Kittenclub

© 2020 – 2021, door P.D. Vile

Korte inhoud: Dylan wordt gevraagd om een avondje op te passen bij de dochter van de buren en haar vriendin. Maar dan komt hij erachter dat hun kittenclub méér is dan alleen maar kletsen over katjes.
Ik heb dit verhaal in 2020 in het Engels geschreven, als inzending voor een wedstrijd met verplicht thema "secret society" (geheim genootschap / geheime samenlevening). De originele versie is onder de naam Kitten Club op deze site te vinden. Voor wie liever in het Nederlands leest is hier mijn vertaling, uit 2021.

1. Dylan ontmoet de meiden

Dylan de Vries had zich net met zijn favoriete game achter de laptop geïnstalleerd toen de bel ging. Vreemd. Hij verwachtte geen bezoek. Hij had niks besteld. Wie kon het zijn?
“Bij God,” mompelde hij bij zichzelf terwijl hij opstond en naar de deur liep, “ik zweer, als het weer die Jehova's zijn, dan ...”

Maar toen hij de deur opende zag hij zijn buren. Een vriendelijk stel. De man heette Hercule, wist Dylan; geboren in Frankrijk, maar naar Nederland verhuisd om te trouwen met zijn vrouw, Rita. Beide stonden nu op de stoep bij Dylan, een warme, vriendelijke glimlach op hun gezichten.

“Hallo, Hercule! Hoi, Rita! Alles goed?”
“Zeker, Dylan. En excuses voor de onverwachte storing, maar we hebben een klein probleempje en we hoopten dat jij misschien zou kunnen helpen?”
“Tja, dat hangt ervan af. Wat is het probleem?”
“Wij hebben vanavond een diner. Super belangrijk voor mijn baan. En nu belt net tien minuten geleden onze vaste oppas af. We hebben nog een paar anderen gebeld, maar niemand kan op zo korte termijn komen. Dus daarom wilden we vragen, ...”

Na Dylans verhuizing, een jaar geleden, was hij even langs de buren gelopen om kennis te maken. Hij wist dus dat ze één kind hadden, een dochter. Loes. Ze was toen een jaar of tien, meende hij zich te herinneren. Intussen dus elf.
“Dus jullie willen dat Loes bij mij komt? Ik help jullie graag, maar ik heb hier in huis echt niks om een kind bezig te houden.”
“Eigenlijk wilden we vragen of jij vanavond in ons huis kan zijn. Loes zit 's avonds altijd op haar kamer, huiswerk te maken of te skypen met haar vriendinnen, dus je hebt er geen omkijken naar. Maar het is voor ons fijn te weten dat er iemand in huis is. Je weet wel, voor het geval dat. Ik snap dat ik best veel vraag, maar ...”
Opnieuw viel Dylan Hercule in de rede.
“Hercule, Rita, dat is echt geen probleem. Ik was sowieso van plan de rest van de dag lekker te relaxen, of ik dat op mijn bank doe of die van jullie maakt me echt niet uit. Ik ruim hier even het een en ander op en dan zien jullie me zo verschijnen.”

Hij wilde de deur al sluiten, maar nu onderbrak Rita hem.
“Nog één ding, Dylan. Ze had een afspraak met een vriendinnetje. Onze vaste oppas vind dat altijd fijn, omdat zij dan gewoon TV kan kijken terwijl de meiden zichzelf bezig houden. Maar als jij het vervelend vindt om opeens voor twee kinderen verantwoordelijk te zijn, dan brengen we haar nog wel even thuis.”
“Hoeft niet, Rita. Ik snap jullie oppas. Als Loes alleen is gaat ze zich misschien vervelen en dan moet ik opeens bedenken wat ze kan doen. Laat haar maar lekker met die vriendin op haar kamer zitten, dan is ze gewoon de hele avond bezig en heeft ze waarschijnlijk niet eens in de gaten dat ik er ben!”
“Je hebt werkelijk geen idee hoeveel dit voor ons betekent, Dylan. Als ik ooit iets terug kan doen?”
“Ne rien,” antwoordde Dylan in zijn beste Frans, “het is voor mij een kleine moeite. Ik zou wel een hele slechte buur zijn als ik jullie niet zou helpen!”

Enkele minuten later stond Dylan bij zijn buren op de stoep, met in zijn rugzak alles wat hij nodig had voor een avondje ontspannen: zijn laptop, zijn e-reader, zijn telefoon, en zijn universele laadkabel.
Rita deed de deur voor hem open.
“Ah, daar ben je. Ik zal de meiden even roepen, dan kunnen jullie kennismaken.”
Ze draaide haar hoofd richting de trap.
“Loes! Birgit!”

Boven ging een deur open en toen kwamen twee meisjes de trap af rennen. Dylan herkende Loes van hun kennismaking vorig jaar. Nog steeds dezelfde natuurlijke schoonheid: lange blonde haren, sprankelend blauwe ogen, en een perfect gladde licht gebruinde huid. Dylan zag dat haar benen zich begonnen te ontwikkelen; bij hun vorige ontmoeting waren ze nog wat mager en sprietig, maar intussen namen ze al meer vorm aan. Loes droeg een witte korte broek die genoeg van haar benen onbedekt liet dat Dylan nu al zag dat die benen over een paar jaar veel mannelijke aandacht zouden krijgen.
Ook haar bovenlijf leek in ontwikkeling. Loes' gele topje zat strak genoeg dat de contouren van haar beginnende rechterborstje duidelijk te zien was. Aan de linkerkant was haar knopje niet te zien, omdat er een button voor zat. Een zo te zien met de hand getekende kat, en daarover heen in fel geel en rood de letters K en C.

Het andere meisje, dat dus blijkbaar Birgit heette, moest haar vriendin wel zijn. De melkchocoladekleur van haar huid verraadde een gemengde afkomst. Haar gezicht, ronder dan dat van Loes, had een grote stompe neus, twee diepbruine ogen, weelderige lippen en felroze geverfd krullend haar. Ze droeg een wijd vallend T-shirt met een prinsessen-opdruk, met daarop eenzelfde button gespeld als haar vriendin. Daaronder droeg ze een zwarte rok, tot niet onder de knieën. De onder haar rok zichtbare kuiten waren goed gespierd; Birgit was duidelijk actief in één of andere sportclub.

“Loes, dit is Dylan, onze buurman. Je hebt hem vorig jaar ontmoet toen hij hier kwam wonen, weet je nog?”
Loes reageerde met een nauwelijks hoorbare zucht en een overdreven rol van haar ogen.
“Ja, mam! Natuurlijk weet ik het nog. Ik ben geen zes meer!”
“Dylan,” vervolgde Rita, zonder merkbaar te reageren op het gedrag van haar dochter, “dit is Loes. Ze ziet er zo'n beetje hetzelfde uit als vorig jaar, maar zoals je merkt, is het duiveltje genaamd puberteit in haar ontwaakt. Ik hoop niet dat je nu van gedachten verandert?”
Dylan glimlachte en schudde zijn hoofd.
“Geen zorgen, Rita. Ik zei dat ik ze in de gaten zal houden, en ik kom mijn beloftes altijd na!”
“Maahhhaaammmm!! Ik héb toch al gezegd dat we geen babysitter nodig hebben!”
“Natuurlijk niet, lieverd. Je bent geen baby. En Dylan is geen babysitter. Birgit en jij kunnen gewoon in je kamer blijven en samen spelen. Dylan blijft hier beneden, en als er niks raars gebeurd zal hij jullie helemaal niet lastig vallen. Jij vindt het misschien niet nodig, maar het is voor papa en mij prettig te weten dat er iemand is, oké?”
“Oké dan,” zei Loes terwijl ze berustend haar schouders ophaalde.
Daarna knikte ze beleefd naar Dylan: “Goede avond, mijnheer de Vries.”
“Hallo, mejuffrouw Travere,” antwoordde Dylan glimlachend, “want dat is hoe ik jou ga noemen als je niet heel gauw stopt met die onzin en me gewoon Dylan noemt, zoals ik je vorig jaar al vroeg.”

Dylan richtte zijn aandacht op het andere meisje.
“Jij moet Birgit zijn, als ik het goed gehoord heb. Ik ben dus Dylan. Fijn je te ontmoeten. Zoals je hebt gehoord zit ik dus vanavond hier beneden, tenzij jullie me nodig hebben. Maar ik weet zeker dat jullie je wel zullen redden!”
Hij stak zijn hand uit en wachtte af. Na een korte aarzeling pakte Birgit zijn hand aan.
“Fijn u te ontmoeten meneer … ik bedoel Dylan. Bedankt dat je er bent. Als Loes' ouders niemand hadden gevonden, hadden ze haar meegenomen naar het diner en mij naar huis gebracht. Dus je doet ons echt een plezier.”
Dylan glimlachte terug.
“Nou, ik zit straks gewoon op de bank naar voetbal te kijken en drink Hercule's bier. Terwijl ik anders op mijn eigen bank voetbal zou kijken met mijn eigen bier. Hercule's bier kost mij niets, dus ik doe ook mezelf een plezier.”
Birgit lachte een ongemakkelijke meisjesachtige lach, die ze haastig onderdrukte toen Loes haar een vuile blik toewierp, als herinnerring dat ze nu te oud waren om te lachen om grappen van volwassenen.

Op dat moment kwam Hercule binnen.
“Ben je er klaar voor, schat? We moeten echt weg. Oh, hoi Dylan! Nogmaals bedankt!”
En zonder op antwoord te wachten liep hij naar buiten. Hij liet de voordeur wijd open, een duidelijke hint voor zijn vrouw.
Rita bukte zich snel om Loes nog een kus te geven.
“Oké, Loes. Wees lief, maak geen scène, en doe wat Dylan zegt, oké? Bedankt! Ga nu maar met Birgit naar je kamer gaan voor die … wat is het ook weer, kattenclub of zo?”
“Maahhaam, hoe vaak moet ik het nog zeggen. Het is Kittenclub. Niet katten…”
Maar Rita had de deur al achter zich dicht getrokken.

2. Binnen zonder kloppen

Dylan draaide zich om en wilde de meiden vragen wat hun “kittenclub” precies was. Gewoon om het ijs te breken. Maar het was al te laat, de meiden waren alweer boven aan de trap. Heel even zag hij een glimp van Birgits roze ondergoed onder haar rok, en toen waren de meiden niet meer te zien.
En daarna hoorde hij een deur dichtvallen.

Hij bleef nog even staan luisteren naar de geluiden van boven. Door de dichte deur hoorde hij gedempt gegiechel en geklets. Blijkbaar waren de meiden alweer druk met hun normale bezigheden en maakten ze zich niet meer druk over wie er wel of niet beneden was.
Dylan glimlachte, liep naar de keuken om een koud biertje te pakken en plofte toen in Hercule's makkelijke stoel. Net op tijd voor het voetbal.

