarschijnlijk nu ook doen.”
Gerard keek haar alleen maar aan. Mond wijd open.

Stiekem genoot Lexi ervan hoe makkelijk het was om deze man uit zijn evenwicht te krijgen. Ze wist al heel lang hoeveel plezier ze kon hebben met haar vrouwelijke delen. Maar dat die haar ook zoveel macht gaven, dat was nieuw voor haar.

Ze besloot het volgende salvo te vuren voordat Gerard kon bekomen van haar vorige schot.
“Spelen mannen en jongens ook met zichzelf als ze alleen zijn, meneer Gerard?”
Hij knikte.
“Is dat dan zoiets als wat ik vorige week deed, maar dan bij jezelf?”
Hij knikte weer. Hij had het gevoel dat hij woorden moest gebruiken, om het beter uit te leggen. Als zijn mond alleen maar wilde meerwerken. Dat wilde die niet.
“Misschien kan je dat laten zien?” vroeg Lexi, terwijl haar onschuldige jonge ogen glansden van de voorpret.
“Misschien,” kraakte Gerard.

Lexi genoot hier veel te veel van. Het was zo gemakkelijk om deze arme man te sturen. Met alleen een paar woorden had ze hem al precies waar ze hem hebben wilde. Recht in het vizier van haar kanonnen, en ze had het volgende salvo al voorbereid.

Ze deed alsof ze zich opeens iets realiseerde.
“Oh, wacht, nu wil ik het weten. Mag ik vragen … Meneer Gerard, als jij het zelf doet, voelt het dan fijner dan als ik het doe?”
Opeens besefte Gerard exact waar dit op uit zou draaien. Maar hij kon het niet stoppen. De koers was al uitgezet, en hij was de controle over het roer allang kwijt.
Niet dat hij deze koers wilde veranderen. Of, althans, misschien? Hij wist nog steeds niet of hij zou aanbieden haar te verwennen. En of hij ja zou moeten zeggen als zij het vroeg.
Maar diep in zijn onderbewustzijn wist hij allang dat zij het zou gaan vragen. En dat hij met geen mogelijkheid ter wereld nee zou kunnen zeggen.
En dus glimlachte hij, en gaf toe dat het beter had gevoeld, veel beter, toen zij het had gedaan.
‘Oh wauw!” riep Lexi, “ik ben zo blij dat ik je zo fijn heb laten voelen. Maar … maar betekent dat dan ook dat het voor mij beter voelt als jij met me speelt, daar beneden, in plaats van dat ik het zelf doe?”
En toen, op samenzweerderige fluistertoon:
“Wil jij dat met mij proberen, meneer Gerard? Alstublieft?”

Ze kwamen aan bij hun halte, en Gerard en Lexi renden zowat naar het flatgebouw. Ze liet Gerard binnen, sloot de deur, en ging hem toen voor naar haar kamer.
Haar kleren waren al uit voordat de deur goed en wel dicht was. Gerard worstelde nog met zijn overhemd, maar met een beetje hulp van Lexi was ook hij al snel bloot. Hij bekeek haar lijfje. Hij kon nog steeds geen genoeg krijgen van haar platte borst. Het viel hem op dat haar tepeltjes iets gezwollen leken. Raakte zij ook al opgewonden?

Zijn pik schokte, en opnieuw kwam hij bijna klaar enkel door het zien van haar blote lijfje.
Lexi keek naar zijn kloppende roede. Ze glimlachte.
“Ik vond de smaak best lekker. Vind je het erg als ik deze keer probeer het allemaal in te slikken?”
Het fanatieke schokken van zijn pik was genoeg antwoord voor haar. Ze wist dat Gerard weer heel snel klaar zou komen. En dus zorgde ze ervoor dat ze zijn orgaan nog niet aanraakte. Ze wachtte tot ze klaar zat. En toen opende ze haar mond, pakte de onderkant van zijn neukstaaf, en sloot tegelijk haar lippen om zijn dieprode eikel.

Ze hoefde haar handen maar een paar keer op en neer te bewegen om Gerard zo ver te krijgen. Hij gromde, hij kreunde, zijn lijf trilde, en toen voelde ze hoe de ene straal sperma na de andere met kracht in haar mond spoot.
Ze was blij dat Annabel haar eerder die week had laten oefenen met een spuitbus slagroom. Slikken zonder zelfs maar een druppel te morsen was makkelijk, de uitdaging was om het te laten lijken alsof het haar moeite koste. Ze hoestte een paar keer en liet een druppel over haar kind naar beneden lopen, tot ze hem met haar vinger onderschepte. Hopelijk was dat overtuigend genoeg.

Gerard voelde zijn orgasme wegebben. Vol bewondering keek hij naar dit jonge talentje. Zijn orgasme was heftig geweest, en had lang geduurd. Het kon niet anders dan dat hij een grote portie had gespoten. En toch had ze, ondanks haar gebrek aan ervaring, het allemaal doorgeslikt. Ja, ze had een paar keer gehoest, en er waren een of twee druppels uit haar mondhoek ontsnapt, maar voor een eerste keer was dit indrukwekkend. Het leek wel alsof ze een natuurtalent had voor seks.
Door enkel die gedachte bleef hij helemaal hard. Die gedachte, en het vooruitzicht dat ze hierna hem zou vragen haar te masturberen. Eindelijk zou hij haar aan mogen raken … daar beneden.

Lexi likte de laatste restjes van haar lippen. Toen ging ze op haar bed liggen. Haar handen achter haar nek, haar benen gespreid. Totaal ontspannen.
Ze giechelde toen ze Gerard’s vragende blik zag.
“Wat ga je nu doen, meneer Gerard? Wil je toekijken terwijl ik met mezelf speel?”
Zonder enige schaamte bracht ze haar hand naar haar kutje, en stak een vinger in haar natte minderjarige holletje.
“Of wil je zelf met me spelen, zodat ik kan kijken of dat inderdaad nog fijner voelt?”
En toen pakte ze met haar andere hand de zijne, en legde die op haar kutje, bovenop haar eigen vinger, die nog altijd in en uit haar onrijpe gaatje bewoog.

Gerard zei niks. Hij pakte haar vinger vast en haalde die uit haar kutje. Toen bracht hij hem naar zijn neus, om de geur te snuiven. En daarna nam hij hem in zijn mond, om de sapjes te proeven die erop zaten. En vervolgens legde hij voorzichtig haar beide handen naast haar nek. Ze begreep de hint, en vouwde ze dus weer achter haar nek en wachtte toen, volkomen ontspannen, af wat Gerard hierna zou doen.
Gerard nam een paar seconden de tijd om zijn ogen de kost te geven. Ze was zo mooi. Haar huid zag er zacht en glad uit. Haar borst, zo plat, zo’n zalige manier om de wereld te vertellen dat ze nog te jong is. Haar kale venusheuvel, met daaronder haar jonge kutje, glinsterend van haar sapjes, zo’n totaal andere boodschap dan die van haar borst.

Hij legde zijn hand op haar buik. Haar huid voelde net zo glad, net zo zacht, als hij verwacht en gehoopt had. Nee, zelfs nog meer. Het was het beste gevoel dat hij ooit had gehad. Hij wreef over haar buik, zoals een ouder doet met een kind met buikpijn, maar zachter, sensueler, erotischer. En met zijn andere hand ging hij naar haar borst. Hij verkende, met alleen het puntje van zijn vinger, de structuur van haar tepelhoven. Speels raakte hij haar kleine, puntige tepeltjes aan.
“Ik dacht dat je me daar beneden zou gaan aanraken?” vroeg Lexi.
Maar Gerard merkte dat haar adem al wel sneller begon te gaan.
“Dat ga ik ook,” zei hij, “Maar nu nog niet. Laat me dit maar op mijn manier doen. Ik wil dit heel bijzonder voor je maken.”

Gerard overwoog wat hij zou doen. Normaal zou hij haar nu hebben gekust. Misschien zou hij proberen of ze in was voor een beetje tongworstelen. En dan zou hij haar tepeltjes kussen, of haar misschien zelfs overal likken en zoenen. Maar ze had niks gezegd over zijn mond. Ze had hem gevraagd om haar met zijn handen te verwennen. Hij was in de verleiding, erg in de verleiding. Hij wist dat hij haar een geweldig gevoel kon geven. Maar was het niet beter om toch te blijven bij wat ze had gezegd? Beter om alleen zijn handen te gebruiken?
En dus ging hij door met het liefkozen van haar tepels en buik. Toen bewoog hij zijn hand langzaam weg van haar buik, naar haar bekken, en daarna daar voorbij, naar haar been. Een tijdlang wreef hij steeds op en neer langs de binnenkant van haar dijen, waarbij hij elke keer nét onder haar gevoelige kutje stopte. Hij wist hoe geil dat haar moest maken, zeker omdat hij intussen ook nog altijd het deel van haar borst masseerde waar, ooit, haar borsten zouden gaan groeien.