Dylan wist dat de meiden oud genoeg waren om naar hem toe te komen als ze iets nodig hadden, dus genoot hij gewoon van de wedstrijd en zijn bier. Tijdens de rust, op weg naar de wc, bleef hij even onder aan de trap staan luisteren. Stilte. Toen wat gegiechel, en nog een nog iets hogere giechel als reactie, en dan weer stilte. Goed, concludeerde hij, alles is in orde.
Hij ledigde zijn blaas, pakte een vers biertje en ging weer naar de kamer. De tweede helft stond op het punt te beginnen, dus hij ging er lekker voor zitten.

Tegen het einde van de wedstrijd sloeg Dylans stemming om. Zijn team was al sinds het begin van de eerste helft op voorsprong en had die de hele wedstrijd weten te verdedigen. Totdat, tien minuten voor tijd, de scheids een totaal onterechte rode kaart uitdeelde en ook nog eens een strafschop gaf. De penalty bracht het andere team gelijk, en met een man meer wisten ze in blessuretijd alsnog het winnende doelpunt in te schieten.
Dylan zette de TV uit en zat stil op de bank, broedend naar het zwarte scherm te staren. Tot hij uiteindelijk bedacht dat er maar één goede reactie was op dit onrecht: nog een derde flesje uit Hercule's goed gevulde koelkast.

Nadat Dylan zijn blaas weer had geleegd liep hij opnieuw van de wc naar de keuken. En net op dat moment hoorde hij een onverwacht geluid van boven. Een geluid waardoor hij de hele wedstrijd in één keer vergat. Hij hoorde de meiden, maar wat hij hoorde was geen praten, en ook geen giechelen. Wat hij hoorde klonk alsof iemand kreunde. Had één van de meisjes pijn? Was er iets gebeurd? Verdomme, hadden ze hem misschien al geroepen, en hij had het niet gehoord omdat hij de tv te hard had staan? Of … of hoorde hij het gewoon verkeerd en was er niks aan de hand?
Maar toen hoorde hij het weer, en nu was hij er echt zeker van dat minstens één van de meiden luidkeels kermde.

Overmand door bezorgdheid, en een vleugje schuldbesef omdat hij niet al eerder was gaan kijken, rende hij de trap op, sneller dan hij voor mogelijk had gehouden. Hij vloog door de gang, tot aan een roze geverfde deur met daarop een grote letter L in witte glitterverf. Dat moest de kamer van Loes zijn.
Zonder aarzelen rukte hij de deur open, stapte naar binnen … en verstijfde. Wat hij zag, waren geen kinderen die pijn hadden. Wat hij zag was zó onverwacht, zó ver buiten het normale, dat hij het alleen maar stil kon staan kijken, zonder zelfs maar te kunnen verwerken wat hij zag.

Loes lag op haar rug op een kleed. Naakt. Haar voeten naar de deur gericht, haar hoofd van hem af gekeerd. Ze had haar ogen gesloten, en haar gezicht verkrampte in een emotie die duidelijk intens was, en even duidelijk allesbehalve pijn. Haar rug was gekromd, waardoor ze haar borst omhoog duwde, waardoor duidelijk haar twee kleine, druifgrote borstknopjes zichtbaar waren, bekroond door hard overeind staande tepeltjes.
Ze had haar benen gespreid, obsceen wijd open. En de enige reden waarom Dylan niet werd getrakteerd op een direct uitzicht op haar minderjarige kutje was dat het er een hoofd voor zat.
Birgits hoofd.

Birgit zat op haar knieën, tussen Loes' benen. Ze had haar hoofd voorover gebogen en hoewel Dylan het niet kon zien was het duidelijk dat ze haar lippen vol op het poesje van haar jonge vriendin had. En ook zij was helemaal bloot. Terwijl Dylan daar stond kon hij niet anders dan de prachtige vorm van haar billen bewonderen. Maar ook het gerimpelde gaatje van haar anus ertussen, en daaronder haar minderjarige spleetje, glinsterend van het vocht. Birgit wreef met één van haar vingers over haar clitoris, waardoor Dylan deze niet kon zien.

De tijd leek te bevriezen. Dylan kon later absoluut niet zeggen hoeveel tijd er werkelijk verstreek. Waarschijnlijk minder dan een seconde, maar het voelde als minuten. Het beeld van die twee onschuldige jonge meisjes, midden in een stomende, minderjarige lesbische seksscène, stond voor altijd in zijn geheugen gegrift. Hij wist dat hij de aanblik van Birgits jonge kontje nooit zou kunnen vergeten. Noch dat van Loes' groeiende knopjes, die meebewogen met haar lichaam dat beefde en trilde van plezier. En ook niet van de glanzende druppel kleine-meisjes-sap die langzaam langs Birgits gladde dij naar beneden liep.

En toen kromde Loes haar rug nog verder. Haar ogen waren nog steeds dicht, ze had duidelijk geen idee van de onverwachte gast in haar kamer. Een luide kreun ontsnapte haar mond.
En net op dat moment keek Birgit op, gealarmeerd door het geluid achter haar. Ze draaide haar hoofd om en sloeg toen met een luide “SHIT!” haar beide handen voor haar mond.

Dylan ontwaakte uit zijn verstijving. Hij stapte snel naar achteren en sloeg de deur dicht, maar niet nadat hij, doordat Birgit haar hoofd bewoog, toch nog even Loes' minderjarige kutje zag, druipend van haar sapjes en van Birgits speeksel. De aanblik van haar gladde haarloze vulva, haar enigszins wijkende schaamlipjes en het zo uitnodigende gaatje ertussen in voegde zich direct bij zijn verzameling levenslange herinneringen.

Dylan riep in paniek door de dichte deur: “Het spijt me, meiden! Sorry, ik had moeten kloppen. Ik … ik hoorde kreunen en ik dacht dat iemand pijn had. Ik wist niet dat jullie … Het spijt me!”
Het bleef een tijd stil. Toen hoorde hij Loes' stem, met angstige ondertoon: “Krijgen we nu straf, Dylan? Ga je dit aan papa en mama vertellen?”

Die vraag overviel Dylan. Hij was nog compleet in de war. Deels geschokt, deels opgewonden door de aanblik van de twee jonge, blote, vrijende meisjes. Deels beschaamd omdat hij de meiden had gestoord. En eigenlijk ook bang om te worden beschuldigd van … nou ja, iets, wat dan ook al wist hij niet precies wat. Wat als de meiden later rondbazuinen dat hij expres naar ze toe was geslopen? Dat hij had zitten gluren?
Hij had nog geen moment vanuit de kant van de meiden naar de situatie gekeken. Tot Loes die vraag stelde. Opeens realiseerde hij zich dat hij ze niet alleen had onderbroken in hun liefdesspel, dat hij ze niet alleen in verlegenheid had gebracht, maar dat ze ook bang waren. Bang dat hij hun relatie, die waarschijnlijk geheim was, aan hun ouders zou onthullen.

Sommige ouders, realiseerde Dylan zich, praten niet over seks met hun kinderen. Ze maken zich ervan af door te zeggen dat ze nog te jong zijn, dat het later wel komt. En sommige volwassenen hebben een probleem met homoseksualiteit. Goede kans dat deze meisjes bang zijn gestraft te worden. En misschien zelfs dat ze elkaar nooit meer mogen zien.
Dylan wist dat hij snel antwoord moest geven. Maar wat moest hij antwoorden? Moest hij Hercule en Rita vertellen wat hij had gezien, of kon hij hun geheim bewaren? Was dit gewoon een onschuldig experiment van jonge pre-pubers? Een diepe, misschien wat vroege kalverliefde? Of was dit toch een teken van misbruik van één van de meiden? Een teken waar iemand iets mee moest, om erger te voorkomen?
Hij moest antwoorden vinden. Of hij wilde of niet, hij was nu de verantwoordelijke volwassene. Het was nu zijn taak om erachter te komen of dit onschuldig was of niet.

“We moeten eerst praten,” zei Dylan door de dichte deur, “ik ga weer naar de woonkamer. Kleed jullie alsjeblieft aan en kom dan ook beneden. Ik heb vragen. Ik wil antwoorden voordat ik weet wat ik moet doen. Is dat oké?”
Dylan hoopte dat zijn stem zo oprecht klonk als hij het bedoelde. Hij meende echt wat hij zei. Hij wilde het juiste doen en had echt eerst meer informatie nodig.
Na een korte tijd waarin Dylan aannam dat de meisjes blikken uitwisselden, hoorde hij Birgit antwoorden: “Oké. We komen zo beneden.”

Terwijl Dylan de trap afliep zag hij in gedachten weer de scene van zonet voor zich. Birgits zo schattig uitziende blote kont, bijna uitnodigend naar hem toegedraaid terwijl ze fanatiek het gladde kutje van Loes aan het likken was. De schokkende bewegingen van Loes' lijfje, het trillen van haar kleine borstjes, zo kort voor haar orgasme.
Hij wilde de meiden niet op die manier voor zich zien. Maar de herinnering had zich in zijn brein geprent en wilde niet meer weggaan. Erger nog, Dylan merkte nu zelfs dat hij lichamelijk opgewonden begon te raken.
Dat derde biertje zou niet helpen. Dylan zette het flesje terug in de koelkast en schonk zichzelf in plaats daarvan een bijzonder ruim glas whisky in. Hij dronk het hele glas in één teug leeg, vulde het opnieuw, en nam het mee naar de kamer.

Kort daarna kwamen de meiden binnen. Ze droegen weer dezelfde kleren als eerst. Afgezien van hun verwarde haren was op geen enkele manier te zien dat ze zo kort geleden nog hevig hadden liggen seksen. Alhoewel Dylan, toen ze wat dichterbij kwamen, niet zeker wist of hij nog een vleugje seks rook, of zich dat alleen maar inbeeldde.

Het lukte hem nog steeds niet te vergeten wat hij had gezien. Loes' topje spande nog steeds net zo strak om de contouren van haar ontluikende knopjes, maar Dylans hersenen vervingen moeiteloos de gele stof door het kleurverschil van haar bikinilijn, de exacte vorm van haar heuveltjes, de diepere rode kleur van haar jonge tepelhofjes, en de puntjes van haar tepeltjes. Birgits benen waren niets veranderd, maar in Dylans hoofd zag hij de rest van de vorm, de gladde huid, haar stevige dijen, uitmondend in die twee zo perfect ronde billen met daartussen dat gaatje en daaronder haar spleetje, de glinstering van de vloeistof op haar meest intieme plekje.

Geërgerd schudde Dylan zijn hoofd in een poging om die ongewenste beelden van zich af te schudden. Hij dwong zichzelf te focussen op de gezichten van de meiden die tegenover hem op de bank gingen zitten. En wat hij zag was angst. Deze meiden, deze kleine meisjes, waren bang, erg bang. En ook al was Dylan geen vader, het zien van twee jonge meisjes die zo duidelijk bang waren wekte toch een soort ouderinstinct. Hij wilde opeens nog maar één ding, hun angst wegnemen, de wereld weer voor ze in orde maken. Maar hij moest ook verantwoordelijk zijn. En dus moest hij eerst vragen stellen.

“Oké, ontspan je,” begon Dylan in een poging de meiden op hun gemak te stellen, “relax meiden. Jullie zitten niet in de problemen. In elk geval nog niet, en waarschijnlijk helemaal niet. Maar dan moeten jullie wel mijn vragen beantwoorden. Volledig, en eerlijk. Ik beloof dat ik niet zal oordelen. Ik zal niet boos op jullie worden, althans niet als jullie eerlijk zijn. Misschien moet ik dit aan jullie ouders vertellen, maar ik hoop van niet. Alleen … als jullie liegen, dan zal ik het ze zeker vertellen. Als jullie niet alles vertellen, dan zal ik het ze vertellen. Maar als jullie eerlijk zijn, dan komt het waarschijnlijk wel goed.”
“Waarschijnlijk?” vroeg Birgit, die een opening zag om te onderhandelen, “kan je niet nu al beloven dat je ons geheim bewaart als wij echt eerlijk zijn?”
Dylan schudde zijn hoofd en trok een bedroefde blik.
“Het spijt me, maar nee, dat kan ik echt niet beloven. Als ik merk dat iemand in gevaar is, of dat iemand slechte dingen doet, dan moet ik het wel vertellen. Dan nog zal ik proberen het te vertellen op een manier die voor jullie het beste uitkomt, dat beloof ik wel. Ik zal niet meer vertellen dan wat nodig is. Maar ik kan niet nu al beloven sowieso niks te vertellen, als ik nog niet eens weet wat er precies aan de hand is.”
Birgit knikte. Haar gezicht toonde teleurstelling, maar ook begrip. Loes knikte ook.
“Oké, Dylan. Jij hebt vragen? Stel ze. Begin maar, en wij zullen eerlijk antwoorden. Toch, Birgit?”
“Zeker!”

Dylan haalde diep adem en nam een aandachtige slok whisky. Hij betrapte zichzelf erop dat hij naar Birgits T-shirt staarde en zich afvroeg of zich daaronder al iets aan het ontwikkelen was. Wat hun vorm en grootte zou zijn. Snel dwong hij zich weer op de gezichten van de meiden te focussen.
“Oké. Ik zal niet vragen wat jullie deden, dat was wel duidelijk. En allereerst wil ik zeggen dat ik er geen enkel probleem mee heb dat jullie lesbisch zijn. Daar is niks mis mee.”
Loes deed haar mond open om iets te zeggen, maar Dylan stak zijn hand op om haar te stoppen. Hij moest zijn gedachten afmaken voordat hij, alweer, de draad kwijtraakte.

“Maar wat me wel verbaast is jullie leeftijd. Ik weet heus wel dat kinderen op jullie leeftijd nieuwsgierig kunnen worden. Ik snap het als jullie wat experimenteren. Ook daar heb ik geen problemen mee.”
Hij overwoog even om zijn eigen speelse experimenten met een paar klasgenoten, nu alweer lang geleden, te noemen, maar besloot zich te blijven concentreren op het hier en nu.
“Maar wat ik zag, was niet alleen experimenteren. Dit was duidelijk niet jullie eerste keer, en ook niet de tweede of derde. Dit was geen experimenteren, jullie gingen er vol voor. En dát verbaast me voor kinderen van jullie leeftijd. Dat is wat mij zorgen baart. Dus mijn eerste vraag is: Hoe is dit begonnen? Wanneer en hoe zijn jullie begonnen met elkaar te vrijen?”

Er volgde een korte, ongemakkelijke stilte. Toen besefte Dylan dat hij nog steeds zijn hand gebiedend in de lucht had, dus liet hij hem zakken en knikte bemoedigend naar de meisjes. Ze wisselden een snelle blik, waarna Loes reageerde.
“Ten eerste, ik ben niet lesbisch. Denk ik. Misschien bi. Maar bovenal gewoon … geil, denk ik?”
Dylan deed zijn mond open, maar nu hief Loes haar hand op, met dezelfde gebiedende gebaar dat hij zelf eerder had gebruikt. En dus zweeg hij en luisterde terwijl zij begon te vertellen.

3. Loes' verhaal

Goed. Mijn verhaal begint iets meer dan een jaar geleden. Op mijn tiende verjaardag. Ik had een groot feest en toen ging iedereen naar huis, maar Birgit mocht blijven logeren. En papa en mama hadden spelletjes voor mijn feest bedacht, en één daarvan was doen durf of waarheid. Met gekke opdrachten, zoals blaffen als een hond of drinken uit de glazen van de andere meiden. En rare vragen over de jongens in onze klas, en wie we wel eens zouden willen kussen. Ja, duh! Alsof we daar eerlijk antwoord op zouden geven met papa en mama het erbij! Maar verder was dat toch best een leuk spelletje.
Dus toen Birgit en ik in bed lagen, speelden we nog even verder. Alleen wij twee, zodat we nu wel eerlijk konden antwoorden over jongens en zoenen en zo.

En dus vroeg ik Birgit op wie ze verliefd was, al wist ik dat eigenlijk al wel. Maar toen vroeg Birgit aan mij of ik met mezelf speelde, en ik snapte niet wat ze bedoelde. En dus legde ze het uit. En ze zei dat het leuk was en dat ik het ook eens moest proberen en dat ze het zelf de hele tijd deed. En dat ik, als ik haar niet geloofde, ik haar maar gewoon een doen moest geven om het te laten zien.

Dus dat deed ik. En toen tilde ze haar nachtjapon op en deed haar slipje uit. En ze liet zien hoe een meisje er daar beneden uitziet. Wat daar allemaal zit. En waar je kan wrijven voor een fijn gevoel. En toen deed ze het voor, en ze keek blij en zei dat het fijn was. En toen gaf ze daarna mij een durf om het ook te doen en ik wilde niet nee zeggen dus ik probeerde het. En Birgit keek hoe ik het deed. En vertelde hoe ik het nog beter kon laten voelen.

En vanaf toen was ik best wel verslaafd.

Loes zweeg even. Dylan moest vechten om niet in gedachten voor zicht te zien hoe dat eruit moest hebben gezien, die twee meiden in hun bedjes, die elkaar leerden masturberen. Ze hadden vast hun benen wijd open gespreid. Ze drukten met hun vingers tegen hun kleine knopjes. Misschien duwden ze zelfs hun vingertoppen een stukje naar binnen, in de stevige omhelzing van hun strakke, maagdelijke schaamlipjes.
Hij nam snel nog een slok en probeerde zijn fantasieën te verjagen door zich te concentreren op het hier en nu, op de gezichten van de schattige kleine meisjes. Op de vragen die hij nog steeds had.
“Oké. Dus je begon te masturberen … dat is het volwassen woord voor met jezelf spelen. Je begon met jezelf te spelen toen je tien werd. Geleerd van Birgit. Dat is … jong, denk ik, en ik heb straks ook zeker vragen voor Birgit. Maar eerst wil ik weten wat er daarna gebeurde. Want nu was je niet alleen met jezelf aan het spelen.”

Loes zuchtte.
“Klopt. Dus daarna …” ze aarzelde. Wachtte. Keek Birgit aan, duidelijk steun zoekend. Birgit leek ook te twijfelen.
“Het spijt me,” flapte Loes toen uit, “maar ik kan het niet vertellen. Het is geheim. Echt supergeheim.”

Dylan zuchtte. Het wilde deze bange meisjes niet dwingen hun geheimen prijs te geven. Maar hij moest wel. Hij moest echt zeker weten dat dit onschuldig was, dat er niemand gedwongen werd. Als beide kinderen dit zelf willen, dacht hij bij zichzelf, dan kon het hem niet schelen wat er letterlijk in de wet staat. De bedoeling van de wet was om kinderen te beschermen tegen gedwongen seks. Hij had intussen echt wel het gevoel dat hier geen sprake was van dwang. Maar hij voelde zich verantwoordelijk om er echt zéker van te zijn. Hij móest alle details weten.
“Sorry, Loes. De volledige waarheid, is wat ik vroeg. Ik beloof je, als iets geheim is dan hou ik het ook geheim, tenzij ik echt geen andere keuze heb dan het te vertellen. Als niemand iets verkeerds heeft gedaan, als niemand in gevaar is, dan bewaar ik je geheim. Erewoord. Maar je móet het me vertellen.”
Loes keek weer hulpzoekend opzij. Uiteindelijk gaf Birgit, aarzelend, een goedkeurend knikje. Dat was kennelijk alles wat Loes nodig had.

Oké dan. Zoals ik al zei, ik was verslaafd. Vanaf toen speelde ik echt iedere nacht met mezelf. En soms ook overdag. Birgit had me gewaarschuwd om het alleen te doen als ik alleen ben. Dus ik deed het als ik alleen was. Altijd als ik alleen was. Het voelde té goed om het niet te doen. En toen had ik later weer een logeerpartijtje bij Birgit, en dat was leuk, maar ik was de hele dag nooit alleen. En ook 's nachts niet, ik sliep bij haar op de kamer. Dus die avond in bed vroeg ik haar of ze het erg vond als ik met mezelf speelde, omdat ik het zo fijn vond en er al de hele dag zin had en echt niet meer kon wachten.

En toen zei Birgit dat ik wel met mezelf mocht spelen als alleen zij erbij was. Zij wist het toch al dus voor haar hoefde ik het niet geheim te houden. En ze zei dat het zelfs nog leuker zou zijn omdat zij het ook wilde doen. Dus we zouden het samen doen, tegelijk. En toen ging ik wrijven en ik zag dat Birgit naar me keek! En ze zei dat ik ook naar haar moest kijken! Dat was eerst echt raar. Maar toen, toen werd het zelfs nog beter! Het voelde super stout en super goed tegelijk. En ik zag dat zij ook dingen deed die ik zelf nog niet wist. Zoals dat ze het topje van haar vinger in haar gaatje stak, dus dat probeerde ik toen ook, en dat was zó fijn! Ik weet niet hoe lang we samen lagen te wrijven en te spelen, maar uiteindelijk werd ik te moe en viel ik in slaap.

En toen, de dag daarna, toen zei Birgit dat ze iets nóg beters wist. Ik geloofde haar niet. Maar ze zei dat ze het me alleen kon vertellen als ik zwoer het nooit te vertellen. En toen … toen speelde zij met mij. En dat voelde zo fijn. Ze heerlijk! Ze kuste me zelfs daar onder en ik had me nog nooit zo speciaal gevoeld als toen, toen Birgit me daar kuste en likte terwijl ze ook met haar vingers wreef. En ze speelde met haar andere hand met mijn tepeltjes. Het was zo fijn allemaal. Ik denk dat ik toen mijn eerste echte gasme had.