Steeds als zijn hand in de buurt van har kutje kwam, voelde hij de hitte die dat deel van haar lijfje uitstraalde. Hij keek naar haar spleetje en zag haar sapjes stromen. Hij keek haar aan en zag in haar gezicht het verlangen, maar ook de marteling van niet te krijgen wat ze wilde, nee, wat ze nu zo wanhopig nodig had. Als hij dit met zijn vrouw deed, wist hij dat hij haar lange tijd op dit randje kon houden, waardoor uiteindelijk haar orgasme nog groter en nog explosiever werd. Maar voor Lexi was dit de eerste keer. En dus besloot hij nu al toe te geven, haar te geven wat ze zo ontzettend wilde
Dus de volgende keer dat zijn hand haar been omhoog volgde, stopte hij niet. Hij ging verder, tot zijn wijsvinger over de complete lengte van haar spleetje lag. Hij voelde hoe haar sapjes zijn vinger bedekten. Hij voelde hoe ze met haar heupen schokte, gedreven door een verlangen om steviger te worden aangeraakt.
Langzaam bewoog hij zijn vinger over haar spleetje, waarbij hij zorgde niet zo hard te drukken dat zijn vinger tussen haar lipjes zou glijden. Nog niet. Hij bereikte haar venusheuvel, liet zijn vingers genietend over die zachte, gladde huid glijden. Hoe kort ook na Gloria’s laatste scheerbeurt, ze had nooit zó glad, zó zacht gevoeld. Dit was pure jeugd. Het toppunt van Gerard’s verboden dromen en verlangens.

Hij liet zijn volle hand op haar venusheuvel rusten. Hij wilde genieten van elke centimeter van die verboden gladheid. Hij hield zijn hand daar, wreef daarna in cirkeltjes. En toen stak hij zijn duim uit, bracht hem naar beneden, en duwde hem voorzichtig tussen haar plooien.
Zodra hij haar kleine knopje vond, zette hij een beetje druk. Ze was daar overal al nat en glad, dus kon zijn duim kleine rondjes maken om haar clitje te plezieren. Met zijn andere hand ging hij weer naar boven, om de strelingen van haar platte borst te hervatten.
Glimlachend zag Gerard hoe haar lijfje verstrakte. Ze opende haar mond in een geluidloze schreeuw, en toen begon haar hele lijf te trillen. Hij kon aan haar gezicht zien dat de kracht van dit orgasme haar verraste.

Lexi was verbaasd hoe heftig haar orgasme was. Nog nooit had iemand haar zo hard laten klaarkomen. Zij zelf niet, en ook geen van de jongens en mannen waar ze al mee had gespeeld, noch de vriendinnen waar ze mee had geëxperimenteerd.
En het hield maar niet op. Hij hield maar niet op. Hij vertraagde een beetje tijdens haar orgasme, maar daarna voelde ze hoe zijn duim weer verder bewoog op haar clitoris, sneller en steviger dan eerst. Ze was teleurgesteld toen ze voelde hoe zijn andere hand haar gevoelige tepels verliet, maar toen voelde ze opeens een extra vinger op haar spleetje, die zich zachtjes tussen haar lipjes duwde, en daar de gehele lengte van haar kutje streelde.
En toen voelde ze hoe hij een vinger naar binnen duwde. Ze kreunde van plezier toen ze voelde hoe haar tunnel werd gevuld, terwijl tegelijk haar clitje nog steeds heerlijk werd gemasseerd. Ze wou dat hij sneller zou gaan, maar hij nam de tijd, duwde heel langzaam, heel voorzichtig. Opeens begreep ze dat hij dacht dat ze nog maagd was. Dat hij niet per ongeluk haar vliesje wilde scheuren.

“Ooh, dit voelt zo lekker, meneer Gerard,” kirde Lexi, “veel, veel beter dan de haarborstel die ik daar zelf vaak in doe. Wil je nog wat dieper gaan?”
Gerard had verder geen aanmoediging meer nodig. Nu hij wist dat ze haar maagdenvlies zelf al had gebroken, nam hij maar al te graag haar uitnodiging aan om zijn vinger helemaal naar binnen te duwen. Hij zag dat Lexi weer verstrakte, hoorde haar ademhaling versnellen, dan stoppen, en dan weer op gang komen, en hij voelde een warme golf langs zijn vinger stromen terwijl haar volgende orgasme door haar jonge lijfje rimpelde.

Deze keer vertraagde hij niet. Zelfs terwijl ze klaarkwam ging hij gewoon door met haar clitje te strelen, en met zijn vinger in en uit haar onrijpe strakke tunnel te pompen.
Hij genoot ervan met hoeveel kracht haar vagina zijn vinger probeerde fijn te knijpen. De geur van haar zweet en haar kutsap bedwelmde hem. Vergeten was zijn voornemen. Hij moest haar proeven. Hij moest wel.
En dus haalde hij zijn duim van haar clit, en zette er snel zijn mond voor in de plaats. Hij kuste en zoog, stak toen zijn tong uit, en liet het puntje rondjes draaien om haar gevoeligste plekje. Zijn vinger ging nog steeds in en uit haar strakke tunneltje, en zijn andere hand had haar tepels weer gevonden.