En toen vroeg Birgit of ik het ook voor haar wilden doen. En ik vond het best eng, maar het zou super flauw zijn het niet te proberen. Al durfde ik toen nog niet met mijn mond. Ik was vast nog helemaal niet goed, maar als ik naar Birgits hoofd keek zag ik steeds hoe blij ze keek. Ze glimlachte de hele tijd. En het was raar, maar ik vond het zelf ook fijn vond haar daar onder te voelen. Om haar te zien glimlachen en te horen kreunen als ik over haar knopje wreef, of een vinger in haar gaatje stak, zoals ze me had verteld.

En toen we allebei moe waren, vertelde Birgit me het échte geheim. Ze zei dat ze lid is van een supergeheime club. Een club van meisjes die allemaal dol zijn op dit soort ondeugende spelletjes, zoals wat wij deden. Seksspelletjes, noemde Birgit ze. Ik wist toen nog niet dat dit seks was. Ik kende het woord wel, maar wist alleen maar dat het iets is dat volwassenen doen als ze kinderen willen. Dus Birgit moest me alles uitleggen. Maar toen vroeg ze of ik ook bij de club wilde. En ik zei ja. En zo ben ik lid geworden van de Kittenclub.

“Kittenclub?” onderbrak Dylan haar, “ik dacht … nou, ja, eerst dacht ik dat het echt was. Toen dacht ik dat het gewoon een flauw excuus was dat jullie hadden bedacht om ongestoord samen te kunnen zijn. En nu … nu snap ik het echt niet meer!”
“Het is eigenlijk 'Jonge Poesjes Club',” legde Birgit uit, “maar die naam gebruiken we nooit als er andere mensen bij zijn. Dat zou te duidelijk zijn.”
“Dus … jonge poesjes … kittens … aha! Oké, ja, ik begrijp het. En die club is …”
“Een club voor meiden zoals ik. En zoals Loes. Meiden die van seks houden, maar iedereen denkt dat we er nog te jong voor zijn. Meiden die zo gek zijn op seks spelletjes det we daarom maar een geheime club hebben opgericht. Zodat we samen kunnen komen, en dan samen lekker seks kunnen hebben.”
“En jij was al lid? En je hebt Loes lid gemaakt zodat jullie twee samen kunnen seksen?”
“Niet alleen wij samen. Zodat ze kan seksen met álle andere clubleden. Ik merkte dat Loes net zo gek is op seks als ik. Ik wist dat zij seks met meer mensen zou willen. Net als ik. Net als andere Kittencluppers.”
“Oké. Loes heeft het dus zeg maar van jou geleerd. Maar hoe zit het dan met jou, Birgit? Hoe is het bij jou begonnen?”
“Wacht, laat Loes eerst haar verhaal helemaal afmaken. Dan vertel ik daarna het mijne. Oké?”

Nou, mijn verhaal is eigenlijk al bijna klaar. Jij vertelde over de club, en je gaf me de button die om te dragen zodat andere Kittencluppers kunnen zien dat ik ook lid ben. En daarna heb ik pas écht ontdekt hoe fijn seks is. Ik heb geleerd andere meiden te likken. Ik weet dat het heerlijk voelt om gelikt te worden, maar ook om te likken. Ik heb triootjes geprobeerd, een paar keer met meer. Eén keer met wel tien meiden tegelijk! En ik porno ontdekt en kijk daar nu veel naar. Ik droom en fantaseer ervan om het ook met jongens te doen, maar dat is jammer genoeg nog nooit echt gebeurd.

Daarom zei ik dus dat ik denk dat ik niet lesbisch ben. Ik droom altijd over jongens. Ik wil een piemel aanraken, in mijn hand voelen. Ik wil weten hoe dat voelt. Ik wil hem zelfs in mijn mond nemen, zoals in de porno die ik kijk. En … en ik wil ook dat een jongen hem in mijn kutje stopt. Ik wil weten hoe dat voelt, want ik denk dat ik er dol op zal zijn. Ik weet dat dit niet normaal is voor meisjes van mijn leeftijd. Maar voor mij is het wél normaal. Al ben ik maar elf, ik ben gek op seks met andere meiden, en super benieuwd om seks met jongens te proberen.

Maar nu … jij hebt ons betrapt, Dylan. En ik snap dat je verbaasd bent, en geschrokken. Maar echt, wij doen dit de hele tijd, gewoon omdat we het willen. Niemand wordt gedwongen. We doen niks tegen onze zin, we hebben gewoon plezier. Dan kan toch niet slecht zijn?
Dus, alsjeblieft, wil je het alsjeblieft, alsjeblieft, alsjeblieft niet aan papa en mama zeggen? Zij zouden het nooit begrijpen. Ik zou voor de rest van mijn leven huisarrest krijgen. En ik zou nooit meer met Birgit mogen spelen. Ze is mijn beste vriendin, haar niet meer zien zou ik zelfs nog erger vinden dan nooit meer seks!

4. Birgits verhaal

Loes en Birgit omhelsden elkaar en Dylan voelde een brok in zijn keel toen hij eerst in Loes' ogen tranen zag opwellen, en daarna ook in die van Birgit. Hij stond snel op om twee glazen water voor de meisjes te halen, en maakte van de gelegenheid gebruik om zijn eigen whisky nog eens bij te vullen. De meiden namen de glazen dankbaar aan.
Maar toen schraapte Birgit haar keel en begon te praten. Eerst zachtjes en onzeker, maar terwijl ze sprak, groeide haar zelfvertrouwen en werd haar stem steeds sterker en zelfverzekerder.

Oké. Mijn beurt.
Dus ja. Zoals Loes al zei, ik zat al in de Kittenclub toen zij tien werd en merkte dat zij ook bij de club past.
Het begon voor mij al toen ik negen was. Met mijn broer, Willem. Hij was toen veertien. Toen we klein waren gingen we vaak samen in bad, maar sinds een paar jaar wilde hij dat niet meer. En hij zei nooit waarom. En hij deed ook altijd zijn deur dicht als hij zich omkleedde. Dat deden we eerder ook niet toen we nog klein waren, maar toen dus wel. Dat maakte me nieuwsgierig. Hij verborg iets, en ik wilde weten wat. Ik weet nog dat ik dacht dat hij misschien een rare plek op zijn huid had, of een wrat, of zo. Wist ik veel!

En toen, op een dag, had hij na het douchen de deur van zijn kamer niet helemaal dicht gedaan. En ik merkte dat. Dus ik sloop de gang in en gluurde naar binnen. Ik zag dat hij nu wat haren had op de plek waar zijn piemel groeit, die waren er eerder niet. En het viel me op dat zijn piemel best veel groter was dan toen we nog samen in bad gingen. Maar verder zag ik niks bijzonders. En toen, net toen ik weer terug wou gaan naar mijn eigen kamer, pakte hij zijn piemel in zijn hand en zwaaide hem wat heen en weer … en toen zag ik zijn piemel groeien! Hij werd groter, veel groter, en hij stond overeind in plaats van naar beneden te hangen zoals eerst.

Toen ging Willem op zijn bed zitten. Ik kon alleen zijn zijkant zien, niet heel goed, maar ik kon nog net wel zijn piemel zien. En toen wreef hij met zijn hand op en neer langs zijn piemel. Ik had geen idee wat hij deed, ik wist toen nog niks. Maar het zag er bijzonder uit, dus ik bleef daar staan, bleef gluren. Toen zag ik dat hij een blaadje in zijn andere hand had waar hij in keek, en ik hoorde hem een beetje hijgen en kreunen. Zijn hand ging steeds sneller. En toen stopte hij opeens, en ik zag iets uit zijn piemel komen. Alsof hij plaste. En toen schoof hij dat blaadje snel onder zijn matras en kleedde zich aan, en ik ging vlug naar mijn eigen kamer voordat hij me kon betrappen. Ik snapte niet wat ik had gezien. Ik probeerde het te begrijpen, maar ik had geen idee.

De dag daarna ging Willem naar een vriend om te gamen. Ik dacht nog steeds na over wat ik had gezien. En ik dacht dat ik het misschien beter zou snappen als ik in dat blaadje van hem keek, dus ik sloop stiekem zijn kamer binnen en haalde het blaadje onder zijn matras vandaan, waar hij het had verstopt.

Je had vast al door dat het een seksblaadje was. Maar voor mij was dat helemaal nieuw! Ik keek ernaar en ik zag al die foto's van mannen en vrouwen, allemaal bloot. Ik zag de mannen met hun piemels helemaal stijf, net als Willem had gehad. Ik zag vrouwen die piemels aanraken zoals hij bij zichzelf had gedaan. Ik zag vrouwen met een piemel in hun mond! En ik zag mannen aan het plassertje van vrouwen zitten, en ze likken. En ik zag … nou ja, alles. Je weet wel. Neuken.

Birgit zweeg even, alsof ze straf verwachtte omdat ze een vies woord gebruikte. Maar Dylan kon alleen maar luisteren. Opnieuw moest hij zich verzetten om niet het beeld voor zich te zien van een 9-jarige Birgit die in een pornoblaadje bladerde.

Ik begreep niet wat ik zag, maar ik voelde een rare kriebel in mijn buik. Ik vond het spannend en opwindend! Ik keek naar de foto's en herinnerde me hoe Willem over zijn piemel wreef en daarvan leek te genieten. En ik zag hoe vrouwen op de foto's aan piemels zaten, en ze leken dat net zo fijn te vinden als de mannen. En ik zag dat de mannen ook aan de vrouwen zaten en over hun vagina wreven. En dat de vrouwen dan blij keken.

En toen dacht ik, als Willem het fijn vindt om aan zijn piemel te zitten, en op de foto's zie ik mannen die dat ook fijn vinden, en ik zie op foto's dat vrouwen het fijn vinden als iemand hun voorbips – zo noemde ik dat toen nog – aanraakt … Ik dacht, misschien betekent dat dat ik het ook fijn vind om mijn eigen voorbips aan te raken?

Toen heb ik dat blaadje teug gelegd onder Willems matras en ging ik naar mijn eigen kamer. Ik wist niet waarom Willem dit geheim hield, maar ik wilde het voor de zekerheid ook maar geheim houden, dus ik deed de deur goed dicht. En toen ging op bed liggen, trok mijn kleren uit en voelde met mijn vingers aan mijn kutje. Ik weet nu dat ik toen van alles verkeerd deed. Maar toch voelde het fijn. Heel fijn. Zo fijn dat ik snapte waarom Willem het deed. Zo fijn dat ik het daarna bleef doen, als ik de kans kreeg.

Ik bleef ook elke keer bij Willem naar binnen gluren als hij de deur weer eens niet goed dicht deed, wat steeds vaker gebeurde. Ik dacht toen dat hij niet goed oplette. Nu denk ik soms dat hij had gemerkt dat ik keek en het expres deed. Misschien hoopte hij zelfs wel dat ik binnen zou komen. Wie weet wat er dan gebeurd zou zijn! Maar dat deed ik niet, ik keek alleen maar, en als ik hem met zijn piemel had zien spelen ging ik snel naar mijn kamer en speelde zelf met mijn kutje. En dan fantaseerde ik dat het Willems vingers waren. En dat ik intussen met zijn piemel speelde, zoals in zijn blaadje. En dan voelde het nog fijner om met mezelf te spelen.

We hebben nooit echt iets gedaan. Maar ik heb er vaak van gedroomd!

Ik net als Loes was ik verslaafd. Ik wilde altijd met mezelf spelen. Maar ik was niet voorzichtig genoeg. Nog geen maand later werd ik betrapt.
Het gebeurde op school, na gym. Wij hebben een grote doucheruimte bij de meidenkleedkamer. Ik neem aan dat de jongens er ook één hebben. Hoe dan ook, we waren aan het douchen en opeens viel me op hoe leuk alle andere meiden eruit zagen. Ik zag hun allemaal in hun blote spleetje, en opeens vroeg ik me af of zij ook met zichzelf speelden als ze alleen waren. En door die gedachte kreeg ik weer die kriebel in mijn buik, en wilde ik met mezelf spelen.

Maar ja. Willem deed het altijd met de deur dicht. Nou ja, bijna dicht. In elk geval, ik wist toen al dat dit iets geheims was. Dat ik niet zomaar tussen de meiden met mezelf kon spelen. Dus ik deed het niet, maar de kriebels bleven, en ik wilde het zó graag. Dus toen deed ik extra traag. Ik treuzelde net zo lang tot iedereen klaar was. De andere meiden lachten me uit omdat ik zo langzaam was, maar dat kon me niet schelen. Ik móest gewoon met mezelf spelen. En zodra ze weg waren begon ik. Ik deed mijn ogen dicht en ik dacht hoe het zou zijn als Willem me zou aanraken. Of zelfs een paar van de meiden uit mijn klas. Hou het zou zijn als zij met mij zouden spelen…
En toen hoorde ik opeens een stem: “Heb ik hier mijn … shit, Birgit, waar ben jíj mee bezig???”

Het was Emma, één van de meiden uit mijn klas. We waren geen vriendinnen of zo, maar ze was wel oké. Ze zit nu niet meer op school, overigens. Verhuisd.
Maar goed, Emma dus. Ze was iets kwijt en was terug gekomen om het te zoeken. En toen zag ze mij dus met mezelf spelen.
Zij was sneller weer rustig dan ik!
“Birgit, daar moet je mee oppassen! De meeste mensen snappen het niet als kinderen dat doen. Veel volwassenen zeggen dat het erg is en zullen je zelfs straffen.”

Dus ik vroeg haar om het niet verder te vertellen. Ze zei oké, en daarna zei ze dat ze het zelf ook deed. Heel vaak zelfs. En toen vroeg ze mij waar ik aan dacht als ik het deed. Ik durfde niet te vertellen van mijn broer, dus ik zei maar gewoon iets van “jongens en zo”. En zij vroeg “alleen jongens?” en toen wist ik niet meer wat ik moest zeggen dus ik zei dat ik zo net ook aan de meisjes had gedacht.

“Dus jij droomt er over hoe het voelt als iemand anders met je speelt? Niet alleen jongens, maar ook hoe het zou zijn om met andere meisjes te spelen? Luister, Birgit. Ik weet dat wij geen vriendinnen zijn. Maar je móet een keer bij mij komen spelen. Dan kan je het écht proberen. Met een ander meisje spelen. Want het is leuk om over te dromen, maar nog veel leuker om echt te doen. Beloof alleen wel dat je het echt aan niemand vertelt, zelfs niet aan je allerbeste vriendin. Je moet je erewoord geven!”

Dus ik heb het haar toen beloofd. Sorry, Loes. Ik weet dat wij altijd zeggen dat we geen geheimen hebben, maar dit was een erewoord geheim. En ik wilde écht graag weten wat Emma me kon leren.

Loes glimlachte.
“Is wel goed, Birgit. Ik denk dat ik dat ook zou hebben gedaan.”

Bedankt, Loes!
Goed. Emma en ik hadden dus een speelafspraak. En ze toen liet ze me alles zien, en leerde me alles wat ze wist. En dat was veel! Eerst speelde ze met mij, zoals ik het ook deed. Op mijn knopje, dat had ik zelf al ontdekt. Maar zij liet zien dat je ook je vinger er in kan stoppen. En toen ik dacht dat er niks fijners was, toen likte ze me, en ik dacht dat ik gek werd, zo fijn!

Daarna vroeg ze of ik het ook bij haar wou proberen. Ik was een beetje bang dat het vies zou zijn. Maar zij had het ook bij mij gedaan en dat voelde echt heel fijn en het zou niet eerlijk zijn om het dan niet terug te doen, dus toen probeerde ik het. En het was helemaal niet vies! En ik hoorde Emma kreunen en zeggen dat het fijn voelde en ik was trots op mezelf en ik vond haar likken bijna net zo fijn als gelikt worden. Bijna.

En toen, toen … toen pakte ze een dildo!!! Geen idee hoe ze eraan kwam, maar ze had er één, en daarmee liet ze me toen zien hoe seks met een jongen gaat. Dat hij zijn piemel in haar gaatje steekt, en toen liet ze mij ook echt kijken terwijl ze die dildo in zichzelf stopte. En ze vroeg of ik hem op en neer wilde bewegen terwijl ik haar weer likte.
Daarna vroeg ze of ik het ook wilde proberen. Maar ze waarschuwde me dat de eerste keer wel pijn doet, dus zei ik nee. En toen likte ze me nog een keer en toen moest ik weer naar huis.
Maar voordat ik weg ging vertelde ze me over Kittenclub en maakte ze me lid.

Ik had nooit gedacht dat Loes ook lid zou worden. Best wel raar, eigenlijk. Ik kende een paar andere meiden die lid waren, en met hun deed ik altijd seks dingen. Maar ik speelde ook vaak met Loes, zij is mijn bestie, maar bij haar dacht ik nooit aan seks. Ik had het alleen maar over seks met andere Kittencluppers. Meiden die ik kende van de club, of die de button droegen. En met Loes deed ik andere dingen. Gewone vriendinnen dingen.

Tot haar tiende verjaardag dus. Die avond, toen ze vroeg naar mijn verliefdheid, en me vertelde welke jongens zij leuk vond, toen bedacht ik opeens, als zij ook over jongens denkt, misschien is zij dan ook zo? Misschien denkt zij ook zó over jongens, net als ik? Misschien is zij ook gek op seks, misschien speelt zij ook altijd met zichzelf terwijl ze over jongens droomt? En omdat we toch met doen durf of waarheid bezig waren durfde ik het haar te vragen.

Ik was écht verrast toen ze zei dat ze niet eens wist wat het was om met jezelf te spelen. Maar toen dacht ik ook, ik moet het haar leren, het is té fijn is om het niet te weten. Of nou ja, in elk geval wilde ik haar aanbieden het haar te leren.
De rest van het verhaal ken je.

Dylans glas was alweer leeg. Zijn hoofd voelde een beetje wazig. Dat laatste glas was er duidelijk één te veel geweest. Het kostte hem moeite zich te concentreren op het hier en nu.
“Bedankt, Birgit. Ik geloof je. En ik geloof jou ook, Loes. Ik geloof dat jullie allebei eerlijk waren.”
Hij keek op en keek ze één voor één recht in hun ogen.
“Meiden, jullie zitten niet in de problemen. Het spijt me dat ik jullie heb gedwongen je geheim op te biechten. Maar ik móest zeker weten dat jullie geen van beiden gedwongen worden. Dat jullie elkaar niet dwingen, en dat niemand anders jullie dwingt. Of ooit heeft gedwongen. Als kinderen seksueel actief zijn, dan is dat vaak omdat slechte mensen slechte dingen met ze hebben gedaan, of zelfs nog steeds doen. Ik moest zeker weten dat dit bij jullie niet zo is.”
De meiden, straalden van opluchting toen ze hoorden dat ze niet in de problemen zaten. En ze knikten begrijpend over de rest van zijn uitleg. Ze waren misschien te jong om te begrijpen wat seksueel misbruik precies was, maar ze hadden vaak genoeg waarschuwingen gekregen over slechte mannen om in elk geval de zorgen van Dylan te snappen.

“En het spijt me ook dat ik zomaar naar binnen liep. Ik hoorde iemand kreunen. Ik dacht dat iemand pijn had. Ik was bezorgd. Maar dan nog, ik had nog steeds eerst moeten kloppen. Mijn fout, en het spijt me. Maar het is nu eenmaal gebeurd en daardoor heb ik jullie gezien. En toen moest ik jullie wel dwingen om eerlijk te zijn. Zodat ik jullie kon helpen als er wél iets aan de hand is. Maar gelukkig ik dat niet nodig. Ik weet nu dat jullie gewoon doen wat jullie leuk vinden, en al denken veel mensen dat jullie daar nog te jong voor zijn, als jullie het zelf willen is het wel oké. Denk ik. Dus ik vertel het aan niemand, jullie geheim is veilig bij mij. En het spijt me, echt. Echt waar.”

Dylan zweeg, geïrriteerd over zijn eigen geratel. Hij had duidelijk moeten stoppen met drinken na het vorige glas.

5. En nu?

De meiden waren nu zichtbaar meer ontspannen.
“Bedankt, Dylan,” zei Loes.
“Ja. Bedankt. En je hebt gelijk. We hebben gewoon lol samen. Alle Kittencluppers doen dit gewoon omdat we het leuk vinden. We dwingen helemaal niemand.”
“Mooi zo,” was alles wat Dylan wist te antwoorden. Stomme whisky.
Er volgde een ongemakkelijke stilte.

“En nu?” vroeg Loes na een tijdje.
Dylan haalde zijn schouders op.
“Ik weet het niet. Ik denk dat ik maar gewoon tv ga kijken of zo. Willen jullie iets zien?”
“Mogen we ook terug naar mijn kamer?”
“Ja, waarom niet.”
“En mogen we dan ook … euh … doorgaan? Met onze Kittenclub spelletjes?”

Dylan zuchtte een put-diepe zucht.
“Nee, dat mag niet,” wilde hij eigenlijk zeggen, “dat mag niet, want als ik weet dat jullie samen bezig zijn, met jullie mooie minderjarige lijfjes, zo geweldig, zo dichtbij, en tegelijk zo verboden en buiten bereik … als ik dat weet, dan wordt ik gek van geilheid, dan wil ik binnenstormen, en toekijken, en meedoen. Ik wil jullie kleine tietjes kussen. Ik wil al het meisjessap uit jullie onvolwassen kutjes likken tot jullie kronkelen en schreeuwen in een orgasme, tot jullie me smeken mijn harde leuter diep in jullie kutjes te rammen en jullie te neuken en helemaal vol te spuiten met mijn geile sperma.”