Snel, erg snel, kwam ze opnieuw klaar. Maar Gerard bleef doorgaan. Hij likte haar sapjes op, genoot van de zoete smaak. Hij vingerde haar kutje. Hij stimuleerde haar clitje met zijn tong, haar tepels met zijn vingers, en zij bleef maar klaarkomen en klaarkomen. Tegen de tijd dat het ene orgasme voorbij was, was de volgende al in aantocht.
Gerard probeerde niet eens te tellen hoe vaak ze klaarkwam. Probeerde niet te bepalen waar het ene orgasme eindigde en de volgende begon. Zijn hele wereld was op dit moment teruggebracht tot slechts één enkel doel: dit meisje verwennen, haar orgasme na orgasme na overdonderend orgasme te geven.

Lexi had haar pogingen om zichzelf onder controle te houden allang opgegeven, Ze lag daar maar, liet Gerard alles doen wat hij maar wilde, terwijl het ene zalige orgasme na het andere haar overspoelde. Ze had al heel wat ervaring, veel meer dan normaal voor een tienjarige. Maar dit? Dit was nieuw voor haar.
Uiteindelijk was ze op. Ze wilde meer. Oh, zeker. Ze wilde dat dit altijd door zou gaan. Maar het was te veel. Ze moest het stoppen. Ze moest wel.
En dus duwde ze met tegenzin Gerard’s hoofd weg. Hij begreep de hint. Hij haalde zijn handen en mond van haar lenige lijfje af. Toen bekeek hij haar gezicht, glimlachte, en kuste haar toen teder op haar mond.

Gerard wachtte tot haar ademhaling weer tot rust kwam.
“En?” vroege hij, “Was het beter dan als je het zelf doet?”
Lexi knikte alleen maar, en zuchtte. Maar toen gaf ze antwoord:
“Ja. Oh, ja. Toen je me daar aanraakte, … oh, en daarna, toen je het met je mond deed, dat was zelfs … oh god, ik hoef er maar aan te denken en ik begin alweer te vloeien.”
Ze merkte haar fout te laat op. Ze was geacht dat soort woorden niet te kennen. Maar Gerard’s handen en mond hadden haar zo enorm lekker laten klaarkomen dat ze niet genoeg meer op haar hoede was geweest.
Ze keek naar hem, maar het leek hem niet op te vallen. In gedachten wees Lexi zichzelf terecht. Ze had zich beter moeten beheersen
Maar het was gewoon té lekker geweest. Haar orgasmes waren te sterk geweest.

Ze keek naar zijn paal. Hij schokte, hij druppelde voorvocht, en het zag eruit als … Ze kon gewoon niet wachten om hem te proeven, in haar mond te voelen, diep in haar keel. En hem daarna bespringen, die zalige staaf diep in haar jonge kutje voelen.
Ze moest sterk zijn.

Ze wees naar Gerard’s kruis.
“Zo te zien ben je alweer klaar voor de volgende ronde, meneer Gerard. Wil je dat ik er weer mee speel? Of …” ze sloot verlegen haar ogen en aarzelde even, “… of zou je het misschien fijn vinden als ik het met mijn mond probeer? Zoals jij bij mij deed? Zou dat voor jou ook fijn zijn?”
Ze zag dat Gerard’s pik schokte en trilde bij dat vooruitzicht. En toen keek ze op, naar waar een klok aan de muur hing.
“Oh, jeetje, al zo laat? Papa en mama komen al bijna thuis. Zullen we dat dan volgende week proberen?”

Annabel kwam door de verborgen deur zodra Gerard Bruinsma de flat uit was.
“Dat ging heel goed Lexi. Behalve … aan het eind, waarom stuurde je hem weg? Hij zou álles voor je hebben gedaan!”
Meneer de Zwarte had tijdens de laatste meeting aangedrongen op succes. De flat, de altijd aanwezige extra beveiliging … de kosten liepen op, hij wilde afsluiten. Annabel was niet blij met dit uitstel.

Maar Lexi giechelde alleen maar.
“Weet ik. Maar stel je voor hoeveel beter het zal zijn als hij er nog een hele week op moet wachten, Annabel. Geloof mij. De afgelopen weken heb ik op jou vertrouwd, nu moet jij mij vertrouwen. Je gaat volgende week echt veel fantastische foto’s krijgen.”
In gedachten hernieuwde Annabel haar eed om dit meisje een contract aan te bieden zodra ze achttien werd. Als ze nu al zo goed was in het manipuleren van een doelwit, hoeveel beter zou ze tegen die tijd dan wel niet zijn?
“Nog acht jaar,” dacht ze, “acht veel te lange jaren.”