Maar dat kon hij niet zeggen. Hij kon en mocht deze meisjes niet laten merken hoe opgewonden ze hem maakten.
Maar hij kon het ook niet maken ze te verbieden af te maken waarmee ze begonnen waren. Zo dicht bij een orgasme onderbroken worden en het dan niet afmaken? Dat was gewoon wreed. Maar hij moest wel een manier vinden om zich te beheersen. Zeker na al die alcohol kon hij echt niet voorspellen wat hij zou doen als hij nog geiler werd dan hij al was.
Hij wist maar één oplossing.

En dus zei hij: “Ja, dat mag. Jullie mogen verder spelen met jullie 'kittens'. Maar dan moet je me wel eerst laten zien waar hier de badkamer is.”
“Nou, er is een WC hier beneden in de gang. Dat wist je toch al?”
Loes' gezicht was één groot vraagteken. Ze had duidelijk geen idee waarom Dylan naar de badkamer wilde.
“Te klein,” gromde Dylan, “ik heb echt de badkamer nodig.”
Loes keek alleen maar verbaasd, maar Birgit trok een aha-gezicht toen ze de puzzelstukjes met elkaar verbond.
“Hij wil niet plassen, Loes. Hij wil zich aftrekken. Hij is geil!”
“Wat? Werkelijk?”
Loes keek Dylan aan, ongeloof over haar hele gezicht geschreven.
“Ja. Ja, goddomme, ja! Ik ben inderdaad geil. Ik werd al geil toen ik jullie bezig zag. Ik werd nog veel geiler van het luisteren naar jullie verhalen. En als jullie straks naar je kamer gaan, en ik weet wat jullie daar doen, en ik zie in mijn gedachten weer voor me hoe dat er uitzag, dan wordt ik alleen maar nóg geiler. Dus ja, ik ben geil en ik moet me aftrekken, want anders, anders, …”

En toen klapte Dylan zijn mond dicht. Geschrokken van zijn eigen explosie. Geïrriteerd omdat hij te veel had gedronken. Bang voor de gevolgen. Had hij de meisjes laten schrikken? Zouden ze het begrijpen? Of zouden ze straks tegen Hercule en Rita zeggen dat Dylan een gevaarlijke pedo was, dat hij zat te geilen op onschuldige meisjes zoals zij?
Maar Loes knikte alleen maar in stil begrip. En Birgit glimlachte.
“Ja, dat is eigenlijk best logisch. Mijn ouders gaan soms naar hun slaapkamer gaan om 'iets te bespreken'. En dan hoor ik ze grommen en kreunen en hijgen. Ik word dan super geil omdat ik weet wat ze doen. En dan móet ik gewoon met mezelf spelen. Want als ik dat niet doe, dan weet ik niet wat ik doe. Dan loop ik misschien wel gewoon naar binnen om mee te doen met hun seksspel!”
“Kom maar mee, Dylan. Loop maar achter ons aan.” zei Loes.

Loes liep de trap op, op de voet gevolgd door Birgit. Dylan kwam als laatste. Omdat hij achter en onder de meisjes op de trap liep, kon hij de verleiding niet weerstaan om omhoog te kijken, en te genieten van Birgits schattige kleine billen, stevig omhuld door haar zwarte rokje, die zachtjes heen en weer deinden terwijl ze de trap opliep.
Birgit voelde zijn blik. Ze stopte en keek omlaag om Dylans blik te vangen.
“Mooi uitzicht?” vroeg ze spottend, terwijl ze met een overdreven sensuele beweging met haar heupen zwaaide.
Dylan voelde zijn gezicht knalrood worden. Hij wist dat ze hem betrapt had. Ontkennen had geen zin, dus hij besloot het maar gewoon toe te geven en te proberen de schade te beperken.
“Hé, ik weet dat jullie veel te jong voor me zijn. Maar jullie bloeien wel op tot twee zeer mooie jonge vrouwen. Ik kan het niet helpen, als iets mooi is, dan moet ik wel kijken en genieten.”
“En je erop afrukken.” plaagde Birgit. Maar toen ze zag hoe Dylan ineenkromp bij die beschuldiging, voegde ze er snel aan toe: “Hé, ik plaag maar. Ik vind het best leuk dat je naar me kijkt. Het is fijn te weten dat je me sexy vindt.”
“Ben ik ook sexy?” wilde Loes toen weten.
Van waar hij stond keek Dylan recht in de wijde pijpen van haar korte broek, helemaal tot aan die spannende verboden plek waar net niet genoeg licht was om zeker te weten of ze überhaupt een slipje droeg. Hij voelde zijn lul trillen bij het zien van haar prachtige benen.
“Jullie zijn allebei erg sexy jonge meiden,” gaf Dylan toe.
Birgit wiebelde nogmaals met haar kont als reactie, terwijl Loes hem een handkus toe blies. Daarna liepen ze verder de trap op.

“Hier is de badkamer,” zei Loes terwijl ze de deur recht tegenover haar eigen kamer opende, “hier heb je de ruimte, en je kan achteraf zelfs douchen als je wilt.”
“Als je heel stil doet kan je ons misschien wel horen,” voegde Birgit er aan toe, met een knipoog en een ondeugende glimlach, “misschien helpt dat?”
“Of misschien moet je juist luidruchtig zijn. Dan kunnen wij jou horen. Zou ik niet erg vinden.” voegde Loes eraan toe.

En toen, nadenkend: “Wat dat betreft … wat als … ?”
Haar stem stierf weg en de meiden wisselden in stilte blikken uit. Het was voor Dylan alsof hij getuige was van een telepathisch gesprek, waarbij slechts een paar woorden nodig waren en het meeste op een ander niveau werd overgebracht.
“Denk jij wat ik …”
“Ja, tuurlijk. Maar als hij …”
“We kunnen het vragen …”
“Durf jij?”

En toen wendde Birgit zich tot Dylan.
“Dylan, ik … wij willen iets vragen. Maar het is een beetje raar. En je moet beloven niet boos te worden.”
“Uhm, oké. Vraag maar.”
“Dylan, …” Birgit zweeg even, haalde diep adem, “Dylan, mogen wij kijken?”
“Kijken? Waarnaar?”
“Naar jou. Als jij … je weet wel, als jij … als jij je aftrekt.”
Toen kon Loes zich niet meer inhouden.
“Ik heb dat nog nooit gezien. Niet in het echt. Wel op internet natuurlijk, maar nooit echt, en ik ben zo benieuwd. Mag het, alsjeblieft? Dan mag jij ook naar ons kijken, als je wil!”
Birgit legde een vinger op de lippen van haar opgewonden vriendin en Loes zweeg weer. Toen nam Birgit weer het woord.
“Je zei dat je ons sexy vindt. Je zei dat je er geil van wordt als je je voorstelt hoe we met elkaar spelen. Nou, je hoeft het je niet voor te stellen, je kan het gewoon zien. Kijk naar ons, terwijl je je aftrekt. Zodat wij naar jou kunnen kijken. Maakt dat het niet nóg fijner voor jou? Het zou het zeker fijner maken voor ons!”
“Maar je moet wel beloven dat je het nooit aan iemand vertelt, Dylan,” smeekte Loes, “ook niet aan papa en mama.”

Dylan had moeten weigeren. Maar hij kon het niet. Niet hier, zo vlak buiten de kamer van Loes waar hij de meiden eerder die avond had betrapt. Hij zag op de vloer het tapijt waarop eerder Loes had gelegen, haar rug krom getrokken van genot terwijl haar jonge vriendinnetje haar meisjeskutje likte. In zijn gedachten herinnerde Dylan zich de witte bollen van Birgits kontje, subtiel op en neer dienend met de bewegingen van haar soepele lichaam. Hij zag de glanzende vloeistof op Birgits vingers terwijl ze haar clitoris masseerde. Hij stelde zich hoe hij achter hen stond en aan zijn leuter trok. Stelde zich voor hoe de meiden vol ontzag keken naar de grootte en de vorm van zijn harde, geile neukstaaf. Hij stelde zich voor dat hij keek terwijl Birgit langzaam een vinger in haar kutje duwde, hij bedacht hoe het zou klinken als Loes vol hartstocht haar orgasme uitschreeuwde. En toen stelde hij zich voor dat de meiden zich naar hem toe zouden keren. Dat ze hem zouden aankijken, met honger op hun gezicht, en dat ze zouden vragen om …
Hij zette die gedachte snel van zich af, anders zou hij ter plekke zijn broek volspuiten.

Zijn erectie klopte pijnlijk in zijn broek. Zijn geest was verdoofd. Zijn verzet was gebroken.
Hij dwong ze toch niet? Zij vroegen het zelf! En hij zou ze niet eens aanraken. Ze zouden alleen maar kijken. Ze hebben toch al porno gezien, zei Dylan tegen zichzelf. Dit zijn geen onschuldige meisjes die hij zou kunnen bederven. Niet meer dan ze al verdorven waren, toch?
En hij hoefde ook niet bang te zijn dat ze hem zouden verraden. Ze drongen er zélf op aan dat dit geheim moest blijven, omdat ze bang waren dat zij zelf anders in de problemen zouden komen. Ze zouden het nooit aan iemand vertellen, daar kon hij zeker van zijn.
Dus, waarom niet? Niemand werd gedwongen, toch?

En zo kwam Dylans mistige brein langzaamaan tot een conclusie. Hij opende zijn mond, maar zijn keel voelde opeens droog, en de woorden kwamen er niet uit. En dus knikte hij alleen maar. Maar de meiden zagen zijn glimlach, zagen hem knikken, en maakten een dansje van vreugde.
“Jaaah!!! Gaaf! Bedankt, Dylan!”
“Maar je moet wel zweren dat je het echt nooit aan iemand zult vertellen,” benadrukte Birgit, terwijl ze haar hand uitstak met haar pink uitgestoken. Ze strekte haar andere hand naar haar andere kant, waar Loes haar pink verstrengelde met die van Birgit en toen ook een hand uitstak naar Dylan. Dylan kende het ritueel niet, maar begreep dat hij ook zijn handen moest uitsteken. De meiden pakten met hun pinken nu ook de zijne vast, om de driehoek compleet te maken.

“Ik zweer plechtig dat alles wat er de rest van de avond gebeurt voor eeuwig en altijd een geheim zal zijn tussen alleen Loes, Dylan en mij,” verklaarde Birgit op plechtige toon.
Loes herhaalde de woorden, alleen met andere namen: “Ik zweer plechtig dat alles wat er de rest van de avond gebeurt voor eeuwig en altijd een geheim zal zijn tussen alleen Birgit, Dylan en mij.”
En toen keken de meiden Dylan afwachtend aan. Na zijn keel te hebben geschraapt en na twee valse starts te hebben gemaakt, slaagde hij er eindelijk in om ook de formule te voltooien: “Ik zweer plechtig dat alles wat er de rest van de avond gebeurt voor eeuwig en altijd een geheim zal zijn tussen alleen Loes, Birgit en mij.”
“Zo zal het zijn, of we zullen voor altijd rotten!” besloot Birgit, en toen lieten de meisjes hun handen los en stoven Loes' kamer binnen, terwijl ze zich haastig van hun kleren ontdeden.

6. Spatzone

De snelle ontwikkeling overviel Dylan. Met open mond stond hij daar de twee nu volledig naakte meisjes voor hem te bewonderen.
Birgit was de meer kinderlijke van de twee. Op haar nog platte borst zag hij geen enkel teken van borstontwikkeling. Haar vulva was onbehaard, zo glad als een babyhuid, en dus kon Dylan haar kleine spleetje moeiteloos bewonderen. Haar van nature getinte huidkleur gaf de indruk van een volledig gebruinde huid.
Loes was meer ontwikkeld, maar niet veel. De twee witte driehoeken op haar verder goed gebruinde bovenlijf vestigden extra aandacht op de kleine puntige topjes, die het begin markeerden van wat ooit borsten zouden worden. Op haar onrijpe vagina prijkte trots een plukje donzige blonde haartjes, onvoldoende om haar onvolwassen seks te bedekken, maar genoeg om te laten zien dat het lichaam van dit meisje was begonnen aan de verandering van kind naar volwassene.

“En?” vroeg Birgit. Handen in haar zij geplant, voeten iets uit elkaar, haar gezicht uitdagend opkijkend naar Dylans nog steeds hongerig starende ogen: “Gaan die kleren nog uit of blijf je alleen maar staan kijken en kwijlen?”
“Ja, doe ze uit! Ik wil je lul zien groeien als je begint te rukken!” voegde Loes toe.
“Daar is het al te laat voor,” mompelde Dylan.
Maar hij begon wel aan zijn riem te friemelen. Zijn vingers trilden van verwachting, zo erg zelfs dat hij de knoop van zijn broek niet open kreeg.

“Oh, laat mij!” zei Birgit ongeduldig, terwijl ze Dylans nutteloze handen opzij veegde en snel de knoop opende, de rits naar beneden trok en toen Dylans spijkerbroek begon af te stropen. Loes begon intussen aan de knopen van zijn overhemd, en Dylan kon alleen maar zijn ogen sluiten en genieten van het gevoel van Loes' kleine zachte handen op zijn borst streek, van Birgits sterke vingers die langs zijn benen streken terwijl ze zijn strakke broek naar beneden schoof.
En toen opende hij ze weer, op het moment dat Loes zijn overhemd over zijn schouders schoof en Birgit wachtte tot hij zijn benen optilde en uit zijn broek stapte.

Enkel nog gekleed in zijn slip, de omtrek van zijn kloppende erectie duidelijk zichtbaar door de strakke stof, keek hij naar de gretige gezichten van de meisjes die nu op hun knieën voor hem zaten, hun ogen strak op zijn kruis gericht. Loes knipperde amper met haar ogen, bang dat ze iets zou missen. Birgit likte, waarschijnlijk onbewust, over haar lippen.
Dylan legde zijn handen op de zijkant van zijn slip en drukte hem langzaam naar beneden. Zijn pik, te hard om mee te buigen, werd mee naar beneden gedrukt. Dylan stopte plagend een tijdje, wetend dat de meisjes nu de krullen van zijn zwarte schaamhaar zouden zien, wetend dat zijn lul nu recht naar voren wees, waardoor zijn slip nu zijn volle 17 centimeter uitpuilde.

Het duurde Birgit te lang. Ongeduldig greep ze zijn slip en rukte hem naar beneden. Dylans harde erectie werd nog een stukje naar beneden getrokken, sprong toen los, sloeg op zijn buik, viel weer neer en stuiterde nog een paar keer op en neer. Iets schuin omhoog wijzend kwam Dylans machtige lid uiteindelijk tot rust. De gezwollen eikel van Dylans harde lul had een felpaarse kleur door de enorme hoeveelheid bloed die zijn lichaam daarheen had gepompt.
Loes' mond ging open en vormde een stil 'ooh', terwijl Birgit scherp inademde.
“Wauw,” voegde ze er toen aan toe, “net als op internet. Maar dan beter, veel beter.”
Ze likte weer aan haar lippen en Dylan zag hoe Loes onbewust een hand naar zijn harde mannelijkheid bewoog, maar toen snel weer terug trok, een blos op haar wangen. Toen hij dat zag, schokte zijn lul en verscheen een grote druppel voorvocht aan de top.
“Hij is prachtig,” fluisterde Loes.

“Ga je je nu aftrekken?” vroeg Birgit gretig.
“Dat was de afspraak,” antwoordde Dylan schor, “maar was het plan niet dat ik intussen zou toekijken hoe jullie elkaar plezieren?”
Loes had geen verdere aanmoediging nodig. Binnen een seconde lag ze op haar rug op het tapijt. Ze spreidde haar benen zo wijd als ze maar kon. Haar buitenste schaamlipjes gingen vanzelf open en Dylan werd getrakteerd op een uitstekend zicht op de plooien ertussen. Hij zag de licht gezwollen clitoris uit het kapje tevoorschijn komen. Hij zag het zalige roze van haar binnenste schaamlippen. En daar tussenin een kleine donkere opening, de nog maagdelijke ingang van haar minderjarige kutje.
Dylans lul schokte en trilde en hij moest vechten om niet al direct klaar te komen. Maar nu hij had besloten dit te doen wilde hij er ook van genieten. Lang genieten. Met de grootst mogelijke moeite lukte het hem zich te beheersen.

Maar zijn volgende beproeving volgde al snel. Birgit ging op handen en voeten tussen Loes' obsceen gespreide benen zitten. Zo had Dylan weer een prachtig uitzicht op haar mooie kontje. Haar billen zagen er zó zacht uit, maar toch ook stevig. Die naad, dat gerimpelde gat in het midden … hij zou er zou op willen duiken, eraan snuffelen, eraan likken. En dan daaronder, dat verboden maar oh zo spannende spleetje. Hoe zou het voelen om haar opening voorzichtig met een vinger te onderzoeken? En dan een tweede vinger. Een derde. En dan, dan misschien wel zijn …
Hij dwong zichzelf die gedachte te stoppen. Dat zou echt niet gebeuren. Dat hij zich mocht aftrekken terwijl hij toekeek als deze meisjes bezig waren, dat was al meer dan hij ooit had durven hopen. Hij zou zeker deze kans niet vergooien door hun grenzen te overschrijden. Hij sloot zijn ogen en stelde zich mevrouw de Vries voor, zijn wiskundelerares op de middelbare school. Op dit moment de enige manier om een spontane ejaculatie te voorkomen.

“Wacht even,” protesteerde Birgit, “ik wil het ook zien! Loes, als ik jou lik kan ik niet zien hoe Dylan zich aftrekt. Dat is niet eerlijk!”
“Misschien kan je het om de beurt doen, Birgit? Eerst een tijdje likken, dan draai je je hoofd om zodat je Dylan kan zien, en dan lik je weer verder?”
“En dan beloof ik dat ik waarschuw als ik bijna klaarkom,” voegde Dylan toe, omdat hij wel snapte dat zij haar eerste ejaculatie niet zou willen missen.
Birgit knikte instemmend, maar ze bewoog niet. Ze wilde kennelijk eerst hem zien beginnen. En dus spuwde Dylan in zijn hand, sloot zijn vuist om zijn harde pik, en begon toen te pompen. Met langzame, weloverwogen bewegingen, zodat de meiden goed de kans kregen om te zien wat hij deed.
“Aaaahhh,” kreunde Dylan, genietend van het vertrouwde gevoel van zijn hand op zijn harde lul. En intussen gaf hij zijn ogen de kost, genoot van ieder detail van de twee prachtige pre-pubertjes voor hem, die intussen vol ontzag en in gespannen concentratie toekeken. Maar tegelijkertijd wilde hij zich niet te veel laten meeslepen door de situatie. En dus sloot hij zijn ogen weer en probeerde zich elke wrat en elke vlek op het rimpelige gezicht van mevrouw de Vries te herinneren.

Na een tijdje tikte Loes ongeduldig op Birgits schouder, om haar aan hun afspraak te herinneren. Birgit draaide haar hoofd weg van Dylans activiteiten en richtte zich op Loes' onrijpe poesje, dat al droop van de voorpret.
Ze drukte haar lippen op de nauwe spleet, duwde haar tong zachtjes tussen de plooien, likte de kleine clitoris van haar jonge vriendin en zoog de overvloedig stromende sappen rechtstreeks uit haar nauwe gaatje. Loes reageerde door steeds harder te kreunen en haar rug te krommen, precies zoals Dylan al eerder had gezien. Ze greep haar vriendin bij haar haren en duwde haar gezicht hard tegen haar onvolwassen seks.
Eén van Birgits handen vond zijn weg naar Loes' borstkas, naar die kleine knopjes die daar groeiden. Ze masseerden gretig de zich ontwikkelende klieren. Haar andere hand ging naar haar eigen kutje, waar ze dan weer kleine cirkels rond haar genotsknopje draaide, dan weer een vinger diep in haar minderjarige neukgaatje duwde. Diep genoeg om Dylan ervan te overtuigen dat ze geen maagd meer was.

Dylan was zó gefascineerd door de show die de jonge meisjes hem gaven dat hij compleet vergat te masturberen. Eerst merkte niemand het, want Birgit had haar gezicht tussen Loes' benen en Loes lag met gesloten ogen te genieten hoe ze werd gebeft. Maar toen opende ze haar ogen weer en keek naar Dylan.
“Blijf pompen, Dylan. Ik wil zien. Ik wil dat je klaarkomt, en ik wil je zien spuiten!”

Dylan hervatte zijn handbewegingen. Hij zag Loes' gretige ogen, gefixeerd op zijn harde leuter. Hij zag haar kleine borstjes, hoorde haar kreunen. Hij hoorde ook de slurpende geluiden die Birgit produceerde. Hij keek naar beneden en zag haar kleine kutje, waar ze nu twee vingers hard in en uit haar neuktunnel pompte. En direct daarboven, tussen haar ietwat gescheiden billen, haar kleine rozenknopje. Vanuit Dylans positie zag haar omhoog gerichte kontje met die wijkende billen er zó uitnodigend uit.
“Kom klaar voor ons!” smeekte Loes nogmaals, “spuit je sperma over ons heen.”
Het was te veel. Hij had gewild dat het langer zou duren, maar hij kon het niet langer inhouden.

“Ik kom!” gromde Dylan toen hij voelde dat zijn ballen zich klaarmaakten. Birgit draaide snel haar hoofd om, net op tijd om de eerste draad plakkerig wit sperma uit Dylans pik te zien spuiten. De vloeistof schoot krachtig de lucht in, schuin omhoog. Het vloog een stukje omhoog en leek daar even te blijven hangen, maar toen kreeg de zwaartekracht grip op Dylans geile sperma en trok het naar beneden, waar het met een obsceen plonsgeluidje Birgits donkere rug viel.
De volgende lading was intussen al begonnen aan zijn reis naar dezelfde bestemming. Vier, vijf, nog zes volgden. Allemaal gingen ze in dezelfde richting, maar steeds met minder kracht dan de vorige. De eerste kwam helemaal tot aan Birgits nek, met zelfs een paar druppens in haar bruine krullen. De rest trok witte sporen over de hele lengte van haar rug, en de laatste paar druppels kwamen niet verder dan haar bilnaad. Ze stroomden langzaam naar beneden, langs haar rozenknopje, over haar perineum. Even leek het alsof ze probeerden in de vagina van het jonge meisje te kruipen, op zoek naar hun beoogde bestemming. Maar de zwaartekracht won de strijd, en dus stroomden de druppels traag verder, langs Birgits opgezette clitje. Daar bleven ze nog even hangen voordat ze loslieten en op de grond vielen.

7. Alles schoon, alles keurig

Zwaar nahijgend probeerde Dylan bij te komen na het krachtigste orgasme dat hij zich kon herinneren. De meiden waren stil, diep onder de indruk van wat ze hadden gezien.
Loes was de eerste die de betovering verbrak. Ze richtte zich op haar ellebogen op om beter te kunnen kijken naar Birgits rug, waar de verspreide plasjes plakkerig sperma langzaam naar beneden stroomden. Onderzoekend stak ze haar hand uit, doopte een vinger in één van de plasjes en bracht hem toen voorzichtig naar haar mond om Dylans sperma te proeven.
Ze trok eerst een vies gezicht bij de onverwacht bitterzoute smaak, maar doopte daarna toch nog een keer haar vinger voor een tweede poging.
“Is dat … ben je zijn sperma aan het proeven?” vroeg Birgit, “hoe smaakt het?”
“Weet niet. Ik vond het eerst een rare smaak, maar ik begin er aan te wennen en … niet slecht, denk ik.”
Ze doopte opnieuw haar vinger in een plasje zaad en bracht hem nu naar Birgits mond, zodat ook zij kon proeven. Maar de druppel daarna ging weer naar haar eigen mond.
“Zeker niet slecht,” herhaalde ze toen, terwijl ze met twee vingers een grotere portie van Birgits rug viste.

En toen ging ze naast Birgit zitten zodat ze de plassen sperma direct van de rug van haar vriendin kon likken.
Birgit draaide haar arm naar achteren, in een poging zelf nog wat sperma te vinden om meer te kunnen proeven. Maar toen bedacht ze dat er een betere manier was. Ze keek Dylan aan, wenkte hem dichterbij en likte toen zonder aarzeling haar tong over de hele lengte van zijn slap hangende, kleverige lul, om zo het sperma eraf te likken. Ze likte nog eens, en opnieuw. En toen opende ze haar mond en sloot haar lippen om Dylans pik.
“Wacht, ben je hem nou aan het pijpen?” vroeg Loes. Ze klonk verrast en een beetje jaloers.
“Volgens mij probeert ze vooral hem schoon te maken,” hijgde Dylan, “maar het voelt wel net als pijpen. En godsamme, wat voelt dat lekker!”
Birgit antwoordde niet. Ze was te druk bezig al het sperma van Dylans pik te zuigen, terwijl Loes zorgvuldig de laatste restjes zaad van haar rug likte.

Al snel was Dylans lul weer helemaal hard. Een tevreden gekreun ontsnapte uit zijn mond en zijn handen gingen als vanzelf naar Birgits krullende haar, streelden het, streelden daarna haar wangen. Hij liet zijn handen verder afdalen, tot zijn vingers de tepels op Birgits platte borst vonden. Hij wreef ze zachtjes, masseerde ze tussen zijn duim en vinger, en Birgit reageerde met een tevreden zucht, waardoor haar mond zachtjes vibreerde rond Dylans stijve stamper.
Loes was klaar met het likken van Birgits rug. Ze stond op en bekeek het tafereel voor haar. Ze keek ontevreden en ongeduldig. Ze voelde zich buitengesloten en zag geen manier om mee te doen met dit nieuwe spel.

Dylan merkte Loes' ongeduld op.
“Birgit,” hijgde hij, “volgens mij wil Loes ook. Kan je delen?”
Er klont een zacht plopgeluid toen Birgits mond met gesloten lippen van Dylans harde staaf afgleed. Toen keek Loes aan en glimlachte.
“Sorry Loes. Hier, probeer maar. Het sperma is er al van af, maar er is nu een nieuwe smaak en die is ook heel apart!”
“Dat is mijn voorvocht,” legde Dylan uit, terwijl hij vaag handgebaar maakte naar zijn harde mannelijkheid waar net op dat moment weer een druppel op de top verscheen.
Loes aarzelde heel even, maar opende toen vastberaden haar mond open en hapte in één keer zo veel van zijn lengte binnen als ze kon. Ze hield een paar seconden vast en liet toen zijn vlees weer los.
“Hmmm, inderdaad lekker,” beaamde ze.

In de minuten daarna sprak niemand. De enige geluiden in de kamer waren het hijgen en kreunen van Dylan en de slurpende geluiden van twee meisjes die om beurten zijn snoeiharde pik zogen en likten. Dylan had een hand op de borstkas van elk meisje gelegd en genoot van zowel de zachte stevigheid van Loes' zich ontwikkelende borstjes als van de jeugdige vlakheid van Birgit.
Hij zag dat Birgit het onrijpe poesje van Loes met één hand masturbeerde, en dat Loes hetzelfde deed voor Birgit. Loes' andere hand streelde liefdevol Dylans kont, terwijl Birgit haar vrije hand gebruikte om zachtjes zijn ballen te pakken en daarna de basis van zijn pik te aaien.

Snel, veel te snel voelde Dylan zijn volgende orgasme naderen.
“Ik kom bijna klaar, meiden!” kreunde hij, terwijl de bewegingen van zijn handen op hun borstjes sneller en onsamenhangend werden.
Birgit haalde onmiddellijk haar mond van zijn pik af.
“Wil jij het afmaken en de eerste spuit proeven, Loes?” bood ze haar vriendin aan, “maar dan moet je wel beloven te wisselen voor hij klaar is. Oké?”
Loes knikte gretig en nam toen Dylan in haar mond. Ze zoog zó hard dat er kuiltjes in haar wangen kwamen. Haar hoofd schoof op en neer over Dylans leuter, en met haar vrije hand streelde ze Dylans zware ballen, terwijl Birgit de basis van zijn pik pompte, synchroon met Loes' hoofdbewegingen.

Dylan was normaal gesproken geen schreeuwer. Maar dit orgasme trof hem met zo'n onverwachte kracht dat hij er niets aan kon doen.
“Oh. Ooohh. Aaaaaaaahhhhhhhh!!!!! Ik kom! Ik kkooommmmm!!!!! Oh. Mijn. Ghhhooooddd!”
En toen ontplofte zijn lul. Zijn sperma knalde met ongekende kracht tegen de achterkant van Birgits keel. Ze probeerde Dylans zaad weg te slikken, zoals in de video's die ze had gezien, maar het ontbrak haar aan oefening. Het grootste deel van Dylans tweede straal stroomde weer uit haar overvolle mondje, waardoor dikke stromen sperma uit haar mond over haar kin naar beneden dropen.
Birgit haalde snel haar hoofd weg, en Loes dook er op. Net op tijd om Dylans derde straal op haar tong op te vangen. De vierde straal landde dieper, recht in haar keel.
Birgit bleef zuigen, maar kreeg er niet meer uit dan nog een paar laatste druppels. Ze wilde meer proeven, dus likte ze Dylans krimpende lul zorgvuldig schoon, tot aan de basis toe. En daarna likte ze alle klodders van het gezicht van haar vriendin.

Dylan was uitgeput. Hij keek krachteloos toe hoe de meiden in positie gingen liggen voor een soixante-neuf. Hij wist dat het super heet zou zijn om te blijven kijken. En een zacht stemmetje in zijn hoofd probeerde hem te overtuigen om dat te doen. Om te proberen hem nog eens overeind te krijgen. Wie weet, misschien zouden ze, als hij weer stijf werd, wel nog meer willen proberen?
Maar zijn vermoeidheid smoorde dat stemmetje. Hij was kapót. Geen enkele energie meer over. Té vol van nieuwe indrukken en ervaringen om ruimte te hebben voor nog meer.

En dus verontschuldigde Dylan zich. Hij onderbrak de meiden heel even om ze allebei een hartstochtelijke kus op hun mond te geven, waarbij hij de uitgesproken smaak van zijn eigen sperma proefde, vermengd met de zoetheid van het kutsap van de jonge meisjes. Toen ging hij naar de badkamer, maakte zich schoon, trok zijn kleren weer aan, ging naar beneden en liet zich in de stoel vallen. Boven zich hoorde hij zacht gegiechel en gekreun. Hij sloot zijn ogen en genoot van het geluid.

Een uur later ging de voordeur open. Rita en Hercule waren weer thuis. De meiden zaten intussen op de bank in de woonkamer, gewapend met een glas cola en een grote zak chips naar een Disneyfilm te kijken. Dylan stapte de woonkamer uit om Rita en Hercule in de gang te begroeten.
“Geen problemen, hoop ik?” vroeg Hercule.
“Totaal niet. Ze hebben zich uitstekend gedragen.”
“Hé,” merkte Rita verbaasd op, “wat draag jij nu op je overhemd? Is dat zo'n button van die rare dierenclub van de meiden?”
“Kittenclub,” glimlachte Dylan, “en ja, inderdaad. Het kwam ter sprake. Ik wilde belangstelling tonen dus ik heb wat met ze gepraat over hun club, en een beetje meegespeeld. Leken ze leuk te vinden. Dus toen hebben ze me een erelid van de Kittenclub gemaakt.”

“En we zijn nog lang niet uitgespeeld!” zie Birgit die net op dat moment uit de woonkamer de gang in stapte.
“Ja. Kan Dylan de volgende keer dat jullie uitgaan opnieuw oppassen?” voegde Loes toe.

Epiloog

Dylan de Vries was weer thuis en zat weer achter zijn laptop. Maar de game interesseerde hem op dit moment totaal niet.
Er was zoveel veranderd sinds dat onverwachte verzoek van zijn buren, slechts een paar uur geleden. En dan te bedenken dat hij bijna had geweigerd de deur open te doen, omdat hij geen zin had in iemand die hem probeerde te bekeren.

Hij grinnikte:
“Nou, in zekere zin ben ik inderdaad bekeerd.”
Hij pakte de button die hij eerder op zijn bureau had gelegd, keek glimlachend naar de letters en de tekening, en prikte hem vervolgens voorzichtig weer op zijn overhemd.

E I N D E (??)